เพลิงสวาทพันธนาการใจ นิยาย บท 1

ตอนที่ ๑

“เชิญเข้าไปดูด้านในก่อนค่ะ” เจ้าของเสียงหวานทำการไขกุญแจประตูรั้วสูงระดับอกพร้อมสีหน้ามีความหวังว่าสองหนุ่มจะเข้าไปดูภายในบ้าน ครั้นพอเขาพยักหน้า เธอก็ใจชื้นขึ้นเป็นกอง ก่อนจะเดินนำหนุ่มฝรั่งร่างโตสองคนเข้าไปชมบ้านสองชั้น บรรยากาศร่มรื่นด้วยต้นน้อยไม้ใหญ่ ด้านหลังติดชายทะเล

ชลินทรา สุภาลักษณ์ หลานสาวแสนสวยเจ้าของบ้านเช่าเดินแนะนำตามห้องต่างๆ ภายในบ้านจบแล้วก็เดินออกมารอสองหนุ่มที่ระเบียง ปล่อยให้ลมเย็นๆ ในเวลาเย็นย่ำพัดผมยาวสลวยปลิวไปกับสายลม ภาพนั้นทำให้หนึ่งในหนุ่มหล่อเดินออกมาเจอและหยุดมองอยู่สักพัก ก่อนที่ลูกน้องหนุ่มจะกระแอมเบาๆ ส่งสัญญาณให้ผู้เป็นเจ้านายรู้สึกตัว

นิคเตอร์หันไปทำหน้าเหี้ยมใส่ลูกน้องคนสนิทแล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวร่างเล็ก น่าทะนุถนอม

“ผมตกลงเช่าบ้านหลังนี้” นิคเตอร์ สุจิทัศน์ เพรสเลอร์ หนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน วัยสี่สิบสอง เจ้าของบริษัทรถยนต์ ที่มีโรงงานผลิตรถยนต์ทั่วโลกและหนึ่งในนั่นก็คือประเทศไทยที่ในวันนี้เขาได้เดินทางมาพักผ่อนที่ประเทศไทย เพื่อคลายความเครียดจากงานและปัญหาส่วนตัว

“อะ...อะไรนะคะ” เพราะมัวแต่คิดอะไรเพลินทำให้เธอไม่ได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มบอก

“ผมตกลงเช่าบ้านหลังนี้” นิคเตอร์ย้ำเสียงดังฟังชัด

“ขอบคุณนะคะ นี่ค่ะกุญแจบ้าน เชิญคุณพักผ่อนตามสบายนะคะ” ชลินทราส่งพวงกุญแจบ้านและประตูรั้วให้กับชายหนุ่มด้วยความดีใจจนแสดงออกมาทางสีหน้า เพราะป้าของเธอติดป้ายให้เช่ามาหลายเดือนแล้ว จะร่วมปีเลยก็ได้แต่ก็หาใครมาเช่าไม่ได้สักที แต่วันนี้ถือว่าโชคเข้าข้างแล้วเมื่อมีหนุ่มฝรั่งหน้าตาหล่อเหลามาขอเช่า

“ขอบคุณครับ ว่าแต่คุณชื่ออะไรครับ” ถามเสียงทุ้ม สายตาจดจ้องแต่ริมฝีปากอิ่มสวย ที่เขารู้สึกอยากบดขยี้ให้หนำใจนัก นานแล้ว...ที่เขาไม่ได้รู้สึกมีอารมณ์กับเพศตรงข้ามแบบนี้นับตั้งแต่ชีวิตแต่งงานล้มเหลว

“รู้จักแค่ชื่อป้าจุรีก็พอแล้วค่ะ” ชลินทราตอบกลับด้วยสีหน้าที่เริ่มไม่พอใจ แต่ที่ไม่พอใจไม่ใช่ถูกถามชื่อ ทว่าเธอไม่พอใจสายตาของเขาที่มองเธออย่างเสียมารยาท

“ถ้าไม่บอก งั้นผม…”

“อย่าบอกนะว่าคุณจะยกเลิกการเช่าบ้าน” ชลินทราพูดแทรกหน้าตาตื่น

“ถ้าเข้าใจถูกแล้ว ตกลงคุณจะบอก…” นิคเตอร์บอกอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า

“ฉันชื่อโซ่” ชลินทราบอกด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ ก่อนจะขยับถอยหนีอย่างรวดเร็วเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้

“กลัวผมหรือ” เขาถามเสียงกลั้วหัวเราะ ชอบอกชอบใจเหลือเกินกับท่าทีตื่นๆ ของแม่สาวร่างเล็กคนนี้

“ฉันขอตัวนะคะ” ชลินทราไม่สนใจคำถามของเขา และทันทีที่พูดจบเธอก็รีบเดินลงจากบ้าน ทว่าก้าวได้ไม่กี่ก้าว ท่อนแขนก็ถูกกระชากจนร่างของเธอเซเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของอีกคน

“นี่! ปล่อยฉันนะ” ชลินทราร้องลั่นและดิ้นหนีอ้อมกอดที่รัดแน่น แต่แรงดิ้นนั่นทำให้อกอวบอิ่มเกินตัวของเธอถูกมือใหญ่ตะปบเข้าอย่างจัง

“กรี๊ด!! ไอ้คนลามก มาจับหน้าอกฉันทำไม” ชลินทราดิ้นเร่าๆ หน้าแดงก่ำ ทั้งโกรธทั้งอายที่ถูกลวนลาม

“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ” คนถูกตราหน้าว่าลามกกล่าวขอโทษขอโพยเมื่อรู้ว่ามือไปตะปบอะไรเข้า ทว่าเขากลับไม่ละมือห่างจากเต้างามๆ นั่น

“พี่บอกไปแล้วไงว่าถ้าอยากได้ให้หอมแก้มพี่ก่อน” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ มือก็ยื่นเข้าไปจะรั้งเอวของเหยื่อสาว

ชลินทราเบี่ยงตัวหลบ ทิ้งรถ แล้วรีบวิ่งกลับไปยังบ้านให้เช่า

“เวรแล้ว! ไอ้จั๊ก ไอ้แจ็ค มึงสองคนรีบวิ่งไปลากนังนั่นมาขึ้นรถกูเดี๋ยวนี้ อย่าให้นังนั่นหนีไปไหนได้” จบคำสั่งของหัวหน้าแก๊งขยะสังคม สองหนุ่มก็รีบวิ่งตามคนโชคร้าย ส่วนคนสั่งก็เดินกลับไปสตาร์ทรถ แล้วรถขับไล่ตามแม่สาวร่างเล็กที่วิ่งแบบไม่คิดชีวิต ทว่าเธอกลับรู้สึกว่ายิ่งวิ่งก็ยิ่งห่างจากบ้านเช่า

“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!” ชลินทราตะโกนขอความช่วยเหลือจนแสบคอ สองเท้าก็วิ่งไม่หยุด แต่ก็ยังไม่ถึงจุดหมายปลายทางเสียที

“เฮ้ย! หยุดนะโว้ย ไม่งั้นกูยิงไส้แตก” มันตะโกนขู่ แต่ไม่ได้ทำให้คนโชคร้ายหยุดวิ่ง

ชลินทราวิ่งจนหลุดโค้งมาก็เห็นแสงไฟจากบ้านเช่า เธอใจชื้นขึ้นเป็นกอง ปากก็ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ความหวังพังทลายเมื่อร่างถูกผลักจนล้มหน้าคะมำ

‘ไอ้พวกเลว ดีแต่รังแกผู้หญิง ฉันขอแช่งให้พวกแกรถแหกโค้งตายยกคัน’ ชลินทราสาปแช่งอยู่ในใจ ก่อนจะเงยหน้ามองพวกมัน ที่พากันมายื่นหอบอยู่ไม่ห่าง

“ทำกูเหนื่อยใจแทบขาด วันนี้ถ้ากูไม่ได้เป็นผัวอีนี่ กูไม่ยอมแน่!” มันพูดเสียงหอบๆ สีหน้าก็เอาเรื่อง แล้วก็พุ่งเข้าหาคนโชคร้าย

“กรี๊ด! ปล่อยฉันนะ ปล่อย!” ชลินทรากรีดร้องเสียงหลง เมื่อมันเข้ามากระชากให้ลุกขึ้นแล้วโน้มหน้าลงมา