เมียเสี่ย นิยาย บท 53

สองวันต่อมา

อัครราชนัดหลินออกมาเจอที่ร้านเหล้าในช่วงเย็น ไม่ลืมเตรียมยานอนหลับไปด้วย เผื่อว่าต้องใช้ นั่งรอด้วยท่าทางสงบนิ่ง แม้ในใจจะไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย

“ขุนมาทำอะไรคะ” กรรณิการ์เดินเข้ามาทัก หลังจากมองจนมั่นใจแล้วว่าใช่เขา นานแล้วที่ไม่เห็นขุนเขามาที่แบบนี้

“มาดื่ม” อัครราชตอบตามความจริง แอบกังวลนิดหน่อยที่มาดื่มกับหลินในที่แบบนี้ เขาอุตส่าห์เลือกร้านที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก เพราะไม่อยากให้คนลือไม่ดี แต่มันคงเลี่ยงไม่ได้ตลอดหรอกมั้ง ก็คนรู้จักเขาทั้งจังหวัด มีหวังโดนคนเอาไปนิททาอีกแน่ๆ

“กับเมีย?”

“กับคนอื่น”

“ขุนยังไม่เลิกนิสัยเดิมอีกเหรอ” กรรณิการ์มองด้วยสายตาผิดหวังอีกครั้ง เธอนึกว่าเขาจะทำตัวดีขึ้นเพราะได้เด็กนั่นเป็นภรรยา แต่ทำไมถึงยังไม่ทิ้งนิสัยเดิม สงสารเด็กนั่นนิดหน่อยแฮะ ที่ได้เป็นเมียเสี่ย

“ขุนเป็นแบบนี้เพราะใครล่ะ” อัครราชเหยียดยิ้ม เขาเคยเป็นคนดีมาก่อน จนถูกเธอหักหลัง เขาเลยไม่เชื่อใจในความรัก ยอมรับว่าที่เคยทำตัวไม่ดี เพราะเธอ

“อย่ามาพูดให้ขำ อย่ามาโยนความผิดให้กันแบบซ้ำซาก ขุนเป็นแบบนี้เพราะขุนเอง แล้วถ้าขุนจะเลิกเป็นนั่นก็เป็นเพราะขุนเองด้วยเหมือนกัน กรีนขอโทษที่เลือกคนที่กรีนรัก”

กรรณิการ์เดินจากไปด้วยใบหน้าหงุดหงิด เธอผิดที่บอกเลิกเขาก็จริง แต่ถ้าทนคบกันทั้งๆที่เธอรักคนอื่น นั่นสิที่ทำผิดต่อเขามากกว่า

“ผู้หญิงเข้าใจยากแฮะ” อัครราชพึมพำเบาๆ รู้สึกแบบนั้นจริงๆ แต่ไม่ได้โกรธเธอหรอก เขาเป็นแบบที่เธอพูดจริงๆนั่นแหละ

“รอนานไหมคะ” ลรินถามคนที่นั่งรอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ไม่ว่าเขาจะนัดเธอออกมาด้วยเหตุผลอะไร เธอจะใช้โอกาสพวกนี้ เล่นงานกลับให้ได้

“ไม่นาน สั่งเหล้ามาแล้ว ชอบไหม”

“เหล้านี่รสชาติดีค่ะ” ลรินมองขวดเหล้าที่รสชาติของมันดีจริงๆ เธอเป็นสายเที่ยว ดื่มเหล้ามาเกือบหมดทุกชนิด ทุกประเภท เหล้ายี่ห้อนี้รสชาติดีจริงๆ

“ถือกลับไปดื่มที่บ้านเธอดีกว่า ที่นี่คนเยอะวุ่นวาย” อัครราชสบตากับกรรณิการ์เข้าพอดี จึงรีบหันกลับมาพูดกับหลินให้ย้ายที่ เพราะตั้งใจไปหาหลักฐานที่บ้านของเธอ

“ก็ดีค่ะ”

อัครราชถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อเธอยอมทำตามอย่างว่าง่าย เดินไปสั่งเหล้าแบบเดิมเพิ่มอีกขวด เพราะขวดแรกเขาใส่ยานอนหลับชนิดอ่อนๆผสมไปแล้ว

คนทั้งสองกลับมานั่งดื่มกันภายในห้องนอนส่วนตัวของเธอ ใบหน้าสวยเต็มไปรอยยิ้มแห่งความดีใจที่ปิดไม่มิด น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของเธอ ไม่ได้ทำให้อัครราชรู้สึกดีกับเธอเลย เขาเออออกับเธอไปเรื่อย เพื่อรอให้ยานอนหลับออกฤทธิ์เท่านั้น

“เปรมบอกว่าจะเดินหน้าจีบไอซ์ เสี่ยคิดว่าไงคะ สองคนเคยเป็นแฟนกัน หลินว่าถ่านไฟเก่าต้องคุแน่ๆเลยค่ะ”

