เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 673

ประมาณห้าโมงเช้า ลูซี่พลิกตัวกลับไปกลับมาบนเตียงนอนเล็ก ๆ ของเธอในหอพักของโรงเรียน หลังจากถูกปลุกโดยเสียงไก่ขัน นางก็ไม่สามารถหลับได้อีก

เธอได้รับข้อความจากยานิ

“ลูลู่ ผมจะออกจากพีค แวลลี่ในเช้าวันนี้ อย่าลืมดูแลตัวเองให้ดี และ… ผมจะไม่บังคับคุณอีก หากคุณยังคงต้องการติดต่อกับผม ผมสามารถเป็นมิสเตอร์คิวให้คุณได้เสมอ เช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว เราจะเป็นเพื่อนทางออนไลน์ หากคุณต้องการความช่วยเหลือ ผมจะอยู่ที่นี่เพื่อคุณเสมอ”

เขาเซ็นลยเซ็นทิ้งท้าย 'จาก มิสเตอร์คิวของคุณ'

ลูซี่เริ่มร้องไห้หลังจากอ่านข้อความของเขา

ถ้าเขาอยากเป็นเพื่อนทางออนไลน์ แล้วทำไมเขาถึงต้องมาโผล่ต่อหน้าเธอ และบอกเธอว่าเขาคือ มิสเตอร์คิวด้วยล่ะ?

ตอนนี้เธอรู้ทุกอย่างแล้ว เธอยังจะคุยอย่างเปิดใจกับมิสเตอร์คิวได้อย่างไร?

นอกจากนี้ เธอยังลบเพื่อน WeChat ของมิสเตอร์คิวออกไปแล้วด้วย

เนื่องจากพวกเขาตัดสินใจแยกทางกัน เป็นการดีกว่าที่พวกเขาจะไม่ติดต่อกันอีก

ลูซี่ปิดโทรศัพท์ของเธอ และเอาใบหน้าของเธอซุกไปกับหมอน น้ำตาเริ่มไหลออกจากหางตาของเธอ ทำให้หมอนเปียก

…

รถเบนท์ลีย์สีดำขับออกจากพีค แวลลี่ เมื่อท้องฟ้าสว่างขึ้น

…

ปลายเดือนมิถุนายน นอร์ท ซิตี้มีอากาศร้อนชื้น บางครั้งก็มีพายุฝนฟ้าคะนองเหมือนกัน

สายลมยามเย็นพัดมา และพัดดอกไม้ที่ปลูกไว้อย่างดีในสวนล้ม

ยานิยืนอยู่ที่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส เขามองไปที่มุมของสวนหน้าบ้าน ลูซี่เป็นคนปลูกกุหลาบสีชมพูที่นั่น ดูเหมือนเธอจะชอบดอกกุหลาบมาก

แต่ยานิเห็นเธอในตอนนั้นเป็นแซมเท่านั้น แซมชอบดอกซากุระ ดังนั้นจึงมีต้นซากุระปลูกไว้ทั่วสวนหน้าบ้าน

ในตอนนั้นลูซี่คงจะเศร้ามากเมื่อได้มองดอกซากุระพวกนั้น

เธอคงเหนื่อยจากการอยู่เคียงข้างเขา

ป้าเย็นกลับมาในขณะที่กำลังถือร่ม เธอพูดว่า “นายท่านคะ ฉันคลุมดอกกุหลาบของคุณลูซี่ด้วยแผ่นพลาสติกแล้วค่ะ”

ยานิพยักหน้า และส่งเสียงอืมเบา ๆ เขาหันกลับมา และขึ้นไปชั้นบนอย่างไร้ความรู้สึก

เมื่อเขามาถึงห้องทำงาน ลมข้างนอกก็เริ่มพัดแรงขึ้น มีแม้กระทั่งฟ้าแลบและฟ้าร้อง

ยานิขมวดคิ้วเบา ๆ และเหลือบมองไปบนท้องฟ้าข้างนอกโดยไม่รู้ตัว

พีค แวลลี่ก็คงอยู่ในช่วงฤดูฝนเช่นกัน อีกทั้งบริเวณนั้นยังล้อมรอบด้วยภูเขา ภัยธรรมชาติมักจะเกิดขึ้นในฤดูกาลแบบนี้

หน้าของลูซี่แวบเข้ามาในหัวของยานิ เขาเปิดคอมพิวเตอร์และอ่านบล็อก

ปกติลูซี่จะอัปเดตบล็อกของเธอทุกวันพุธ ศุกร์ และเย็นวันหยุดสุดสัปดาห์

ยานิมองไปที่วันที่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ วันนี้เป็นวันศุกร์ และเลย 11 โมงมาแล้ว แต่บล็อกของลูซี่ก็ยังไม่มีอะไรอัพเดต

บางทีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตอาจจะไม่ดีที่ภูเขา

แต่ยานิรู้สึกกังวลมาก เปลือกตาของเขากระตุกสองสามครั้ง

เขารอจนถึงตีหนึ่ง แต่บล็อกของลูซี่ก็ยังไม่มีอะไรอัปเดต

เขากำลังจะไปนอน ตอนที่โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น มันคือแดน

เสียงของแดนฟังดูเคร่งเครียดมากในขณะที่เขาพูดว่า “เฮ้ บอส คุณเห็นเว่ยป๋อหรือยัง?”

