เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 473

เฮเลนอุ้มไทเลอร์เข้าไปในห้องส่วนตัว บรรดาคนที่อยู่ตรงโต๊ะมองตรงมายังพวกเขา

เฮเลนมาจากครอบครัวธรรมดา เมื่อตอนที่เธอเรียนชั้นมัธยมศึกษาสีผิวของเธอ ในตอนนั้นเป็นสีแทนกว่าตอนนี้มากด้วยเพราะในวันคืนอันเยาว์วัยเธอรักที่จะวิ่งภายใต้แสงอาทิตย์ ถึงแม้ว่าเธอจะมีลักษณะบอบบาง แต่เธอก็ไม่ได้ดูโดดเด่นเท่ากับที่เธอมีผิวขาวในตอนนี้ ยิ่งไปกว่านั้น คาร์เตอร์ดูแลเธอเป็นอย่างดีมาตลอดสามปีหลังจากที่พวกเขาแต่งงานกัน ไม่ใช่เพียงผิวพรรณของเธอที่ดีขึ้นหลังคลอด แต่รูปร่างของเธอก็ยังดีขึ้นอีกด้วย

ทั้งหมดนี้น่าจะอันเนื่องมาด้วยรสชาติแห่งความรัก

พวกผู้ชายเริ่มเย้าแหย่เธอ

“ตอนนี้เลนนี่สวยขึ้นแล้ว”

“เลนนี่ นี่ลูกชายของเธอเหรอ? ดูเหมือนเขาค่อนข้างจะโตแล้ว?”

เฮเลนยิ้มขณะที่แนะนำลูกชายให้พวกเขา “นี่คือลูกชายของฉัน ไทเลอร์ตอนนี้สามขวบแล้ว”

“สามขวบ? เธอแต่งงานตอนอายุน้อยมาก”

เฮเลนไม่ได้ปกปิดความจริง “ใช่ ฉันแต่งงานทันทีที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัย”

ชาแนลและโจเซฟเข้ามาในห้องหลังจากเฮเลนไม่นาน ชาแนลซึ่งแต่งตัวอย่างเป็นทางการจนเกินไปนั่นทำให้ทุกคนหันไปมองที่เธอ

ใครบางคนแซวเธอ “คุณนายคอลิน วันนี้คุณไม่ดูแฟนซีไปหน่อยเหรอ?”

“ชาแนลยิ่งดูยิ่งเหมือนคุณผู้หญิงนะ!”

เธอยกคางขึ้นอย่างภูมิใจชำเลืองมองไปยังโจเซฟและเริ่มพูดอวด “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณสามีของฉัน คุณคอลิน ฉันโชคดีที่ได้แต่งงานกับสามีที่ดีแบบเขา”

เฮเลนรู้สึกรังเกียจ เวอเรียนพูดถูกงานคืนสู่เหย้ามีไว้ให้ผู้คนเปรียบเทียบชีวิตของพวกเขา

เฮเลนไม่ได้พูดอะไรมากหลังจากนั้นพวกเขาก็นั่งลงและเริ่มกิน เธอวุ่นวายอยู่กับการดูแลไทเลอร์

ไทเลอร์พูดสบาย ๆ “แม่ฮะ ผมอยากกินเนื้อ”

“กินผักด้วยนะ ลูกต้องกินอาหารให้สมดุลกัน”

อย่างไรก็ตามมันง่ายสำหรับบางคนกับเจตนาร้ายที่สามารถเปลี่ยนความหมายเดิมของคำพูดเฮเลนได้

ชาเนลพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “เลนนี่ เด็ก ๆ ควรจะกินอาหารที่ดีต่อสุขภาพ ที่บ้านพวกเธอได้กินเนื้อกันบ้างไหม? มันไม่ดีต่อเด็ก ๆ นะที่จะผอมเกินไป สามีของฉันจะเป็นคนจ่ายบิลวันนี้ และฉันไม่คิดว่าเราจะกินอาหารที่นี่ได้ทั้งหมด เธอควรห่อบางส่วนเอากลับบ้านไปหลังจากนี้นะ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ทุกคนค่อนข้างจะรู้ว่าเฮเลนต้องแต่งงานกับผู้ชายที่พื้นฐานฐานะทางการเงินไม่ดี ไม่อย่างนั้นชาแนลคงไม่มีความกล้าที่จะพูดเรื่องแบบนี้

เฮเลนยิ้มและพูด “ไม่เป็นไร พวกเธอสามารถเอามันไปได้เพราะพวกเธอเป็นคนจ่าย”

“ไม่เอาน่า พวกเราเป็นเพื่อนเก่าร่วมชั้นกันและรู้จักกันเป็นอย่างดี คนแบบพวกเราซึ่งอยู่ดีกินดีไม่ค่อยได้ช่วยเหลือคนแบบพวกเธอซึ่งกำลังมีเวลาที่ยากลำบากนะ มันแค่ไม่กี่จานเอง เราไม่ได้เสียเงินเพิ่มมากขนาดนั้น เธอสามารถกินมันได้หลายวัน ถ้าเธอห่อมันกลับไปมันจะช่วยประหยัดค่าอาหารของเธอได้นะ”

เฮเลนเม้มปากของเธอขณะยิ้มกว้าง “อย่างไรก็ตามมันจะเสียของเปล่า ๆ ที่ต้องทิ้งอาหารพวกนี้อยู่ดีเพราะสามีของฉันเป็นพวกรักความสะอาด เขาไม่ชินกับอาหารที่ปนเปื้อนน้ำลายของคนอื่น”

