เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 85

“พูดแล้วโมโห นี่ถ้าไม่กลัวจะเป็นข่าว จะชกให้แว่นแตก”

ภัทรพลระบายกับเพื่อนในวงเหล้า หลังจากออกจากห้องทำงานของติณห์ พิริยะกุลแล้วเขาก็แวะไปพบลูกค้าเสร็จแล้วก็เข้าไปเยี่ยมน้ำหวานที่โรงพยาบาล ทางแพทย์เจ้าของไข้บอกว่าอีกสามวันเธอจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ด้วยความที่ไม่อยากกลับคอนโดเพราะทนคิดถึงศศินาไม่ไหว เขาเลยโทรชวนดนุรุจกับปิติศักดิ์สองเพื่อนสนิทให้มาดื่มที่ร้านประจำ

“เมียเก่ามึงเสน่ห์แรงจริงๆ เลิกกับผัวไปไม่ทันไร จะหาผัวใหม่ได้แล้ว”

“ไอ้เต้ ไอ้ปากเสีย”

เท้าของภัทรพลถึงกับยกขึ้นถีบเก้าอี้ที่เพื่อนนั่ง

“สมน้ำหน้า มึงจะขยี้มันไปทำไมวะ มันยิ่งกลุ้มๆ อยู่”

ดนุรุจปรามไอ้คนปากเสีย

“นาไม่ใช่เมียเก่า เมียเฉยๆ ก็พอแล้วกูก็ไม่ใช่ผัวเก่าด้วย จะไม่มีผัวใหม่ที่ไหนทั้งนั้นแหละ”

ภัทรพลพูดอย่างฮึดฮัด

“แหมมึงครับยอมรับความจริงด้วยครับ ได้ข่าวว่ากำลังจะหมั้นแล้วว่าที่คู่หมั้นก็นอนป่วยอยู่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอครับ แต่ตัวมึงยังวิ่งตามหาเมียเก่าอยู่ แล้วแบบนี้มึงจะตัดใจจากคุณนาได้จริงๆ เหรอวะ”

“ตัดไม่ได้แล้วยังไง เขาก็ทิ้งกูไปแล้วกูเป็นห่วงเขา อยากรู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้างต่อให้เขาไม่ให้อภัยกูแต่กูก็อยากรู้ว่าเขาสบายดีไหม ไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ไม่ใช่หายไปเลยแบบนี้ กูควรทำยังไงดีวะ”

ภัทรพลถามเพื่อนอย่างคนสิ้นหวังเผื่อเพื่อนจะมีไอเดียดีดีบ้าง

“บ้านพ่อแม่พี่น้องเขาไงมึง มึงไม่รู้จักบ้างเหรอ”

ไอ้เต้ออกความเห็น

“นาเขาไม่มีญาติที่ไหนแล้ว”

“เพื่อนล่ะ เขามีเพื่อนสนิทที่ไหนไหม”

“ไม่มี”

“คนบ้าอะไรวะ ไม่มีญาติไม่มีเพื่อน ชีวิตรันทดฉิบหาย ตัวคนเดียวงี้”

เต้ ปิติศักดิ์ ปลอบเพื่อนตามสไตล์ของเขา

“กูลืมนาไม่ได้ กูนอนฝันถึงเขาทุกคืน มันทรมานไปหมด แปดปีเลยนะมึงที่เขานอนข้างๆ กูทุกคืน มีแค่ไม่กี่คืนที่เราต้องห่างกันแต่ไม่กี่คืนนั้นมันก็เกิดเรื่อง”

ภัทรพล รับแก้วจากมือเพื่อนแล้วยกขึ้นดื่มอยากจะย้อนวันเวลากลับไปในคืนนั้นที่ภูเก็ตใหม่ แต่ชีวิตมันไม่มีไทม์แมชชีนเหมือนในการ์ตูน

“เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้วนะมึง อีกไม่นานมึงก็ต้องหมั้น น้ำหวานเขาก็ไม่ได้มีความผิดอะไร ก็น่าสงสารเขา ว่าแต่ว่าเขารู้เรื่องมึงกับนาไหม”

“ก็เพราะเขาไม่ผิดไง กูเลวเองคนเดียว กูถึงต้องอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ เขาคิดว่ากูโสด ไม่มีใคร แล้วนาก็ปฏิเสธว่าเป็นแค่เพื่อนตามที่มึงเห็น เขาเลยไม่สงสัย”

ภัทรพลบ่นอย่างทดท้อ

“พีท มาถึงขนาดนี้แล้วยังไงมึงก็ต้องหมั้นกับน้ำหวานแน่ๆ จริงๆ กูพอจะเข้าใจสิ่งที่นาทำนะเขายอมเป็นคนเจ็บเลือกที่จะไปเอง เพื่อให้มึงเดินต่อไปได้ กูว่าคนที่ทำแบบนี้ได้ เขาต้องรักมึงมากกว่าตัวเขาเอง มึงอย่าทำให้ความพยายามของเขาสูญเปล่าเลยว่ะ ตัดใจสะเถอะ”

สิ่งที่ดนุรุจพูดคือสิ่งที่เขาไม่อยากรับรู้และยอมรับมัน แต่มันก็จริงอย่างที่มันพูด มันพูดถูกทุกอย่าง นายอมไป เพื่อให้เขาเดินต่อไปในทางที่ควรจะเป็น ถ้านาไม่ใช่คนเลือกทางแบบนี้ให้เขาตอนนี้เขาอาจจะโดนทางบ้านน้ำหวานเอาตายแล้วก็ได้ ไม่ใช่ยังให้ความเอ็นดูเขาแบบนี้