เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 930

เชอรีชรีบวิ่งไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเธอได้ยินเสียงวุ่นวาย เธอได้เห็นเชอรี่เดินลงไปในแม่น้ำ ระดับน้ำถึงคอเธอแล้ว

เชอรี่ว่ายน้ำไม่เป็น

“เชอรี่! เชอรี่!”

ขณะที่เชอรีชกำลังเรียกเธอ เธอก็รีบโทรไปหาตำรวจและรถพยาบาล

เมื่อบอยล์ทนมองพวกเขาจากรถสปายเกอร์สีดำของเขาไม่ได้อีกต่อไป เขาลงจากรถและตามลงไปในแม่น้ำเพื่อไปหาพวกเขา แต่ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงตื่นตระหนกของเชอรีชที่ร้องขอความช่วยเหลือ

บอยล์ตกใจ และรีบวิ่งเข้าไปทันที

หลังจากที่เชอรีชโทรหาเจ้าหน้าที่ท้องที่เสร็จแล้ว เธอก็ต้องการหาเชือกเพื่อช่วยแอนดี้กับเชอรี่แต่กลับชนเข้ากับบอยล์

บอยล์จับไหล่ของเธอ แล้วถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

เชอรีชตอบด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก “เชอรี่กระโดดลงไปในแม่น้ำ เธอว่ายน้ำไม่เป็น”

บอยล์เหลือบมองไปที่กลางแม่น้ำ และสังเกตเห็นว่าน้ำได้ท่วมหัวของเชอรี่กับแอนดี้แล้ว แม้ว่าแอนดี้จะว่ายน้ำเป็น แต่เขาก็ถูกดึงไปใต้น้ำด้วย

บอยล์พูดด้วยน้ำเสียงใจเย็น “อยู่ที่นี่แล้วอย่าไปไหน ผมจะไปช่วยพวกเขา”

บอยล์โดดลงไปในแม่น้ำ และช่วยชีวิตพวกเขาอย่างรวดเร็ว

เชอรี่ผลักแอนดี้ออกไปที่กลางแม่น้ำ ขณะที่เธอกางแขนออก และจมลึกลงไป บอยล์ว่ายไปหาพวกเขาและคว้าเชอรี่

จากนั้นเขาก็บอกแอนดี้ว่า "จับแขนเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอดิ้น"

จากนั้นบอยล์กับแอนดี้ก็จับแขนของเชอรี่คนละข้างแล้วดึงเธอขึ้นจากแม่น้ำ

แต่ทั้งสามคนสำลักน้ำในแม่น้ำ โดยเฉพาะอย่างเชอรี่ เนื่องจากเธอหมดสติไปเมื่อเธอถูกลากขึ้นฝั่ง

แอนดี้คุกเข่าลงข้างเธอ และกดหน้าอกแรง ๆ ขณะที่ร้องเรียกเธอ “ตื่น เชอรี่! เชอรี่! เชอรี่!”

แอนดี้กำลังทำ CPR ให้เธอ

เชอรี่ตื่นขึ้นและเริ่มไออย่างรุนแรงทันที ซึ่งทำให้เธอสำลักน้ำออกมา

แอนดี้มองเธอด้วยสีหน้ากังวลและถามว่า “คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง เชอรี่?”

หลังจากที่เชอรี่สำลักน้ำออกมาจนหมด ในที่สุดเธอก็หลุดออกจากภวังค์ขณะที่โดนแอนดี้โอบกอดไว้แน่น

เชอรี่สะอึกสะอื้น ขณะที่เธอพูดว่า “ฉันขอโทษ… ฉันขอโทษ…”

ทั้งคู่กอดกันแน่น

เชอรีชโล่งอกที่เห็นเชอรี่ไม่เป็นไร ขณะที่เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ลำคอของบอยล์รู้สึกไม่ค่อยดีเพราะเขาสำลักน้ำเข้าไปด้วยเช่นกัน ทำให้เขาไอออกมาอย่างรุนแรงข้าง ๆ เธอ

ขณะที่บอยล์มองไปที่ด้านหลังของเธอ เขาก็รู้ว่าเขาอาจจะทำเกินไปที่เขาแกล้งเธอ ดังนั้นเขาจึงรีบเดินไปหาเธอ

เชอรีชกำลังเดินอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเธอเดินเร็วเท่าไหร่ อารมณ์ที่ผสมปนเปกันของเธอ ก็รุนแรงขึ้นภายในตัวเธอ

เธอไม่แน่ใจว่าเธอรู้สึกอย่างไร ขณะที่เธอเริ่มร้องไห้ออกมา เธอพยายามเช็ดน้ำตาของเธอออก

เธอโกรธ และรู้สึกแย่มาก

บอยล์เดินตามเธอทัน และคว้าข้อมือเธอไว้ แล้วดึงเธอเข้าไปหาเขาทันที ก่อนจะที่กอดเธอไว้แน่น

เชอรีชกำหมัดขณะที่เธอทุบหน้าอกของเขาขณะที่จ้องมองเขาด้วยดวงตาที่โกรธจัด และเปื้อนน้ำตาของเธอ เธอหายใจอย่างแรง และดูเหมือนจะโกรธจัด

บอยล์ไม่คิดว่าจะทำให้เธอร้องไห้

ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วมือเช็ดน้ำตาของเธอ และพูดว่า "ไม่เป็นไร เชอรีช อย่าร้องไห้"

เชอรีชสะบัดมือของเขาออก และเริ่มปาดน้ำตาด้วยแขนเสื้อของเธอ

บอยล์ดึงแขนของเธอออก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ถ้าคุณทำแบบนั้น คุณจะเจ็บตานะ”

"มันไม่ใช่เรื่องของคุณ!"

บอยล์ถอนหายใจ ในขณะที่หัวใจของเขาเจ็บปวด เขาจับที่ด้านหลังศีรษะของเธอ และจ้องเขม็งไปที่เธอ “คุณร้องไห้ทำไม?”