เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 3

ตอนที่ 2 ความอับอายของพิธีหมั้น

จารวีผลักประตูที่กำลังแง้มอยู่อย่างสงสัย มีผู้ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งกำลังยืนหันหลังเข้าหาเธอ ซึ่งกำลังคุยอะไรสักอย่างกับผู้ชายใส่แว่นดำอีกคน เธอจับใจความเนื้อหาที่พวกเขาคุยกันไม่ได้ละเอียดมากนัก แต่ได้ยินอย่างคร่าวๆว่า “......กดราคาหุ้นของยาหวน!”

จารวีตะลึงงันไปในชั่วขณะ บริษัทยาหวนจำกัด ก็คือบริษัทของคุณลุง…. ผู้ชายคนนี้ คนที่จะหมั้นกับพี่ในงานหมั้น ไม่นึกเลยว่าจะมีแผนการร้ายที่จะซื้อบริษัทของพี่ จริงๆแล้วเขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ ในขณะที่อยู่ภาวะตกใจอยู่นั้น จารวีก็ใช้นิ้วกดไปที่ปุ่มอัดวิดีโอบนโทรศัพท์มือถือ

“ครับผม คุณชาย พวกเราซื้อหุ้นของบริษัทยาหวนจำกัดไปแล้วไม่น้อยเลย….”

“ชิ…” ทันทีที่จารวีแตะไปที่ประตูห้อง เสียงอุทานที่อยู่ๆก็ดังขึ้น ทำให้ทั้งสามคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด

ผู้ชายที่สวมแว่นดำคนนั้นนิ่งไป ร่างกายอันป่าเถื่อนของยศพลหันไปตามเสียงอย่างรวดเร็ว จารวีใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เธอรีบเอาโทรศัพท์มือถือซ่อนไว้ที่อก แล้วเดินถอยหลังไปทีละก้าว

“ฉันไม่ได้เห็นอะไรทั้งนั้น ฉันไปก่อนนะ….”

ยศพลหรี่ตาลง ดวงตาดำขึ้น เขาชิงตัดหน้าไปขวางหน้าเธอที่ทางเดิน สายตาที่รวดเร็วและดุดันชำเลืองมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเธอ พูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธอย่างไม่เกรงใจว่า “เอาโทรศัพท์มือถือมาให้ฉัน….”

จารวียังคงเดินถอยหลัง มือทั้งสองยังคงคอยระแวดระวังมือถือที่ซุกซ่อนไว้ที่อ้อมอกของตน “ไม่ ไม่ให้ คุณอย่าเข้ามานะ….” ยศพลโบกแขนที่ยาวออกไป จารวีแทบจะไม่มีวิธีหนีรอด ทันใดนั้นก็โดนเขาฉุด

ลากเข้ามาแล้วผลักเธอกระแทกกำแพง เธอเจ็บหัวมาก จารวีโดนกระแทกที่หัวเข้าจนมึน ผู้ชายคนนี้มือหนักจริงๆ

หลังจากชายที่สวมแว่นดำคนนั้นเดินออกไปจากห้อง ประตูห้องก็ถูกปิดอย่างแรง สีหน้าที่ดุดัน แววตาทั้งสองที่เรียวเล็กและมีสีดำราวกับหินออบซิเดียนของยศพลแผ่รังสีที่ดุดันอันตรายราวกับเสือชีตาห์

“เอามานี่!” เสียงทุ้มต่ำสยบทุกอย่างด้วยกำลังอย่างไม่ต้องสงสัย เขาขู่เข็ญเธอจนจนมุม

“อยากลองดูมั้ยล่ะ”

ยศพลพูดหยอกล้อพลางมองเธอ “ฉัน ยศพลคนนี้ เกิดมาไม่เคยโดนคุกคามขนาดนี้มาก่อนเลยนะ โดยเฉพาะผู้หญิง”

ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือมาฉีกเสื้อเชิ้ตสีเหลืองอ่อนแบบเจ้าหญิงของเธอออก กระดุมทั้งแถบถูกเขาทึ้งจนไม่มีชิ้นดี แล้วกระเด็นกระดอนอยู่บนพื้น เสื้อเปิดอ้าออกเป็นรูขนาดใหญ่ เผยให้เห็นบราสีอ่อนข้างในและยังปรากฏให้เห็นเนื้อสีขาวเนียนของเด็กสาวแรกรุ่น สายตายศพลเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ชั่วร้าย

“อยากตะโกนมั้ยล่ะ? ให้ทุกคนเห็นไปเลยว่ามีนังแพศยาเล่นชู้กับพี่เขยในงานหมั้นของพี่สาวตัวเอง เชื่อสิว่าพี่สาวเธอต้องดีใจมากแน่ๆ…..จารวีอับอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี เธอนึกไม่ออกเลยจริงๆว่าถ้าผู้ชายคนนี้ลงมือกับเธอจริงๆ นึกไม่ถึง ด้วยซ้ำว่าเขาใช้วิธีการที่ชั่วช้าแบบนี้คุกคามเธอ “แกมันระยำ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นแกจะได้เสียใจภายหลังแน่!”

“ส่งมือถือมาให้ฉัน เร็วเข้าสิ ฉันจะนับหนึ่งถึงสามนะ ถ้าเธอยังไม่ให้อีก คนที่จะเสียใจภายหลังก็คือเธอ…..”ใบหน้าของยศพลเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เหมือนกับปีศาจร้าย