เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 62

“คุณพีทคะ ที่บีเลือกโทรหาคุณพีทเพราะบีเห็นว่าคุณพีทกำลังคบหากับน้องอยู่ บีถึงกล้าโทรมารบ กวน น้องไม่สบายจริงๆ ค่ะ ถ้าบีไปได้บีไปเองแล้ว แต่กว่าบีจะไปถึงบีกลัวว่าน้ำหวานจะอาการหนัก เพราะน้องมีไข้สูง บีกลัวว่าน้องจะเป็นไข้เลือดออกเพราะเมื่อสองวันที่แล้วน้องไปถ่ายละครในป่า ยุงค่อนข้างชุมถ้าคุณพีทไม่สะดวกจริงๆ บีโทรเรียกแอมบูแลนซ์ไปรับน้องก็ได้ค่ะ แค่นี้นะคะ”

บีบีพูดอย่างฉุนๆ นึกโมโหภัทรพลในใจ ที่ดูไม่เดือดร้อนกับการที่นลินีป่วยผิดวิสัยคนรักกัน

“เดี๋ยวครับคุณบี เดี๋ยวผมไปเอง”

“ขอบคุณมากนะคะ ยังไงฝากอัพเดทอาการน้องให้บีทีนะคะ”

แล้วหญิงสาวก็วางสายไป

“อะไรมึง”

ดนุรุจถามเมื่อเห็นภัทรพลวางสาย หน้าตาดูลำบากใจ

“ผู้จัดการน้ำหวานโทรมาบอกว่าน้ำหวานไม่สบายมีไข้สูง กลัวว่าจะเป็นไข้เลือดออกเลยอยากให้กูไปดู”

“เชี่ย แล้วมึงเอาไง”

ไอ้เต้ถามเห็นเค้ารางของความยุ่งยากที่จะตามมา

“กูไม่อยากไป แต่ก็ตามที่มึงได้ยินพอกูบอกไปแบบ นั้นคุณบีเขาก็พูดตัดพ้อกูเหมือนกูเลวมาก ว่าขนาดน้องไม่สบายกูยังไม่สนใจ เขาบอกว่าโทรไปหาแม่น้ำหวานแล้ว ท่านไปงานเลี้ยงกับท่านรองพ่อน้ำหวานเค้า แล้วก็ติดคุยกับท่านรัฐมนตรีอยู่ยังออกมาไม่ได้ กูมีทางเลือก เหรอมึง กูไม่อยากโกหกนาด้วย ถ้าไม่บอกก็เหมือนกูโกหกเขากูรับปากเขาแล้วว่ากูจะไม่โกหกเขาอีก แต่ถ้าบอกนาคงเสียใจ กูไม่อยากทำให้เขาเสียใจ”

ภัทรพลยกแก้วขึ้นดื่มด้วยความกลัดกลุ้ม ก่อนตัดสินใจคว้ากุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ

“เอาไว้เจอกัน”

แล้วภัทรพลก็เดินออกไป

“หวังว่าไอ้พีทจะผ่านเรื่องนี้ไปได้กูสังหรณ์ใจแปลกๆ ว่ะไอ้รุจ”

“กินไปเมื่อชั่วโมงที่แล้วค่ะ”

“ไข้ยังไม่ลดเลยอาจจะต้องเช็ดตัว น้ำหวานลุกไหวไหม เช็ดตัวก่อนแล้วค่อยไปหาหมอไข้สูงมาก กว่าจะถึงโรงพยาบาลเสี่ยงจะช็อกเอาได้”

ภัทรพลเดินไปทางห้องน้ำหาผ้ากับอุปกรณ์ที่พอจะนำมาเช็ดตัวได้ เดินถือออกมา

“น้ำหวานผ้าพี่ชุบน้ำให้แล้ว น้ำหวานเช็ดตัวเองได้ไหม พี่จะไปรอข้างนอกถ้าเสร็จแล้วเรียกพี่นะ เดี๋ยวพี่หาชุดให้เปลี่ยนจะได้ไปโรงพยาบาลกัน”

อาจจะดูใจร้ายที่จะให้เธอเช็ดตัวด้วยตนเอง แต่เขาคิดดีแล้ว เพราะถ้าให้เขาเช็ดตัวให้เธอ ได้สัมผัสร่างกายเธอ เขาเกรงว่ามันอาจจะทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นมาอีก

“มาพี่ช่วยพยุง” ภัทรพลพยุงนลินีขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหาผ้าเช็ดตัวกับเดรสที่สวมง่ายๆ มาให้เธอเปลี่ยน เพื่อที่จะได้ใส่ไปโรงพยาบาล นลินีเหลือบตามองคนรักด้วยแววตาตัดพ้อ ที่เขาดูเมินเฉยและเหมือนจะรังเกียจเธอ ในเวลาที่เธอสบายดีและอยู่ในห้องกับเขาสองต่อสองเขามักจะจับเธอถอดเสื้อผ้าและร่วมรักกับเธอ แต่พอเวลาเธอไม่สบายเขากลับหมางเมินไม่ไยดี จะให้เธอเช็ดตัวเอง ทั้งที่ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอเขาก็สัมผัสมาหมดแล้ว นลินีฝืนใจเอื้อมมือไปหยิบผ้าที่ชายหนุ่มวางไว้ให้มาเช็ดตามลำตัว ปลดตะขอถอดเสื้อชั้นในออก โดยที่ยังสวมเสื้อตัวนอกอยู่แล้วล้วงมือไปตามซอกรักแร้แล้วเช็ดเพื่อระบายความร้อนน้ำตาก็ไหลด้วยความน้อยใจแฟนหนุ่ม และเพราะพิษไข้ รู้สึกไม่สบายไปทั้งตัวเหลือบมองภัทรพลเห็นกำลังวุ่นวายกับการเลือกเสื้อผ้าในตู้ นลินีรู้สึกหนาวสั่นจึงเอื้อมมือไปหยิบรีโมทแอร์ที่โต๊ะข้างหัวเตียงเพื่อปรับอุณหภูมิ

“ว้าย”