เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 656

คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์

ฮีลตันจุดดอกไม้ไฟตรงลานบ้าน เจลลี่ บีนเอามือปิดหูให้พิกเคิล พวกเขาดีใจที่ได้เห็นท้องฟ้ายามค่ำคืน ถูกแต้มด้วยดอกไม้ไฟหลากสี

เวอเรียนเดินออกมาจากในบ้าน เธอกอดลูกทั้งสองคนแล้วหัวเราะ "เจลลี่ บีนอธิษฐานหรือยัง?"

"ยังเลยค่ะ! หนูจะอธิษฐานตอนนี้เลย!"

เจลลี่ บีนประสานมือทั้งสองข้างไว้ด้วยกัน เธอหลับตาแล้วพึมพำเงียบ ๆ เมื่ออธิษฐานเสร็จแล้ว เธอก็ลืมตาแล้วพูด "มอนตี้! หนูอฐิษฐานเสร็จแล้ว!"

เวอเรียนหยิกแก้มเธอ "ลูกอธิษฐานว่ายังไงจ๊ะ?"

"หนูขอให้คุณปู่ คุณพ่อ มอนตี้ และน้องชาย อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไปค่ะ!"

เวอเรียนยิ้ม และมองลูกสาวของเธอด้วยความรัก "เราต้องมีความสุขจ้ะ"

ฮีลตันจุดดอกไม้ไฟอันสุดท้าย ก่อนจะเดินมาหาพวกเขา เวอเรียนยิ้มให้เขา

"เข้าไปข้างในกันเถอะ ได้เวลากินข้าวแล้ว"

เจลลี่ บีนยังอยากเล่นดอกไม้ไฟต่อ เธอถาม "คุณพ่อ เรายังมีดอกไม้ไฟอีกไหมคะ? หนูอยากเห็นดอกไม้ไฟอีก!"

"มีสิ คุณปู่รู้ว่าลูกชอบดอกไม้ไฟ เลยซื้อดอกไม้ไฟเล็ก ๆ มา ลูกจะได้ถือเล่นได้ไง!"

"ดีจังเลย! แล้วพิกเคิลเล่นได้ไหมคะ?"

ฮีลตันลูบศีรษะเธอ "พิกเคิลยังเล็กอยู่ คงอีกสองสามปี"

"งั้นหนูจะเล่นแทนน้องเอง" เจลลี่ บีนหัวเราะคิกคัก

เวอเรียนบอกเธอ "ลูกเล่นกับเซย์นี่สิ เขากำลังจะมากินข้าวแล้วนะ!"

ฮีลตันมองเวอเรียนแล้วถามเสียงเบา "ดูเหมือนว่าคุณจะยอมรับพี่สะใภ้แล้วนะ?"

"ไม่ว่ายังไง แนนซี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลฟัดด์ ถึงฉันจะไม่ชอบเธอก็เถอะ ฉันไม่ไปลงกับเซย์นี่หรอก เขายังเป็นเด็กและไม่รู้เรื่องอะไรด้วย และฉันก็ไม่ได้ห้าม เจลลี่ บีนไม่ให้ไปเล่นกับเขาหรอกนะ"

ฮีลตันกอดเอวเธอแล้วหัวเราะ "หลังจากที่เรากินข้าวเสร็จแล้วเราจะรีบกลับเลย คุณจะได้ไม่ต้องรับมือกับเธอ"

"รีบกลับ? กลับไปที่คฤหาสน์ แชลโลว เบย์ น่ะเหรอ? เราไม่ได้จะอยู่ดูคอนเสิร์ตกับพ่อของคุณหรอกเหรอ?"

ฮีลตันขมวดคิ้ว "คุณคงเริ่มแก่แล้วล่ะ ความจำของคุณเริ่มแย่แล้ว ผมบอกคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าคืนนี้ผมจะพาคุณไปที่อื่น?"

"ทำไมทำตัวลึกลับจัง? อย่าบอกนะว่าคุณจะไปจุดดอกไม้ไฟที่ธารน้ำแข็งอีก?"