"ไม่ เกิดอะไรขึ้น?"

“เมื่อกี้มีโคลนถล่มในพีค แวลลี่ ดูเหมือนว่าจะมีผู้เสียชีวิต และผู้บาดเจ็บจำนวนมาก เครือข่ายสัญญาณทั้งเมืองถูกตัดขาด หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้ไปช่วยเหลือผู้คน แต่…”

ก่อนที่แดนจะพูดจบ หัวใจของยานิก็สั่นเทา และทันใดนั้นเขาก็พูดว่า “เราจะไปที่พีค แวลลี่เดี๋ยวนี้! ใช้เส้นทางที่เร็วที่สุด!”

สามชั่วโมงต่อมา เป็นเวลาตีสาม

ยานิกับแดนมาถึงที่พีค แวลลี่

ในเมืองยังคงมีฝนตกหนัก มีแผ่นดินไหวเล็กน้อยหลังจากเกิดโคลนถล่ม แม้ว่าจะเป็นเพียงแผ่นดินไหวเล็กน้อยไม่ร้ายแรงมากนัก แต่ก็ทำให้ดินถล่มรุนแรงขึ้น

เขารู้ว่าเครือข่ายสัญญาณที่พีค แวลลี่ล่ม แต่เขาก็พยายามโทรหาลูซี่

อย่างไรก็ตาม ตามที่คาดไว้ เขาไม่สามารถติดต่อเธอได้

ยานิกังวลอย่างหนัก เขาวิ่งไปที่โรงเรียนประถมเซฟเฟอ ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักโดยไม่มีร่ม

บริเวณโดยรอบโรงเรียนประถมเซฟเฟอถูกทำลายลง ยานิวิ่งไปที่หอพักพนักงานเพื่อตามหาลูซี่ แต่เขาก็ไม่พบเธอ

เนื่องจากเครือข่ายสัญญาณล่ม ลูซี่จึงต้องการกลับไปที่โรงเรียนเพื่อบอกพวกเขาว่าเธอปลอดภัย

แต่ทันทีที่เธอมาถึงโรงเรียน เธอก็เห็นริเวอร์นอนอยู่บนพื้น อาเจียนเป็นเลือด

"ริเวอร์! เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ใครทำร้ายคุณ?”

ดวงตาของริเวอร์เป็นประกายทันทีที่เขาเห็นลูซี่ เขาคว้าตัวลูซี่อย่างตื่นเต้นและพูดว่า “ลูซี่ ขอบคุณพระเจ้าที่คุณไม่เป็นไร! ขอบคุณพระเจ้าที่คุณปลอดภัย!”

ลูซี่พยักหน้า “ฉันสบายดี แต่เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ใครทำร้ายคุณ?”

ริเวอร์ตกตะลึง และพูดว่า “ลูซี่ มีอะไรระหว่างคุณกับประธานเควนหรือเปล่า? ทำไมประธานเควนถึงเป็นห่วงคุณขนาดนั้น?”

ลูซี่ตกใจ “ประธานเควน? คุณกำลังพูดถึงประธานคนไหน…”

“คนที่บริจาคเงิน 5 ล้านเหรียญให้กับโรงเรียนของเรา เขาเพิ่งมาก่อนหน้านี้”

ดวงตาของลูซี่สั่นไหว และเธอพูดว่า “คุณพูดอะไรนะ? ยานิ เควนมาที่พีค แวลลี่งั้นเหรอ?”

“ใช่ เขาเป็นคนที่ทำร้ายผม เขายังถามผมอย่างรุนแรงมาก เขาเหมือนคนบ้า!”

ลูซี่ไม่สนใจสิ่งที่เขาพูดอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงถามอย่างร้อนใจว่า “ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?”

“เขาขึ้นไปบนภูเขาเพื่อตามหาคุณ”

หัวใจของลูซี่สั่นสะท้าน เธอไม่สนใจริเวอร์ และวิ่งออกไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

ริเวอร์ตะโกนตามหลังเธอ “ลูลู่! ข้างนอกมันอันตราย ลูลู่! คุณกำลังจะไปไหน?"

ยานิช่างโง่อะไรอย่างงี้ ทำไมเขาต้องขึ้นไปบนภูเขาเพื่อช่วยเธอด้วย? เขามันโง่จริง ๆ! พีค แวลลี่อันตรายมากในตอนนี้ เขามาทำไม?

ลูซี่ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นฝนหรือน้ำตาบนใบหน้าของเธอ เธอมาถึงที่เชิงเขา และกู้ภัยคนหนึ่งมาหยุดเธอไว้

เขาเป็นคนที่ช่วยเธอไว้ก่อนหน้านี้

“เฮ้ คุณกลับมาทำไม? ที่นี่มันอันตรายมาก คุณกลับมาทำไมหลังจากที่หนีออกมาได้แล้ว? คุณอยากตายงั้นเหรอ?!”

ลูซี่สำลักและพูดอย่างร้อนใจว่า “ยังมีคนอยู่บนภูเขา! เขาคิดว่าฉันอยู่บนภูเขา เขาจึงวิ่งเข้าไปช่วยฉัน! โปรดช่วยเขาด้วย!”

“คุณกำลังพูดถึงใคร?”

ลูซี่ลูบท้องของเธอ ในขณะที่เธอร้องไห้ออกมา “พ่อของลูกฉัน”