เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 988

หลังจากเชอรีชรับประทานอาหารกลางวันกับเฮกเตอร์ และเลล่าเสร็จแล้ว เชอรีชก็รับบัตรเชิญงานแต่งงานของเลล่า หยิบกระเป๋าของเธอแล้วเดินจากไป

เฮกเตอร์ถาม "เฮ้ เชอรีช คุณนั่งแท็กซี่มาที่นี่ไม่ใช่เหรอ?"

เชอรีชรู้สึกสงสัยเล็กน้อย ขณะที่เธอถาม "คุณรู้ได้อย่างไร?"

เฮกเตอร์หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า "โอ้ บอยล์เป็นทาสของภรรยาของเขา เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปล่อยให้คุณนั่งแท็กซี่มาที่นี่เอง"

เชอรีชตอบด้วยน้ำเสียงช่วยไม่ได้ "ใบขับขี่ของฉันถูกเขายึดไป และฉันก็ขับรถไม่ได้อีกต่อไป"

“งั้นเดี๋ยวผมกับเลล่าจะไปส่งคุณที่บ้าน คุณจะได้ไม่ต้องเรียกแท็กซี่กลับบ้าน”

“โอ้ ไม่ต้องหรอก ฉันจะตรงไปที่ทำงานของเขา แล้วจะเอาบัตรเชิญของคุณไปให้เขา”

เฮกเตอร์พูดว่า "ที่ทำงานของเขาอยู่ไม่ไกลมาก ถ้าไม่อย่างนั้น คุณสามารถให้บอยล์ส่งคนมารับคุณ ดูสิว่าข้างนอกมันร้อนแค่ไหน คุณจะไม่เป็นลมแดดใช่ไหม?

เชอรีชพยักหน้าและแซว "โอ้ เฮกเตอร์ คุณเป็นคนจู้จี้หนักกว่าบอยล์ตั้งแต่เมื่อไหร่? ถ้าคุณปฏิบัติกับเลล่าแบบนี้ในอนาคต เธอจะไม่คิดว่ามันน่ารำคาญเหรอ?"

เลล่าหัวเราะ และพูดว่า “เขาจู้จี้ได้ไม่เป็นไร ถ้าฉันอ่านอะไรเกินสองชั่วโมง เขาจะเอาหนังสือของฉันไป และบอกฉันว่ามันไม่ดีต่อสายตาของฉัน”

เชอรีชสังเกตเห็นว่าความรักที่พวกเขาแสดงออกมานั้นดูเหมือนไม่ใช่ของปลอม เธอบอกได้เลยว่าพวกเขารักกันจริง ๆ

เชอรีชโบกมือให้พวกเขา และพูดว่า "ฉันขอตัวก่อน บาย"

เฮกเตอร์โทรหาบอยล์หลังจากที่เชอรีชออกไป เพื่อบอกเขาว่าเชอรีชอยู่ที่ไหน

เลล่ามองเฮกเตอร์ด้วยสายตาแปลก ๆ หลังจากเขาวางสาย

“ทำไมคุณต้องสนใจเชอรีชมากขนาดนั้นด้วย เฮกเตอร์? คู่หมั้นของคุณนั่งอยู่ข้าง ๆ คุณนะ”

เฮกเตอร์หัวเราะก่อนเอื้อมมือไปโอบไหล่ของเลล่า เขาอธิบายด้วยน้ำเสียงที่อดทน “คุณก็รู้ว่าบอยล์เป็นทาสของภรรยาของเขามากแค่ไหน ถ้าผมไม่รายงานเรื่องนี้ให้เขารู้ บอยล์คงจะฆ่าผมแน่ ไม่เป็นไร ถ้าเขาจะตามใจภรรยาของเขาคนเดียว แต่เขาคาดหวังให้เพื่อน ๆ ของเขาดูแลเธอด้วยเช่นกัน ไม่เช่นนั้นบอยล์จะให้ผมชดใช้บาปของผมด้วยโบนัสประจำปีของผม”

เลล่ากลอกตาใส่เขา ก่อนจะพูดว่า "ไม่เลว พวกคุณทุกคนกลายเป็นทาสของเชอรีชแล้วใช่ไหม?"