ชาแนลสะอึก ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นเย็นชาขณะที่เธอพึมพำเงียบ ๆ “เขาไม่ใช่แค่จน แต่นอกเหนือไปจากนั้นแล้วเขายังเป็นพวกรักความสะอาดด้วย ฮึ่ม”

เฮเลนเลิกสนใจเธอ ไทเลอร์ซึ่งนั่งอยู่ถัดจากเฮเลนดึงแขนเสื้อของเธอ กะพริบตาของเขาขณะพูด “แม่ฮะ ผมอิ่มแล้ว ผมอยากเล่นเกมในมือถือ”

“โอ้”

เฮเลนยื่นโทรศัพท์ของเธอให้ลูกชายของเธอ ไทเลอร์ลุกจากโต๊ะและวิ่งไปยังโซฟาในห้องกับมือถือในมือเขา

ทันทีที่เขาได้โทรศัพท์ เขาค้นหาบัญชีโซเชียลมีเดียของพ่อก่อนจะส่งข้อความไปหาเขา

…

คาร์เตอร์ได้รับข้อความจากเฮเลนทันทีที่เขากลับมาถึงบ้าน

เขาเปิดดูข้อความ

“พ่อฮะ เพื่อนร่วมชั้นของแม่เอาแต่ล้อเลียนพ่อและและเรียกพ่อว่าคนขี้แพ้ พวกเขาพูดว่าพ่อจน และพวกเขาอยากให้แม่ห่ออาหารที่เหลือของพวกเขาไปให้พ่อ แม่อับอายมาก”

คาร์เตอร์พูดไม่ออก

พวกเขาเรียกเขาว่าขี้แพ้? พวกเขาบอกว่าเขาจน?

ไม่มีใครเคยพูดแบบนั้นใส่คาร์เตอร์สักครั้งในตลอดชีวิต 30 ปีของเขา

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม คนธรรมดาคนไหนที่ตัดสินเขาด้วยการเรียกเขาว่าคนขี้แพ้และจนกัน?

ถึงอย่างนั้นเมื่อไม่นานมานี้ก็มีคนน่าสงสารมากมายที่ต้องการจะทดสอบขอบเขตของเขา

ผู้ช่วยของเขา ลู้ค เดินมายังพวกเขาและพูดด้วยน้ำเสียงให้เกียรติ “คุณนายเกล เจ้านายมาที่นี่เพื่อรับคุณและนายน้อยครับ”

เฮเลนยังคงเงียบ

คุณนายเกล? เจ้านาย? นายน้อย?

นี่มันเรื่องอะไรกัน…

โจเซฟและชาแนลที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน อย่างไรก็ตามชาแนลก็เริ่มเยาะเย้ยพวกเขาในไม่ช้า “เฮเลน ไม่ใช่ว่าสามีเธอขับโฟล์คสวาเกน ลาวิดา ตอนมาส่งเธอที่นี่เหรอ? ทำไมอยู่ ๆ เขาถึงได้ขับโรลส์-รอยซ์ได้? นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วทีเดียว”

เฮเลนเองก็ไม่รู้และอยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเช่นเดียวกัน!

ลู้คมองไปยังเฮเลนด้วยรอยยิ้มสุภาพ “เจ้านายของพวกเรามักจะทำตัวเองให้ต่ำต้อย คุณนายเกลย้ำอยู่เสมอว่าไม่ให้เจ้านายของเราแสดงตัวตนของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงคำวิจารณ์จากคนอื่น ดังนั้นเขาจึงขับรถโฟล์คสวาเกนของหนึ่งในพนักงานของเรามาส่งเธอ และนายน้อยที่นี่”

คาร์เตอร์หัวเราะอย่างเย็นชา “ผมไม่คาดคิดเลยว่าวงสังคมนี้จะกลายเป็นพวกมุ่งเน้นสถานะ คนอื่น ๆ พากันรังแกพวกคนที่มีข้อเสียเปรียบทางเศรษฐกิจ”

คาร์เตอร์พูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย แต่สายตาของเขายังคงมองไปยังเฮเลนตลอดเวลา น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นรักใคร่ในทันที “คุณนายเกล นี่เป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ควรปล่อยให้คนอื่นรังแกคุณ”

ชาแนลรู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อย “คุณต้องเช่ารถคันนี้มาแน่!”

ลู้คเตือนเธออย่างไร้อารมณ์ “คุณผู้หญิง ระวังคำพูดด้วย”

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้จัดการโรงแรมฮิลตันก็ปรี่เข้ามาพร้อมด้วยพนักงานเฝ้าประตูที่เคยดูถูกคาร์เตอร์ก่อนหน้านี้และกล่าวขอโทษด้วยความกลัว

“ประธานเกล ผมต้องขอโทษจริง ๆ พนักงานเฝ้าประตูคนนี้มาใหม่ เขาโง่เขลาเกินไป”

ใบหน้าเย็นชาของคาร์เตอร์ยังคงอยู่ขณะที่เขาพูดด้วยเสียงทื่อ ๆ “ในเมื่อเขาเป็นคนโง่แล้วทำไมคุณยังให้เขาอยู่ต่ออีกล่ะ?”

ผู้จัดการประหม่าฝ่ามือของเขามีเหงื่อออก เขาโค้งให้คาร์เตอร์และพูด “ครับ ครับ ครับ เขาจะไม่อยู่ที่นี่ ผมจะไล่เขาออกทันที!”

เฮเลนพูดไม่ออก

ประธานเกล?

คาร์เตอร์ติดสินบนพวกเขาหรือเปล่า?”