เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 80

เวอเรียน รีบตรงขึ้นไปที่ชั้นหกสิบหกทันทีหลังจากที่ลงไปที่จอดรถชั้นใต้ดินมาแล้ว คุซ ซาเวียร์ ได้มาหยุดเธอไว้ที่หน้าประตู

คุซ ซาเวียร์ คลี่ยิ้มอย่างสุภาพ และพูดว่า “คุณมอนท์ เจ้านายกำลังมีการประชุมผ่านทางวิดีโออยู่ครับ เกรงว่าจะไม่เหมาะสมที่คุณจะเข้าไปในตอนนี้”

เวอเรียน โกรธเกินกว่าที่เธอจะเก็บอาการไว้ได้อีกต่อไป จึงระเบิดออกมาด้วยความโกรธ “ผู้ช่วยคุซ ทำไมคุณถึงได้พาคนไปทุบรถของฉัน”

ความจริงแล้วเธออยากจะถามว่าทำไม ฮีลตัน ฟัดด์ ถึงต้องการที่ทำลายรถของเธอกันแน่ เธอเข้าใจดีถึงเหตุผลที่ คุซ ซาเวียร์ พาคนไปคนทุบรถของเธอนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยเป็นเพราะคำสั่งจาก ฮีลตัน ฟัดด์ อย่างแน่นอน!

คุซ ซาเวียร์ ลูบจมูกของเขาอย่างระมัดระวัง “คุณมอนท์ ถ้าจะให้ดี… คุณต้องถามเจ้านายของผมเองโดยตรงจะดีกว่าไหมครับ? ผม... ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ...”

ท่าทางของ ฮีลตัน ในวันนี้นั้นไม่ใช่เพียงแค่ทำให้ เวอเรียน สับสนเท่านั้น แต่ยังทำให้เขาประหลาดใจมากอีกด้วย เนื่องจาก ฮีลตัน เป็นคนโหดเหี้ยมในทางธุรกิจใครก็ตามที่กล้าขวางเขา ก็จะมีจุดจบไม่ดีอย่างแน่นอน คุณมอนท์ เป็นแค่หญิงสาวที่อ่อนแอเท่านั้น เธอจะทำให้เจ้านายของเขาโกรธขนาดนั้นเลยเหรอ?

ตราบใดที่มันไม่เกินขอบเขตของ ฮีลตัน เขาจะไม่ใจร้ายกับผู้หญิงมากขนาดนั้น แต่ในทางกลับกัน คุณมอนท์ คนนี้เธอต้องร้ายกาจขนาดไหนกันถึงทำให้เจ้านายของเขาต้องกระทำการด้วยความรุนแรงแบบนี้!

เวอเรียน กัดฟันของเธอในขณะที่เธอจ้องมองไปที่ประตูห้องทำงานของ ฮีลตัน ความโกรธของเธอเดือดพล่านจนหัวของใกล้จะเธอระเบิดแล้ว

ในตอนแรกเธอจะติดต่อหา ยานิ เควน ในคืนนี้เพื่อคืนรถให้เขา กลับกลายเป็นว่าเพียงพริบตาเดียว ฮีลตัน ก็ทุบรถของเธอจนเละไปหมด!

เธอจะเอาอะไรเพื่อกลับไปคืน ยานิ เควน ได้ในตอนนี้?

แปดแสนเหรียญเธอจะไปเอาเงินแปดแสนมาจากไหน? ที่โชคร้ายกว่านั้นคือรถคันนี้เพิ่งซื้อมาและไม่ได้ทำประกันเลยด้วยซ้ำ!

เวอเรียน กำลังเดินไปเดินมาตรงโถงทางเดินหน้าประตูห้องทำงานของเขา คุซ ซาเวียร์ เริ่มเวียนหัว “คุณมอนท์ ครับอีกนานที่การประชุมทางวิดีโอของเจ้านายจะสิ้นสุดลง ทำไมคุณไม่กลับไปก่อนล่ะครับ แล้วค่อยมาพบท่านใหม่อีกครั้ง”

“ไม่ล่ะฉันจะรอที่นี่”

เธอยังจะมีอารมณ์ในการทำงานได้อย่างไร?

แปดแสนเหรียญหายไปในพริบตา!

โชคดีที่อีกสิบนาทีต่อมา คุซ ซาเวียร์ ได้เคาะประตูเพื่อขออนุญาตเข้าพบ และ ฮีลตัน ก็อนุญาตให้พวกเขาเข้าไปได้

เขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงานสีดำตัวใหญ่เคาะนิ้วลงบนโต๊ะทำงานเบา ๆ เขาดูนิ่งมากและทำตัวเหมือนคนที่ไม่ได้ทำความผิดอะไรทั้งนั้น

ความไร้ยางอายของเขามีมากเกินกว่าที่จินตนาการไว้!

“ใครกันที่ทำให้คุณหน้ามืดตามัวสั่งให้คนไปทุบรถ?”

"เธอ!"

ใบหน้าเล็ก ๆ ของ เวอเรียน นั้นแดงก่ำจากความโกรธ “ผู้ช่วยคุช สารภาพแล้ว เลิกพยายามที่ปฏิเสธได้แล้ว! ฉันไม่สน คุณจะต้องจ่ายค่ารถของฉัน! ไม่ว่าจะเป็นเงินสดหรือรถใหม่ก็ตาม…”

บ้าที่สุด! เขาไม่สนใจว่ามันจะเป็นเงินถึงแปดแสนเหรียญเลย!

