เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 84

“คุณติณห์คะ คุณภัทรพลจากสยามพาณิชย์ประกันภัยมาขอพบค่ะ”

เลขาหน้าห้องของประธานบริษัทพิริยะประกันชีวิต เดินเข้ามารายงานติณห์ พิริยะกุลผู้เป็นเจ้านาย ชายหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจที่ฝ่ายนั้นมาขอพบเขา แม้จะอยู่ในแวดวงธุรกิจเดียวกันแต่ ภัครพลก็ไม่เคยมาขอพบเขาแบบนี้มาก่อน แม้จะประหลาดใจแต่ก็พยักหน้าให้เลขาเชิญเขาเข้ามาพบได้

ชายหนุ่มร่างสูง เดินเข้ามาในห้อง สายตาคมกวาดดูทั่วห้องทำงานของเขาอย่างประเมิน

“เชิญนั่งครับคุณพีท”

เขาเชื้อเชิญฝ่ายนั้นนั่งตามมารยาท เลขานุการของเขานำเครื่องดื่มมาเสริฟให้ชายหนุ่มผู้เป็นแขก แล้วก็เดินออกจากห้องไป

“ขอโทษที่มารบกวนโดยไม่ได้นัดล่วงหน้านะครับคุณติณห์ ผมมาขอพบนา”

ติณห์ พิริยะกุล เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจสักพักเขาก็ยิ้มอย่างนึกเรื่องราวได้

“ทำไมคุณถึงคิดว่าคุณนาจะอยู่ที่นี่”

ติณห์หยั่งเชิงถาม

“จริงหรือเปล่าครับที่ศศินาย้ายมาเป็น GM ที่นี่”

ภัครพลถามตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลาติณห์ ยกยิ้มให้กับคำถาม

“ปกติคุณมาตามหาอดีตพนักงานที่ลาออกไปแล้วแบบนี้ทุกคนไหมครับคุณพีท”

ผู้บริหารพิริยะประกันชีวิตถามอย่างต้องการกวนอารมณ์

“ก็ไม่ทุกคนหรอกครับ ยกเว้นคนที่สำคัญจริงๆ”

ไอ้นี่มันกวนประสาท ภัทรพลคิด

“คุณศศินาน่าจะสำคัญกับคุณมาก ไม่สิผมใช้คำพูดผิด น่าจะสำคัญกับสยามพาณิชย์ประกันภัยมาก ถึงทำให้ประธานบริษัทมาถามเองแบบนี้”

เจ้าของห้อง ดันเก้าอี้ออกห่างจากโต๊ะเล็กน้อย แล้วยกมือกอดอกมองอีกฝ่ายอย่างประเมินท่าที

“อย่ามัวแต่เล่นลิ้นเลยครับ ผมอยากรู้ว่านาอยู่ที่นี่ไหม”

หมั่นไส้ท่าท่างมันจริงๆ

“คุณนาไม่ได้อยู่ที่นี่”

ถามตรงๆ เขาก็ตอบตรงๆ

“.......”

ภัทรพลมองหน้าอีกฝ่ายอย่างประเมินคำตอบ

“เอาเถอะครับ เห็นแก่ที่คุณอุตสาห์มาถามผมถึงที่นี่ ผมจะบอกให้เอาบุญแล้วกัน คุณนามาปรึกษาผมเรื่องความฝันของเธอ ผมก็แค่ช่วยดำเนินการให้เท่านั้นเอง”

ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของห้องตอบออกไป

“ความฝัน ความฝันอะไร”

เขางงเมียเขาฝันอะไร ทำไมถึงมาให้ไอ้นี่ตีความฝัน เขาไม่เข้าใจในคำตอบ

“อะไรกันครับคุณพีท ความฝันของคนที่คุณบอกว่าสำคัญคุณยังไม่ทราบอีกเหรอครับ ขนาดผมเป็นคนนอกผมยังรู้เลย”

ขอสะหน่อยเถอะติณห์คิด หมั่นไส้จริงๆ นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ศศินามาขอให้เขาช่วยและรีบไปฝรั่งเศสอย่างเร่งด่วน ติณห์พอจะปะติดปะต่อเรื่องราวออก นึกเสียดายที่ในหัวใจศศินามีคนอื่นอยู่แล้วแต่ไม่หรอกแค่นี้ไม่ทำให้คนอย่างเขาถอยอยู่แล้ว เขาไม่ใช่ไก่อ่อนแบบนั้น

ภัทรพลกัดฟันกรอด ๆ โมโหไอ้หน้าตี๋ที่อยู่ตรงหน้า จนอยากจะชกให้แว่นแตก กล้าดียังไงทำเหมือนเป็นคนสำคัญของศศินา นี่มันเยาะเย้ยเขาชัดๆ ขืนอยู่ต่อมีหวังได้ชกไอ้แว่นนี่หน้าหงายแน่ ๆ

ภัทรพลลุกขึ้นยืนหมุนตัวเดินออกจากห้องโดยไม่ลา ติณห์แสยะยิ้มอย่างพอใจที่เอาคืนให้ศศินาได้ คนแบบนี้ไม่รู้ค่าสิ่งที่ตัวเองมี พอเสียไปถึงรู้สึก

“ผมชอบคุณนา และถ้าเธอให้โอกาส ผมก็จะพยามทำทุกอย่างให้เธอมาชอบผมให้ได้ คนที่ไม่เห็นค่าของเธอ ไม่สมควรที่จะได้รับโอกาสอีกต่อไป ถ้าคุณดูแลเธอให้ดีไม่ได้ ก็เปิดโอกาสให้คนอื่นเถอะคุณพีท”

ภัทรพลหันหน้ามาสบตาชายหนุ่มเจ้าของห้อง แล้วพูดออกไป ด้วยความโมโหว่า

“ข้ามศพผมไปก่อนเถอะ”