“ไม่ใช่อย่างนั้น เลล่า ความจริงก็คือคุณไม่ควรถือโทษโกรธกับเชอรีช ถึงแม้ว่าเธอจะพูดจาแย่ ๆ ในบางครั้ง เธอแค่เป็นคนพูดตรง ๆ ผมรู้ดีว่าทุกวันนี้คนเราไม่ค่อยชอบคนที่พูดตรง ๆ แต่หากคุณใช้เวลากับเธอมากขึ้น และทำความรู้จักกับเธอมากขึ้น คุณจะรู้ว่าเชอรีชหวังดี และจะเข้ากับเธอได้ง่ายมาก เพราะเธอมักจะพูดในสิ่งที่เธอคิด"

เลล่าเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างตั้งใจ “ในเมื่อคุณกับบอยล์คิดเหมือนกันว่าเชอรีขเป็นคนดี ทำไมคุณถึงมาแต่งงานกับฉันล่ะ?”

เฮกเตอร์ลูบจมูกของเขา และปล่อยเสียงหัวเราะเจื่อน ๆ ออกมา เขาพูด "มันเหมือนกันได้ยังไง? ถึงแม้ว่าเชอรีชจะเป็นคนค่อนข้างดี แต่ผมก็ไม่มีทางจัดการกับเธอได้หรอก ถ้าเธอเป็นภรรยาของผม บอยล์กับเธอเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก ในทางกลับกัน ผมก็เข้ากันได้ดีกับคุณ เลล่า”

เฮกเตอร์หอมแก้มเลล่าหลังจากที่เขาพูดแบบนั้น

เลล่าหน้าแดง ขณะที่เธอมองไปที่เขา เธอพูดว่า "คุณกำลังทำอะไร? เรากำลังอยู่ในที่สาธารณะ คุณรู้ไหม"

เฮกเตอร์เลิกคิ้ว และพูดว่า "พวกเขาจะทำอะไรกับผมได้ เมื่อผมกำลังจูบคู่หมั้นของผม?"

เลล่าหยิบกระเป๋าของเธอแล้วยืนขึ้น และเตะเขาก่อนจะพูดว่า "ไปกันเถอะ ไปส่งบัตรเชิญพวกนี้ให้เพื่อนคนอื่น ๆ ของคุณกัน"

"ได้เลย"

เฮกเตอร์เดินตามเธอ จับมือเธอ และถือกระเป๋าให้เธอ พร้อมกับเอาแขนโอบไหล่เธอ

เลล่าเหลือบมองปฏิทินเมื่อเธอนั่งในเบาะผู้โดยสาร ดูเหมือนว่าเธอจะแต่งงานกับเฮกเตอร์ในต้นเดือนหน้า

เธอถอนหายใจ ขณะที่เธอนึกย้อนถึงอดีตของเธอในตอนที่เธอยังอยู่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย

ดูเหมือนเวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว เธอได้พบกับบอยล์ตอนที่พวกเขายังเรียนอยู่ที่มหาวิยาลัยแคพิทัล ซิตี้ เธอเคยคิดว่าเธอจะมีความรู้สึกกับบอยล์เท่านั้น และไม่มีใครอีกแล้วในตอนนั้น

แต่ดูเหมือนว่าชายที่เธอจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้จะเป็นผู้ชายชื่อ เฮกเตอร์ แซคคารี่

สามีที่เธอจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยไปชั่วชีวิตในอีกไม่ช้านี้ ไม่ใช่คนที่มีความสามารถ เฉียบแหลม อ่อนโยน หรือหล่อเหลาเท่าบอยล์

เธอนึกถึงหลายสิ่งหลายอย่างในอดีตของเธอหลังจากบังเอิญไปเจอเชอรีช

เธอจำได้ว่าบอยล์ประสบความสำเร็จในการเริ่มต้นธุรกิจที่นิวยอร์กในช่วงสามปีที่เขาเลิกกับเชอรีช