"ผมเคยทำเรื่องน่าเบื่อแบบนั้นด้วยเหรอ?"

"..."

ฮีลตันคิดเรื่องนั้นก่อนจะพูดเล่นกับเธอ "แต่ถ้าคุณอยากทำแบบนั้น เราทำแบบนั้นก็ได้นะ ถ้าคุณไม่กลัวตำรวจ"

เวอเรียนยิ้ม "ถูกตำรวจจับในวันขึ้นปีใหม่นี่ไม่ดีเลยนะ"

หลังจากที่ทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้ว ฮีลตันกับเวอเรียน พาคนในตระกูลไปดูคอนเสิร์ตวันขึ้นปีใหม่

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็แอบใส่เสื้อกันหนาว แล้วแอบออกมาข้างนอก ในตอนที่คนอื่นไม่ทันรู้ตัว

แล้วรถสปาร์คเกอร์สีดำก็ขับออกมาจากคฤหาสน์ เวอเรียนหัวเราะ "เอาล่ะ คุณฟัดด์ คุณจะพาเมียของคุณไปที่ไหน?"

"เดี๋ยวคุณก็รู้เอง เมื่อเราไปถึงที่นั่น

"แกล้งกันนี่!"

ใช้เวลาเดินทางประมาณครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็ขับรถมาจอดหน้าร้านแห่งหนึ่ง

เวอเรียนสับสน มันเป็นวันปีใหม่ ร้านค้าส่วนใหญ่จะปิดกันหมด "ทำไมถึงพาฉันมาที่นี่ล่ะ?"

ฮีลตันลงจากรถ แล้วเดินไปเปิดประตูรถให้เธอ

"แค่คำว่า 'ขอบคุณ' เองเหรอ? ผมหวังว่ามันจะเป็นคำสั้น ๆ สามคำมากกว่า?

"ขอบคุณ!" เวอเรียนแหย่เขา

ฮีลตันขมวดคิ้ว "เจ้าเล่ห์นักนะ ผมรู้อยู่แล้ว!"

เธอจึงจูบเขาแล้วบอก "ฮีลตัน ฟัดด์ ฉันรักคุณ"

เขามองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างรักใคร่ "คุณนายฟัดด์ สวัสดีปีใหม่!"

หลังจากเดินชมสตูดิโอสักพัก พวกเขาก็ออกมาที่ริมแม่น้ำ

เวอเรียนถาม "เราไม่มีดอกไม้ไฟ แล้วเรามาที่ที่กันทำไม?"

"คุณหมายความว่าไง ที่ว่าเราไม่มีดอกไม้ไฟน่ะ?"

เขาเปิดกระโปรงหลังรถ มีดอกไม้ไฟอยู่ในนั้นหลายชนิด

พวกเขาจุดดอกไม้ไฟกันแค่ไม่กี่ครั้ง เมื่อมีเจ้าหน้าที่ตำรวจตะโกนถาม "คุณสองคนทำอะไรกันน่ะ?"

หลังจากดอกไม้ไฟปะทุขึ้นไปบนท้องฟ้า ฮีลตันกับเวอเรียนมองหน้ากัน ก่อนที่พวกเขาจะจับมือกันวิ่งหนี

เจ้าหน้าที่ตำรวจตะโกนตามมา "เล่นดอกไม้ไฟมันผิดกฎหมายนะ! หยุดนะ! หยุด!"

เวอเรียนหายใจหอบ "ตำรวจเขาไม่มีวันหยุดกันหรือไง? นี่มันปีใหม่นะ!"

ตอนที่พวกเขากำลังวิ่งกันอยู่ เวอเรียนมองสามีของเธอ พวกเขาวิ่งกันอยู่ภายใต้ดวงดาวที่เต็มท้องฟ้า เธอรู้สึกอิ่มใจ

"ฮีลตัน?"

"อะไร?"

"การได้แต่งงานกับคุณ เป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันเลยนะ"