เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 189

ห้องวิจัยเงียบเป็นเวลานาน

เขาไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้ แต่เขาอยู่เคียงข้างเธอด้วยความหนักแน่น

ชั้นล่าง ในที่สุดอาการคันของคะนึงนิตย์ก็ดีขึ้นเล็กน้อย เธอนั่งอยู่บนโซฟาและถือกระจกอยู่ในมือ มองรอยแดงและอาการบวมบนใบหน้าที่ค่อย ๆ ลดลง

“คุณนายนิตย์ คุณรู้สึกดีขึ้นแล้วใช่ไหม?” ผ้าไหมวางผ้าเช็ดตัวและถามอยู่ข้างกาย

พ่อบ้านและคนรับใช้นั่งอยู่รอบ ๆ ทุกคนต่างรู้สึกกังวล และไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

ญาณีนั่งอยู่ข้างเธอเช่นกัน มองผิวบนใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปทีละน้อย

คะนึงนิตย์มองตนเองในกระจก รอยแดงและบวมลดลง

ภาพอัศจรรย์เกิดขึ้นอย่างช้า ๆ ภายใต้สายตาของทุกคน

ผิวหน้าของเธอเริ่มฟื้นฟูราวกับมีเวทมนตร์

ทุกคนต่างเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะมันเป็นเรื่องที่ไม่เหมือนความจริง

ใช้เวลาเพียงสองนาที ในการขจัดความเน่าเปื่อยและสร้างกล้ามเนื้อบนใบหน้าของคะนึงนิตย์ และฟื้นฟูกลับคืนสู่ลักษณะเดิมทีละน้อย

ญาณีมองเธอด้วยความอึ้ง เธอไม่อยากจะเชื่อ ป้านิตย์อายุเกือบหกสิบปีแล้ว แต่ดูเหมือนคนอายุสี่สิบปีเท่านั้น ยังคงเป็นเธอที่อยู่ในความทรงจำของพวกเขา

คะนึงนิตย์มองตนเองในกระจก เธอสัมผัสใบหน้าด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เธอไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นความจริง!

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ และมองทุกคนที่อยู่รอบ ๆ

“คุณนายนิตย์” ผ้าไหมกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่น “มือล่ะ? ขอดูมือหน่อย!” เธอดึงแขนเสื้อขึ้นอีกครั้ง ผิวหนังบนแขนก็ฟื้นฟูอย่างอัศจรรย์เหมือนกัน!

“คุณนายนิตย์ ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นแล้ว” ผ้าไหมรู้สึกดีใจมาก

คนใช้ตะโกนพร้อมกันว่า “เยี่ยมมากเลย!! สำเร็จแล้ว!!”

“ฉันจะไปบอกคุณนายนภากับคุณภีม!” ผ้าไหมหันหลังแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยความดีใจ

เสียงร้องด้วยความดีใจของคนใช้ดังสนั่นไปทั่วห้องรับแขก! จากนั้นกลายเป็นเสียงปรบมือที่ดังสนั่น!

ร่างกายของญาณีไร้เรี่ยวแรง เธอนั่งบนโซฟาด้วยสมองที่ว่างเปล่า

ผ้าไหมบอกข่าวดีกับนภาลัยและภีมพล

ภีมพลจูงมือนภาลัยแล้ววิ่งลงมาชั้นล่าง!

เขาพาเธอเดินไปอยู่ด้านหน้าโต๊ะ เธอเห็นผิวหนังของคะนึงนิตย์ที่ฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ หน้าของเธอใสเนียน สภาพของเธอเปลี่ยนไปมาก

ภีมพลรู้สึกดีใจมาก “เยี่ยมมากเลย” เขายิ้มด้วยความจริงใจและอบอุ่น

หลังจากขึ้นชั้นบนแล้ว คะนึงนิตย์แช่น้ำอุ่น เพราะเมื่อสักครู่ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ

โดยมีผ้าไหมคอยรับใช้อย่างใกล้ชิด เปิดน้ำอุ่นจนเต็มอ่างอาบน้ำ โรยกลีบกุหลาบลงไป แล้วเตรียมเสื้อผ้าที่สะอาดให้เธอ

คะนึงนิตย์ถอดเสื้อผ้าออก นอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ มองตนเองในกระจก

บนคอ บนไหล่ บนแขนท่อนบน... ผิวทั้งหมดฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์แล้ว

ราวกับว่าเธอกลับไปก่อนที่จะเกิดเพลิงไหม้ รอยตะปุ่มตะป่ำเหล่านั้นเป็นเหมือนฝันร้าย

ห้องรับแขกชั้นล่าง

นภาลัยยังคงยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองทิวทัศน์ที่อยู่นอกหน้าต่างด้วยความมึนงง

นี่เป็นสถานการณ์ที่เป็นไปไม่ได้ และเป็นไปไม่ได้ที่หลังจากทายาที่เธอวิจัยและพัฒนาออกมาแล้ว จะเกิดอาการคันตามร่างกาย

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ภาพรถเบนท์ลี่ย์สีแดงที่เธอเห็นตอนที่อยู่ในห้องนอนชั้นบนเมื่อวันก่อน ก็แวบเข้ามาในสมอง

ญาณีเคยมาที่นี่ และเธอเป็นคนเดียวที่มีแรงจูงใจในการทำเรื่องไม่ดี

เสียงฝีเท้าเดินลงมาจากบันไดขัดจังหวะความคิดของเธอ นภาลัยหันไปสบตาคะนึงนิตย์