เมียเสี่ย นิยาย บท 27

อารยาอยู่คุยกับท่านอีกสักพัก ก็ขอตัวออกไปช่วยพี่วารีทำอาหารเย็น ปล่อยให้ท่านกับเสี่ยคุยกันต่อ แต่ก่อนจะออกไป เธอแอบยืนฟังอยู่หน้าห้องสักพักว่าท่านกับเสี่ยจะคุยอะไร เมื่อรู้ว่าไม่เกี่ยวกับเธอ ก็รีบไปช่วยพี่วารีทันที

“ไอซ์ไม่ต้องมาช่วยพี่ทุกครั้งที่มาก็ได้นะ” วารีน้องเล็กของบ้านพูดอย่างเกรงใจ ขณะยืนหั่นหมูเพื่อทำกับข้าวอยู่ข้างๆอารยาที่ทำหน้าที่หั่นผัก อารยาอายุน้อยกว่าก็จริง แต่ตามศักดิ์แล้วเธอเป็นพี่สะใภ้ แอบเกรงใจนิดๆ ที่ใช้งานเมียพี่ชายแบบนี้

“ไอซ์มีเรื่องอย่างจะถามพี่วาค่ะ”

“เรื่องของพี่ขุน?”

“ค่ะ พี่วาทราบไหมคะ ว่าระหว่างคุณขุนกับคุณกรีน มีความสัมพันธ์กันแบบไหน” อารยารอฟังคำตอบเงียบๆ ไม่กล้าขยับมีดเลย เพราะกลัวไม่มีสติพอที่จะจับมัน ตอนฟังคำตอบจากน้องสาวของเสี่ย

“ตอนนี้พี่ก็ไม่รู้นะ ไอซ์ก็รู้ว่าพี่ย้ายไปอยู่กรุงเทพกับสามีได้เกือบสามปีแล้ว แต่ถ้าให้พูดถึงเมื่อก่อนละก็ คนทั้งสองเคยเป็นคนรักกัน แต่มันตั้งนานแล้วนะไอซ์ พี่ขุนกับพี่กรีนเลิกกันตั้งแต่จบมหาลัย แต่ช่วงสามปีให้หลังมานี่พี่ไม่รู้อะไรเลย ถามพี่ขุนดีไหม พี่ว่าพี่ขุนน่าจะรอให้ไอซ์ถามอยู่แน่ๆ”

วารียิ้มให้กำลังใจคนที่อายุห่างกับตัวเองเพียงสามปี คนทั้งบ้านชอบพี่สะใภ้เด็กคนนี้มากๆ รวมทั้งเจ้าตัวเองก็ด้วย เชื่อว่าพี่ชายเองก็อยากจะบอกเรื่องนี้กับเธออยู่เหมือนกัน แต่พี่ชายเธอซื่อขนาดนั้น คงไม่รู้ว่าจะบอกเธอยังไงมากกว่า

“คุณขุนคงรักเธอมาก”

“ก็เคยรักมากแหละ แต่ตอนนี้ไม่น่าจะรักแล้ว อาจจะแค่สงสารมั้ง อย่าคิดมาก”

“ไอซ์ก็ไม่อยากคิดมากหรอกค่ะ แต่เรื่องของผู้หญิงคนนี้มันกวนเหลือเกินค่ะพี่วา”

อารยาพูดออกไปตรงๆ โชคดีที่เธอเป็นที่รักของคนในบ้าน ไม่งั้นชีวิตเมียเสี่ยของเธอ คงทุกข์ระทมมากกว่านี้แน่ๆ แต่สุขอย่างนึงก็ทุกข์อย่างนึง คงหวังมากเกินไปที่จะให้สามีรักเธอเพียงคนเดียว

“ก็นะพี่ขุนก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เข้าสู่วัยรุ่น แต่พี่ขุนไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรหรอกนะไอซ์ ถ้าตัดเรื่องผู้หญิงไป พี่ชายพี่ก็ถือว่านิสัยดีพอสมควร มันเลี่ยงยากนะ เพราะฐานะของพี่ขุนดึงดูดมากเหลือเกิน แต่เชื่อพี่เถอะ ว่าผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้หวังอะไรหรอก คงแค่ต้องการเงินเท่านั้นแหละ เพราะพี่ขุนใจดี”

