เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 578

วิลสันตกใจ เขาซ่อนอยู่หลังกองหิมะ

การได้ยินของเขาดีพอ ๆ กับการมองเห็นของเขาอย่างน่าประทับใจ

วิลสันเห็นใบหน้าของนกเพนกวินได้ชัดเจน ทันทีที่เซรีนถอดผ้าพันคอออก เผยให้เห็นจมูกและปากของเธอ

มันเป็นใบหน้าของคนที่โหยหาและคิดถึงเขามาก

วิลสันรู้สึกหวั่นไหว เขาไม่สามารถทนอยู่หลังกองหิมะได้อีก

เขาเดินออกมา หลังจากเซรีนเรียกเขาเป็นครั้งที่สอง

เซรีนยืนหันหลังให้เขา เมื่อวิลสันเข้ามาหาเธอจากทางข้างหลัง ตอนที่เซรีนก้มหน้า เธอก็เห็นความแตกต่างของเงาที่อยู่ข้างเธอ ลมหายใจของเธอหยุดเต้น และหัวใจของเธอเต้นแรง

หรือจะเป็นวิลสัน?

เธอไม่กล้าที่จะหันกลับไปมอง

เพราะถ้าคน ๆ นั้นไม่ใช่วิลสัน มีความเป็นไปได้สูงว่าเธอจะเจอคนไม่ดีท่ามกลางหิมะตกแบบนี้

เซรีนเห็นว่าเงานั้นยื่นแขนทั้งสองข้างมากอดเธอจากข้างหลัง และเรียกเธอ "ที่รัก"

เซรีนคุ้นเคยกับเสียงที่น่าดึงดูดของชายคนนี้ เธอหันหลังมาอย่างรวดเร็วและกอดเขาไว้แน่น

การได้กลับมาเจอกันนั้น ทำให้น้ำตาของเซรีนไหลออกมา หลังจากที่ได้เห็นเขา "ฮือ...ในที่สุดฉันก็ได้เจอคุณ...ฉันคิดว่าจะหาคุณไม่เจอแล้ว...ฮือ..."

ใจของวิลสันสั่น เมื่อเขาฟังเสียงของหญิงสาวที่กำลังร้องไห้

วิลสันค่อย ๆ ปล่อยเธอ "ให้ผมดูคุณใกล้ ๆ หน่อย"

เซรีนเงยหน้าขึ้นมา แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาที่คมเข้มของเขา เขาเช็ดน้ำตาให้เธอ

"ทำไมคุณหลบหน้าฉันล่ะ?"

วิลสันอดหัวเราะไม่ได้ เขาตอบเธอ "ก็ดูคุณแต่งตัวสิ เปิดให้เห็นแต่ตา ที่จริงแล้วผมคิดว่าคุณเป็นนักฆ่า ที่ถูกส่งมาฆ่าผมด้วยซ้ำ"

"เลิกหัวเราะได้แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันจะมาอยู่ในที่แบบนี้ไหมล่ะ?"

เมื่อเธอพูดแบบนั้น วิลสันก็ถามเธอ "คุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่? แล้วใครส่งคุณมาที่นี่?"

"ก็พ่อทูนหัวของคุณไงล่ะ"

วิลสันเลิกคิ้วขึ้น เขาสงสัยว่าทำไมแฟนของเขาต้องทำแบบนี้?

ไม่สงสัยเลยว่าเซรีนเป็นคนที่ใกล้ชิดที่สุดของเขา แต่เธอก็เป็นคนแปลกหน้าสำหรับพ่อทูนหัว ดูจากบุคลิกของพ่อทูนหัวแล้ว เขาไม่มีวันเปิดเผยว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน หรือภารกิจของพวกเขา นอกจากคนในองค์กร เขาจึงไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อทูนหัว ถึงได้ให้คนส่งเซรีนมาหาเขา ในขณะที่เขากำลังทำภารกิจอยู่

"งั้นคราวหน้าผมจะทิ้งไว้ให้คุณสองขวดก็แล้วกัน ผมก็จะได้มีเวลาพอ และคุณจะได้ไม่ต้องเรียกผมว่าคนโกหกอีก"

หญิงสาวขมวดคิ้ว "ทำไมตอนนี้ คุณถึงทิ้งลูกอมไว้ให้ฉันเยอะกว่าเดิมล่ะ?"

ยิ่งเขาทิ้งลูกอมให้เธอมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งจากเธอไปนานขึ้น เธอไม่ชอบความคิดนั้นเลย

วิลสันใจเต้นแรง เขามองหญิงสาวแล้วตอบเธอ "ก็ได้ งั้นคราวหน้าผมจะไม่ทิ้งลูกอมให้คุณเยอะอีก"

แค่นั้นเซรีนก็พอใจแล้ว แม้ว่าเขาจะโกหกเธอก็ตาม แล้วหญิงสาวก็ชมตัวเอง "ดูสิว่าฉันเก่งแค่ไหน คุณยังไม่กลับมาเลย หลังจากที่ฉันกินลูกอมที่คุณทิ้งไว้ให้หมดแล้ว ฉันก็เลยมาหาคุณแทน ไม่ใช่แค่นั้นนะ ฉันยังหาคุณเจอด้วย คุณต้องดีใจนะที่มีแฟนที่น่าประทับใจแบบนี้ รู้ไหม"

เธอลูบหน้าอกของเธออย่างภูมิใจ และมันดูน่ารักมากสำหรับวิลสัน

หญิงสาวถอนหายใจกับหน้าอกที่แข็งแกร่งของเขา "ฉันควรจะทำยังไงดี วิลสัน?"

"หืม?"

"ตอนนี้ฉันคิดว่า ฉันเริ่มรักคุณมากขึ้นแล้ว..."

เธอรักเขามาก เธอยินดีที่จะเดินทางมายังดินแดนที่เต็มไปด้วยหิมะเพื่อเขา

วิลสันก้มลงจูบหน้าผากเธอ และดึงมือที่เย็นเฉียบของเธอเข้ามาหาเขา