เมียเสี่ย นิยาย บท 32

ยี่สิบนาทีต่อมา

รถคันหรูที่เคยมีเลขาขับให้นั่ง ถูกขับเข้ามาจอดในบ้านอย่างรวดเร็ว ถ้าปณิธานขับคงถึงช้ากว่านี้ โชคดีที่วันนี้เขาหยิบกุญแจสำรองติดไปด้วย

“ช้าๆหน่อยค่ะ ไอซ์ตามไม่ทัน” อารยาทักท้วงคนที่ก้าวยาวๆดึงมือเธอเข้าบ้าน ใบหน้าแดงก่ำของสามีหันกลับมามองเธอนิดหน่อย ก่อนจะหมุนตัวกลับมาอุ้มเธอ เดินดุ่มเข้าบ้าน เมื่อเดินขึ้นมาจนถึงห้องนอนก็วางเธอลงเบาๆ

“วันนี้นอนห้องเล็กดีกว่า อยากสัมผัสความรู้สึกตอนที่ปล่อยให้เธอนอนอยู่คนเดียว” มือใหญ่เปิดประตูห้องข้างๆที่ถูกปิดไว้เฉยๆ ตั้งแต่คืนนั้นกับเธอ จับมือเธอเดินไปนั่งลงบนเตียงเบาๆ ซบหน้าลงกับไหล่เล็กเหมือนคนที่กำลังคิดไม่ตก

“ไอซ์”

“คะ?”

“ฉันเมา”

“ค่ะ ไอซ์รู้ เมาแล้วมันยังไงเหรอคะ”

“ฉันรู้สึกแปลกๆ”

“ยังไงเหรอคะ”

“เรื่องผู้หญิงคนอื่น นี่ฟังก่อนสิ” ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงขึ้น คว้าร่างที่ขยับหนีเข้ามากอด รู้ว่าเธอต้องโกรธแน่ๆที่พูดเรื่องผู้หญิงอื่นขึ้นมาเวลานี้ แต่เขาคิดว่าควรพูด

“พูดมาสิคะ”

“ฉันคิดว่ามีคนอยากให้ฉันดูเป็นคนไม่ดีในสายตาเธอ ฉันไม่เคยเมาแบบนี้มาก่อน ทุกครั้งที่ดื่มและตื่นขึ้นมาพร้อมผู้หญิงไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย ฉันคิดว่าฉันถูกวางยา ฉันแค่คิดว่าตัวเองไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนเลยตั้งแต่แต่งงานมา”

“แล้ว?”

“แค่อยากจะบอกว่า ฉันอาจจะคุมสติไม่ได้ตอนที่มีอะไรกับเธอ ฉันไม่เคยทำแบบนี้ตอนเมา”

“ครั้งแรกที่ทำกับไอซ์เสี่ยก็เมา”

“นั่นไม่ได้เมา”

“แต่วันนั้นเสี่ยดื่มหมดเป็นขวดๆ วันนี้แค่ห้าแก้ว”

“วันนั้นเหล้ามันไม่แรง”

“หะ?”

“ฉันอยากอ้วก”

พูดจบร่างสูงก็พุ่งเข้าห้องน้ำทันที อาการมึนหัวตีขึ้นมาอย่างหนักตั้งแต่ลุกขึ้นยืน ฝืนกลับมาบ้านไหวก็ถือว่าเก่งมากแล้ว อยากจะอธิบายให้เธอฟัง จึงยับยั้งให้ตัวเองมีสติมากที่สุด แต่ทุกอย่างกลับแย่ลงๆ จนทนไม่ไหว เขาอยากบอกเธอว่าคืนนี้เขาอาจปล่อยให้เธออยู่ในอารมณ์นั้นเพียงลำพัง

“เสี่ยไหวไหมคะ” อารยาลูบหลังคนที่โก่งคออยู่หน้าชักโครก เวลาเสี่ยเมาแล้วเป็นงี้เหรอ มิน่าละเมื่อกี้พูดเร็วๆจนฟังไม่ค่อยเข้าใจเลย

“อื้อ มึนหัวนิดหน่อย” ใบหน้าหล่อเหลาหันมายิ้มให้

ใบหน้าหล่อเหลาดูไม่สบายใจเลย คิ้วเข้มขมวดมุ่นจนแทบจะชิดติดกัน ริมฝีปากหนาเม้มแน่น เหมือนกำลังข่มอารมณ์บางอย่างอยู่

“หมายถึงเรื่องที่เสี่ยพูดก่อนจะหลับเหรอคะ”

“ใช่ ฉันมั่นใจว่าตอนนั้นไม่ใช่เมาหลับแน่ๆ แต่ฉันหลับทั้งๆที่ยังไม่ได้เมาด้วยซ้ำ”

อัครราชนึกย้อนกลับไปเงียบๆ ทุกครั้งที่ตื่นมีผู้หญิงอยู่บนเตียง เขาจะคิดทบทวนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้าเสมอ แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก เหมือนไม่มีความทรงจำในตอนนั้นเลย ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าเพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น

“เสี่ยสงสัยใครไหมคะ แล้วคิดไหมคะว่าทำไมเขาถึงอยากทำให้เสี่ยเป็นคนแบบนั้น” อารยาถามอย่างไม่เข้าใจ ทำไมคนๆนั้นถึงพยายามวางยาเสี่ย เพื่อจัดฉากให้มีเรื่องอื้อฉาวเชิงชู้สาว เธอไม่เห็นประโยชน์อะไรจากการทำแบบนั้นเลย

“มันมีให้คิดหลายมุมนะสิ หนึ่งคือผู้หญิงพวกนั้นต้องการทำเพื่อเงิน หรือสองถูกจ้างให้ทำแบบนั้น เพื่อให้เธอกับฉันมีปัญหากัน”

อัครราชถอนหายใจออกมาดังๆ เขาไม่เห็นว่าจะได้อะไรจากการคิดแบบนั้นเลย ทำไมถึงอยากให้เขากับเธอเลิกกัน ถ้าสมมติว่าเขากับเธอหย่ากัน เธอก็ไม่ได้อะไรจากเขามากไปกว่าเงินชดเชยที่ควรได้ หรือเพราะการที่เธออยู่กับเขาต่างหากคือสิ่งที่คนๆนั้นไม่ต้องการ ไม่ใช่ว่าต้องการให้เขากับเธอเลิกกัน แต่ต้องการตัดเธอออกไปชีวิตเขาต่างหาก

“เพราะการแต่งงานของเรา ทำให้ใครบางคนเสียผลประโยชน์หรือเปล่าค่ะ เขาก็เลยอยากให้เราหย่า”

อารยาซบหน้าลงกับบ่าแกร่ง รู้สึกหวาดกลัวกับมือที่มองไม่เห็นเหลือเกิน ไม่รู้ว่าคนๆนั้นทำแบบนั้นไปทำไม และต้องการอะไรกันแน่

“ฉันไม่อยากหย่านะไอซ์ ที่เคยอยากหย่าเพราะเข้าใจว่าเธอรักคนอื่น เข้าใจว่าเธอมีคนอื่น ก็เลยอยากปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ตอนนี้ไม่แล้ว ฉันไม่ยอมเสียเธอไปหรอกนะ”

น้ำเสียงที่ดังรดอยู่ข้างหูดูเศร้าลง เหมือนว่ามันกำลังสั่นเครือนิดๆด้วย อารยากระชับอ้อมกอดไว้แน่น เพื่อบอกให้เขารับรู้ว่าเธอจะไม่ไปไหน