เมียเสี่ย นิยาย บท 21

อารยาเดินเข้าไปข้างในด้วยความคุ้นเคย ที่นี่เธอมาบ่อยๆ เพราะเป็นร้านของปัญณิสาเพื่อนสนิท

“ไอซ์! ทางนี้!”

ปัญณิสาโบกไม้โบกมือเรียกให้อารยาเดินไปหา แต่เมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิท กลับต้องเบือนหน้าหนีสายตาตกใจที่เขามองเธอ ผู้ชายคนนั้นตามเพื่อนเธอมาทำไมกัน

“หิ้วใครมาด้วยอะไอซ์ เสี่ยขุนนั่นต้องตามมาพังร้านแน่ๆเลย”

อารยาเล่าให้เพื่อนฟังแล้ว ว่าระหว่างเธอกับเสี่ยมีความสัมพันธ์ที่ก้าวข้าวไปมากกว่าสามีภรรยาแบบที่ผ่านมา เพราะแบบนั้นมั้ง เพื่อนก็เลยกลัวเรื่องผู้ชายคนอื่น เสี่ยคงไม่ชอบถ้าเธอจะควงคนอื่นแบบนี้ แต่ผู้ชายคนนี้คือคนที่เสี่ยสั่งให้มาตามเฝ้าเธอต่างหาก

“คุณนิษเป็นเลขาเสี่ย คุณนิศค่ะนี่เพื่อนไอซ์ ปัญณิสา เจ้าของที่นี่” อารยาจำต้องแนะนำตัวให้คนทั้งสองรู้จักกัน ปณิธานเก่งพอตัว ตามเธอทัน ทั้งๆที่ต้องขับรถไปจอด ซ้ำยังหาเธอเจอได้ง่ายๆ น่าจะไปเป็นนักสืบ ไม่น่ามาเป็นเลขาหรอก

“นึกว่าควงผู้ชายอื่นมา” ปัญณิสาถอนหายใจอย่างโล่งอก ไม่อยากโดนพังร้านที่ได้รับสืบทอดมาจากพ่อแม่หรอกนะ

“นี่ลรินไม่มาเหรอ”

“ไม่รู้สิ ไลน์ไปแล้ว บอกว่ายังยุ่งอยู่ อาจจะมาดึกๆ ไอซ์อยู่ได้ถึงกี่โมง”

“ก็คงไม่น่าจะเกินสามทุ่มตามเวลาปกติ”

“เสียดายนะ วันนี้มีดนตรีสด นักร้องคนโปรดของไอซ์ซะด้วย วงX” ปัญณิสาพูดอย่างเสียดาย เหลือบตามองคนที่นั่งอยู่ฝั่งเดียวกับเพื่อนนิดหน่อย เพื่อสำรวจเขาเงียบๆ

“ผมจะบอกเสี่ยให้” ปณิธานรู้สึกว่าแววตาสองคู่ที่เหล่มองเขาอยู่ดูกดดันนิดๆ เมื่อได้ยินคำพูดของเขา แววตานั่นก็แปรเปลี่ยน ผู้หญิงเป็นเพศที่กดดันเก่งชะมัด

“ขอบคุณค่ะ”

อารยายิ้มให้ เธอแต่งงานก็จริง แต่ก็ยังอยากใช้ชีวิตอิสระบ้าง เธอกำหนดอิสระตัวเองไว้พอสมควร ทั้งเวลากลับบ้าน การวางตัวให้สมกับเป็นเมียเสี่ย แต่วันนี้มันมีสิ่งที่เหนือความคาดหมายเข้ามา เธอเลยอยากจะเกเร กลับบ้านดึกกว่าทุกที

ปณิธานปลีกตัวออกไปรายงานเสี่ยในที่เงียบๆหลังร้าน แต่คิดผิดนิดหน่อยที่ออกมาหาที่เงียบๆคุย เขาน่าจะคุยในที่ๆเสียงดังหน่อย จะได้ไม่ต้องได้ยินเสียงบ่นของเสี่ยจนติดหูมาแบบนี้ อุตส่าห์ได้อู้งานทั้งที ไม่วายโดนบ่นอีกจนได้

“เสี่ยบ่นเหรอคะ” อารยาถามคนที่เดินกลับมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก วางแก้วน้ำอัดลมลงเบาๆ เหมือนการขอร้องของเขาจะไม่เป็นผล เธอคงต้องขอเองสินะ

“หูชาเลยครับ”

“ไอซ์คุยเองก็ได้ค่ะ” อารยากลืนน้ำลายคงคอนิดๆ หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า เดินออกไปในทิศทางที่ปณิธานเดินเข้ามา ปล่อยเลขาหน้ามนไว้กับเพื่อนสาวเพียงลำพัง หวังว่าจะไม่ทะเลาะอะไรกัน จนกว่าเธอจะคุยกับเสี่ยเสร็จหรอกนะ เพื่อนเธอเป็นพวกชอบจับผิดคนซะด้วยสิ

อารยายืนถือโทรศัพท์แนบหู พิงร่างเข้ากับกำแพงร้านเพื่อหาที่พักพิง แอบหนีงานไม่พอ ตอนนี้ยังขอหนีเที่ยวอีก เสี่ยต้องดุมากแน่ๆ

อารยายกโทรศัพท์ออกจากหู เพราะเสี่ยตัดสายไปเรียบร้อย แอบคิดไปถึงวิธีจัดการกับเธอของเสี่ย แล้วพาลให้เลือดในกายสูบฉีด เขาไม่อายเลยรึไง ที่พูดแบบนั้นออกมาทั้งที่ไม่ได้อยู่ในห้องเพียงลำพัง

“ไอซ์ต่างหากที่จะจัดการเสี่ย”

อารยาเบ้ปากนิดๆ เสี่ยไม่ได้อยู่ในห้องทำงานคนเดียว ถ้าไม่ใช่มารวีก็คงเป็นกรรณิการ์แน่นอนที่อยู่ในห้องนั้น แต่จะปล่อยไปแล้วกัน เพราะเชื่อใจเสี่ยหรอกนะ อย่าทำลายความเชื่อใจที่มีให้แล้วกันนะคะ เพราะถึงตอนนั้นไอซ์คงไม่สามารถเชื่อใจเสี่ยได้อีกแล้ว

“เสี่ยว่ายังไงบ้างครับ” ปณิธานถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเห็นอารยาเดินเข้ามานั่งลงที่เดิมด้วยสีหน้าที่ดูดีกว่าตอนออกไป ถ้าเธอมาช้ากว่านี้เขาคงลากลับก่อน เพราะเพื่อนเธอทำตัวเป็นตำรวจสืบสวนซะเขาไปต่อไม่ถูกเลย

“เสี่ยให้อยู่ดูได้ค่ะ”

“งั้นผมก็คงอยู่ได้ ที่จริงผมก็ชอบวงx เหมือนกัน” ปณิธานเลขาหนุ่มวัย 28 ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถือโอกาสนี้ดูวงดนตรีที่ตัวเองชอบซะเลย

“เสี่ยจะตามมาทีหลังค่ะ”

พรวด! “หา!”

ปณิธานปิดปากไว้ไม่ทัน น้ำอัดลมที่ดื่มเข้าไปพุ่งออกปากจนเป็นละอองน้ำเล็กๆ ยกมือขอโทษขอโพยคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแทบไม่ทัน