“ฉันรู้ว่าคุณมีเงินมากมาย แต่คุณต้องทุบรถของฉันเพราะอะไรกันแน่?!”

เมื่อคืนนี้ที่ทะเลาะกันเธอยังไม่ได้กล่าวโทษที่เขาทำให้เธอต้องน้อยเนื้อต่ำใจเลย แต่เขาก็ยังจะมาทุบรถของเธอในเช้าวันนี้อีก น่าเสียดาย ที่เธอเคยสารภาพกับเขาและบอกเขาว่าเธอชอบเขาบนภูเขานั้น

แน่นอนว่าเขาสามารถทำทุกสิ่งที่ให้เธอเพ้อฝันเกี่ยวกับตัวเขาและผลักมันออกไปได้อย่างไม่ใยดี!

“ฉันเองที่สั่งให้คนทุบมันเพราะฉันไม่ชอบรถคันนั้น”

เขาเกลียดมันมากยิ่งขึ้นไปอีกที่เห็นเธอขับรถคันนั้น

เธอต้องใส่ใจรถที่ผู้ชายคนอื่นซื้อให้เธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ

เวอเรียน อยากจะสาปแช่งเขา "ในเมื่อคุณไม่ชอบรถคันนั้นแล้วมันเกี่ยวข้องกับฉันตรงไหน?"

ไม่ว่าใครก็ตามที่มาเจอเรื่องเช่นนี้แบบเธอต้องโมโหมากอยู่แล้ว แต่เธอยังคงต้องกลั้นความโกรธนั้นไว้ เธอดุเขาด้วยน้ำเสียงที่ลอดไรฟันของเธอ “คุณมันบ้าไปแล้ว ผู้ชายบ้า!”

"ออกไป"

“ถ้าคุณไม่ชดใช้ให้ฉัน ฉันจะอยู่ที่นี่ทั้งวันและไม่ไปไหนทั้งนั้น!”

เวอเรียน เดาว่าคำสั่งนี้มีไว้สำหรับเธอ แต่ คุซ ซาเวียร์ พยักหน้ารับคำแทน เขากล่าวว่า “เอาเป็นว่าเชิญเจ้านายคุยกันดี ๆ กับ คุณมอนท์ ตามสบายเลยจะดีกว่าครับ”

เวอเรียน พูดไม่ออก “...”

เธอโกรธมากและความโกรธของเธอก็เดือด “ฮีลตัน ฟัดด์! คุณกำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่?”

ฮีลตัน จับข้อมือของเธออย่างรวดเร็ว เขาดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขาอย่างรุนแรง เวอเรียน ถูกจับโดยไม่ทันได้ได้ตั้งตัวขาของเธอจึงไม่มั่นคงดังนั้นเธอจึงปะทะกับหน้าอกของเขาทันทีและตัวของเธอก็ได้นั่งอยู่บนตักของเขาพอดี

ชายคนนั้นตอบด้วยน้ำเสียงสงบ “ฉันจะโอนเงินแปดแสนเหรียญคืนให้ ยานิ เควน”

“คุณ... คุณรู้ได้ยังไง ว่า ยานิ เควน เป็นคนเอารถคันนั้นให้ฉัน?”

เขานิ่งเงียบ และตอบอย่างเย็นชาว่า “เธอไม่ได้รับอนุญาตให้พูดคุยหรือพบเจอกับ ยานิ เควน อีกต่อไป เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ยอมรับในสิ่งที่เขาให้เธออีกด้วย ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม”

“...”

ความคิดของ เวอเรียน กำลังตีกันครั้งแล้วครั้งเล่า...

เขา... เขาหึงเหรอ?

เขาอิจฉา ยานิ เควน?

จิตใจที่มีเหตุผลของเธอ เฝ้าบอกเธอว่าเขาไม่เคยชอบเธอแล้วทำไมเขาถึงหึงเธอแบบนี้?

เขาอาจมีความแค้นกับ ยานิ เควน เป็นไปได้หรือไม่?

เธอกลืนน้ำลายของเธอและถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า "ฉัน... ทำไมฉันไม่สามารถพูดคุยกับ ยานิ เควน ได้เลยล่ะ?"

“นั่นเป็นเพราะเธอเป็นผู้หญิงของฉัน”

เวอเรียน รู้สึกเขินไปหมด เธอพึมพำ “แต่ฉันควรมีอิสระในการคบหาเพื่อนนะ”

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่ค่อยพอใจเล็กน้อย พร้อมพูดว่า “ฉันไม่สนว่าเธอจะเลือกเป็นเพื่อนกับใคร แต่กับ ยานิ เควน นั่นไม่ได้เด็ดขาด”

เธอก้มหน้าลงในตอนนี้หัวใจของเธอไม่ได้จดจ่ออยู่กับปัญหานั้นอีกต่อไป หลังจากเงียบไปนานเธอก็ถามอย่างประหม่าว่า “ฮีลตัน ฟัดด์ คุณกำลังหึงฉันอยู่ใช่ไหม?”

เขาคิดไม่ถึงว่าจะเจอคำถามเช่นนี้จากเธอ เปลือกตาของเขากระตุกเบา ๆ

เขาหึงหรือเปล่า?

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นเขาก็มองออกไปทางอื่นอย่างใช้ความคิด หัวใจของเธอกระตุกเล็กน้อยในขณะที่เธอจ้องมองเขา

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ได้สติและจ้องไปที่เธอ “ถ้าเธอยังจ้องฉันอยู่แบบนี้ ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่าฉันจะควบคุมตัวเองไม่ให้ทำอะไรเธอได้อยู่หรือเปล่านะ”