เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 657

ที่เมือง เคลียร์ ริเวอร์ ทาวน์

หลังจากที่ทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้ว เซรีนกับวิลสันลงไปข้างล่าง เธอถือดอกไม้ไฟเล็ก ๆ ไว้ในมือ

ด้วยความที่มันเป็นเมืองเล็กทุกคนจึงรู้จักกัน บนท้องถนนเต็มไปด้วยเด็ก ๆ ที่มาวิ่งเล่นกัน

วิลสันจุดดอกไม้ไฟแล้วส่งให้เซรีน เธอรับมันมาถือและโบกไปมาในความมืด เธอยิ้มอย่างมีควาสุข

มีดอกไม้ไฟอยู่ทุกที่ ท้องฟ้าแต่งแต้มไปด้วยดอกไม้ไฟหลากสี

วิลสันรู้ว่าทำไมเธอถึงอยากกลับมาที่เคลียร์ ริเวอร์ ทาวน์ ในวันปีใหม่ ไม่ใช่เพราะเธออยากกลับมาหรอก เธอเกลียดที่นี่ เธอบ่นว่าเธอเกลียดที่นี่ตั้งแต่พวกเขามาถึง เธอแค่อยากให้เขาสัมผัสบรรยากาศของงานเทศกาลที่บ้านในเมือง เคลียร์ ริเวอร์ ทาวน์

ทันใดนั้นเซรีนก็กระซิบที่หูของวิลสัน "สวัสดีปีใหม่นะ วิลสัน! ฉันจะอยู่กับคุณในวันปีใหม่ทุกปีเลย"

"เช่นเดียวกัน คุณนายจาร์เร็ต"

มีเด็กบางคนวิ่งเข้ามาหาพวกเขา แล้วปาประทัดไปที่เท้าของเซรีน เธอกระโดดแล้วปิดหูของเธอ เด็ก ๆ พากันหัวเราะอย่างสุกสนาน

เธอทำเป็นโกรธแล้วพูดกับเด็ก ๆ "เจ้าพวกเด็กบ้านี่! กล้าดียังไงมาปาประทัดใส่เท้าฉัน?!"

เด็ก ๆ หัวเราะแล้ววิ่งหนีไป

วิลสันแนะนำ "ให้ผมไปเอาให้ไหม? เรามาทำให้เด็กพวกนั้นกลัวบ้างดีไหม?"

ดวงตาของเซรีนเป็นประกาย "ความคิดดีนี่!"

หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็บอกเขา "เดี๋ยวก่อน วิลสัน! คุณก็อยากให้คนอื่นสนุกเหมือนกันเหรอ? คุณเหมือนเด็กพวกนั้นเลย!"

วิลสันมองเซรีนด้วยหน้าตาทะเล้น "อะไรนะ? ไม่ใช่หรอก! ผมแค่จะเอามาเล่นกับคุณต่างหาก"

เซรีนยิ้มกว้าง

พวกเขากำลังจะไปเอาประทัดมาเล่นกัน เมื่อโทรศัพท์ของเซรีนดังขึ้น หลังจากวางสาย เธอก็ถามเขา "เพื่อนฉันตอนม.ต้นน่ะ พวกเขาอยากนัดรวมตัวกันที่โรงแรมในเมือง เราจะไปหรือเปล่า?"

เซรีนเริ่มรู้สึกดีเรื่องนัดรวมตัวกัน เป็นความคิดที่ดี เธอได้จะพาสามีไปอวดคนอื่นด้วย!

พวกเขาเดินไปโรงแรมที่อยู่ใกล้ ๆ

เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้อง ทุกคนก็หยุดคุยกัน แล้วมองมาที่พวกเขา

เซรีนน้ำหนักเพิ่มขึ้นมากเนื่องจากเธอตั้งครรภ์ จึงไม่มีใครจำเธอได้ เมื่อพวกเขาเห็นวิลสัน พวกเขาก็พากันตกใจ

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอถอดผ้าพันคอออก และทักทายพวกเขา จึงมีบางคนถามเธอ "เซรีน ลุดด์เหรอ?"

"นั่น เซรีน ลุดด์เหรอน่ะ! เธอดู...ตัวใหญ่จัง!"

"มานั่งสิ!"

"และคุณคือ...?" เซรีนยิ้ม เธอกำลังจะแนะนำวิลสันให้กับเพื่อนของเธอ แต่เขาก็พูดขึ้นมาก่อน "วิลสัน จาร์เร็ต ครับ สามีของเซรีน"