อารยาอยากจะเชื่อคำปลอบโยนของพี่วารีอยู่หรอก ถ้าไม่มีเรื่องที่เสี่ยยกขึ้นมาขอหย่า ถึงจะเป็นเรื่องที่มารวีกุขึ้นมา แต่เขาเลือกหย่ากับเธอเลยนะ ไหนจะเรื่องของกรรณิการ์อีก ไม่รู้เขาจะหวั่นไหวอีกเมื่อไหร่ แล้วถ้าตอนนั้นเสี่ยตัดสินใจหย่าจริงๆ เธอจะสามารถทิ้งเขาไปได้เหรอ ในเมื่อเธอมอบกายใจให้เขาไปหมดแล้ว

“เมื่อหลายวันก่อน คุณขุนมาขอหย่ากับไอซ์ค่ะ เพราะทำผู้หญิงในที่ทำงานไอซ์ท้อง แม้ตอนนี้เธอคนนั้นจะยอมบอกว่าลูกในท้องไม่ใช่ลูกคุณขุน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต”

เพราะเป็นผู้หญิงด้วยกัน อารยาจึงเลือกพูดออกไป ท่าทางพี่วารีดูตกใจมาก แต่ไม่นานก็มีสีหน้าท่าทางปกติ ระบายยิ้มให้เธอนิดๆ ก่อนจะวางมือจากของบนโต๊ะ มาจับมือเธอไว้แน่น

“ที่เหลืออยู่ที่ไอซ์แล้วจ๊ะ ไอซ์โตพอที่จะตัดสินใจทุกอย่างเองได้แล้ว ถ้าพี่ขุนทำตัวไม่ดีอีก ไอซ์ก็ตัดสินใจได้เลย ขาดเหลืออะไรก็มาบอกพี่นะ พี่จะช่วยเอง”

“ไอซ์นึกว่าพี่จะบอกให้ไอซ์อยู่กับเสี่ยต่อไปซะอีก”

“อยากรู้อะไรทำไมไม่ถาม!” อัครราชหมุนตัวกลับมาดึงรั้งเธอเข้าประชิดตัวทันทีที่ปานประตูปิดลง เขารอให้เธอถาม แต่เธอกลับเลือกที่จะถามเรื่องเขากับคนอื่น นี่ยังเห็นเขาว่าเป็นผัวอยู่ไหม หรือเป็นแค่หัวหลักหัวตอเท่านั้น

“ก็เพราะรู้ไงคะ ว่าถามแล้วจะเป็นแบบนี้”

“ที่เป็นแบบนี้ เพราะเธอไม่เคยถามต่ากหากละไอซ์!”

น้ำเสียงเขาดูน่ากลัวจนเขาเองยังตกใจ ก้มลงไปใกล้ใบหน้าหวาดกลัวของเธอจนชิด อยู่กับเธอแล้วคุมอารมณ์ไม่เคยได้ อารมณ์สั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองขี้โมโหได้ขนาดนี้

“ถ้าถามเสี่ยจะตอบไหมคะ ถ้าถามว่าเสี่ยรักใคร เสี่ยจะตอบหรือเปล่า”

น้ำเสียงสั่นเครือพร้อมหยดน้ำที่ไหลรินผ่านแก้ม เธอไม่กล้าถามหรอก เพราะกลัวคำตอบนั้นจะไม่ใช่เธอ ไม่ใช่แค่เธอเผลอใจรักเขา แต่ยังเสนอตัวให้เขาเชยชมไปแล้ว ไม่เหลืออะไรไว้สำหรับตัวเองในอนาคตแล้วด้วย

“ฉันนึกว่าเธอจะรู้แล้วซะอีกว่าฉันรักใคร”

นิ้วมือเรียวสวยจับคางเล็กให้เงยขึ้น บดจูบลงไปแทนความรู้สึกของตัวเอง แต่เธอกลับปฏิเสธ ริมฝีปากนุ่มนิ่มปิดสนิท ยืนนิ่งเหมือนเป็นตุ๊กตา ปิดเปลือกตาลงช้าๆเหมือนว่าเขากำลังหักหาญน้ำใจปล้นชิงจูบจากเธอ