ลรินยังไม่ยอมลดละเรื่องของอารยา ถ้าเป่าหูเสี่ยขุนได้ ไม่นานเขาต้องหย่าแน่ๆ เธอไม่คิดจะเป็นเมียน้อยหรอก อย่างเธอต้องได้เป็นมากกว่านั้น

“ก็คงต้องแล้วแต่เขากับเธอ”

“เสี่ยไม่หวงเหรอคะ นั่นเมียนะ”

“ฉันหวงเธอมากกว่า เธอกับมันเคยมีอะไรกันแล้วนี่”

อัครราชหรี่ตามองคนที่นั่งเบียดอยู่บนตัก ใบหน้าแดงระเรื่อบ่งบอกระดับแอลกอฮอล์พอสมควร เธอเริ่มเมา แต่ยังไม่เริ่มง่วง?

“เหรอ” อัครราชพูดเสียงเบาลง เมื่อคนในอ้อมกอดเงียบเสียงไปหลังจากพูดจบ มองคนที่หลับในอ้อมกอดเงียบๆ เห็นสวยๆแบบนี้ ไว้ใจไม่ได้เลย

อัครราชอุ้มเธอไปนอนบนเตียง เขย่าตัวแรงๆเธอก็ยังไม่ตื่น เมื่อมั่นใจแล้วว่ายานอนหลับออกฤทธิ์ ก็รีบไปหาหลักฐานที่พอใช้ได้ทันที

อัครราชค้นห้องเธอจนเจอโทรศัพท์ของตัวเองอยู่ในตู้เก็บของข้างตู้เสื้อผ้า ไม่แปลกใจสักนิดที่เจอโทรศัพท์ตัวเองที่นี่ เพราะมั่นใจว่าถูกเธอหยิบมาในตอนที่เผลอ อัครราชใช้โทรศัพท์เครื่องใหม่ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐาน ไม่ได้แตะต้องมันเลย ก่อนจะมองหาหลักฐานอย่างอื่นต่อ

เป้าหมายของเขาคือโทรศัพท์ของเธอที่วางอยู่บนโซฟาที่นั่งกับเธอเมื่อครู่ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้อะไรอย่างที่หวัง เพราะเธอตั้งรหัสผ่านล็อกเครื่องไว้ เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะของเธอแทน

อัครราชนั่งรอคอมฯเปิดเครื่องเงียบๆ เมื่อกี้แอบเปิดโหมดอัดเสียงเผื่อไว้ด้วย เลยจัดการเซฟมันไว้เป็นหลักฐานขณะรอ ทันทีที่คอมฯใช้งานได้ ก็เปิดเข้าแอพพลิเคชันไลน์ ดูว่าเธอวางแผนอะไร และแอบคุยกับใครบ้าง

“แม่ง!”

อัครราชสบทอย่างหัวเสีย เมื่อเจอแชตที่เธอส่งข้อความด่าทอภรรยาของตัวเอง รวมทั้งรูปถ่ายของเขากับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือมันไม่ใช่ความจริงเลย รูปพวกนั้นตัดต่อได้อย่างแนบเนียน นี่คือความสามารถของผู้ชายที่ชื่อเปรมนัสสินะ

อัครราชใช้โทรศัพท์ถ่ายทุกอย่างไว้ ทั้งการสนธนาในห้องแชต รูปภาพ ก่อนจะหาหลักฐานอื่นอีก สิ่งที่เขาเจอทำให้รู้สึกโกรธเธอไม่น้อย เมื่อเห็นว่าเธอใช้ไอดีไลน์ปริศนานี้ ติดต่อกับใครบ้าง

ผู้หญิงพวกนั้นที่เคยมีอะไรกับเขาในช่วงหลังแต่งงาน เป็นหนึ่งในแผนการของเธอ เพื่อสร้างข่าวเสียหายให้เขา ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเป็นผู้เสียหาย มีแต่เขาที่โง่เป็นควายมาตลอดหนึ่งปี

อัครราชปิดคอมฯลงหลังจากที่ถ่ายทุกอย่างไว้หมดแล้ว เดินออกไปจากห้องนอนของเธอ แบบที่ไม่คิดเป็นห่วงคนที่เขาแอบใส่ยานอนหลับผสมเหล้าให้ดื่มเลยสักนิด เขาไม่อุ้มไปทิ้งไว้กลางป่าก็บุญแล้วไหม

“เธอทำกับฉันก่อนนะหลิน”

อัครราชมุ่งหน้าไปที่โรงพัก ตั้งใจจะส่งหลักฐานทั้งหมดให้เพื่อนจัดการ คนแบบเธอเขาสงสารไม่ลงเลยจริงๆ อยากจะฆ่าทิ้งด้วยซ้ำ แต่ทำแบบนั้นไม่ได้