บอยล์พูดไม่ออก

เลล่าเป็นผู้หญิงที่เย่อหยิ่ง เพราะเธอปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ ตอนนั้นเธอโกรธ ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "บอยล์ คุณกำลังพูดถึงผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าผู้หญิงอีกคนหนึ่ง นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมคุณถึงโสด ฉันขอให้คุณเป็นโสดไปชั่วชีวิต"

เธอจำได้ว่าเดินจากไปอย่างโกรธจัดด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอหลังจากพูดแบบนั้น

แต่ดูเหมือนเธอจะได้ยินบอยล์พึมพำกับตัวเองด้วยว่า “ผมไม่รังเกียจที่จะอยู่คนเดียวตลอดชีวิต ถ้าผู้หญิงที่ผมลงเอยด้วยไม่ใช่เธอ”

บางทีอาจเป็นตอนนั้นเองที่เลล่าหยุดมีความรู้สึกใด ๆ ต่อบอยล์จริง ๆ

เธอไม่ค่อยบินไปนิวยอร์กเพื่อไปเยี่ยมบอยล์หลังจากนั้น

ดูเหมือนว่าอาชีพของบอยล์จะดีขึ้นหลังจากนั้น บริษัทที่เธอทำงานให้ในตอนนั้นมีเกี่ยวข้องกับธุรกิจ เอ็มโอ กรุ๊ป แต่ดูเหมือนว่าเธอจะละทิ้งความรู้สึกที่มีต่อเขาไปโดยสิ้นเชิง เนื่องจากเธอไม่รู้สึกอึดอัดใจกับการเป็นเพื่อนของบอยล์ หรือเพื่อนร่วมชั้นของเขาอีกต่อไป

ไม่มีความรู้สึกใด ๆ เลย หมายความว่าเธอยอมรับทุกอย่างอย่างสมบูรณ์

มันเป็นสิ่งที่ดีเช่นกันเพราะมีเพียงคนแปลกอย่างเชอรีชเท่านั้นที่จะเหมาะสมกับคนแปลกอย่างบอยล์

เมื่อเลล่าหลุดออกจากความคิดของเธอ เธอเลื่อนหน้าต่างขึ้น หันไปมองชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอก่อนจะเอื้อมมือออกไป และกอดแขนของเขา

เฮกเตอร์ชำเลืองมองเธอก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือของเธอ

เลล่าโน้มตัวเล็กน้อยเข้าไปใกล้เขา ก่อนจะพิงไหล่เฮกเตอร์ เธอพูดว่า “เมื่อก่อนฉันไม่เคยรู้เลยว่ามันสวยงาม และดีแค่ไหนที่ได้รักกับคนอื่น ฉันเคยคิดว่ามันดีพอแล้วที่จะแค่ได้ตกหลุมรักใครสักคน"

เฮกเตอร์หัวเราะ และพูดว่า "ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่ามันรู้สึกยังไงที่ได้รักกับใครสักคน?"

เลล่าหลับตาลง และรู้สึกพอใจอย่างมาก ขณะที่เธอพูดว่า “แน่นอน”

บางทีบอยล์กับเชอรีชอาจจะรักกันจริง ๆ เนื่องจากความรักของพวกเขายอดเยี่ยม และสมบูรณ์แบบ นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงแม้พวกเขาจะผ่านความเจ็บปวดมามากมายด้วยกัน แต่ก็ยังตัดสินใจอยู่ด้วยกัน นั่นเป็นเพราะว่าเมื่อคนสองคนรักกัน มันเป็นความรู้สึกที่สวยงาม และแสนหวานอย่างมาก

การแอบชอบใครสักคนอาจเป็นเรื่องน่าผิดหวังและเจ็บปวด แต่เมื่อคนสองคนรักกัน มันไม่มีอะไรมากไปกว่าความรู้สึกที่สวยงาม และน่าอัศจรรย์ใจที่ได้สัมผัส