เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 188

“นภาลัย! คุณไปไม่ได้!! รีบขวางเธอเอาไว้!” คะนึงนิตย์ลุกขึ้นและด่าอย่างรุนแรง และรีบวิ่งไปหานภาลัย “คุณต้องการจะฆ่าฉันใช่ไหม! คุณมีเจตนาไม่ดีตั้งแต่แรกแล้ว!!” คะนึงนิตย์แทบอยากจะฆ่าเธอให้ตาย

“คุณแม่!” ภีมพลขวางแม่ที่กำลังหุนหันพลันแล่น “คุณแม่ใจเย็น ๆ ก่อน!”

แล้วนภาลัยจะจากไปในเวลาแบบนี้ได้อย่างไร?

เธอเดินเข้าไปด้วยความกล้าหาญ “ให้ฉันดูก่อน!”

“ไสหัวออกไป! อย่ามาเข้าใกล้ฉัน! คุณเป็นผู้หญิงที่ใจคอโหดเหี้ยมมาก!” คะนึงนิตย์ดูเหมือนสัตว์ที่ถูกกักขังเอาไว้ ดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำ ตอนนี้เธอรู้สึกว่ามีมดหลายพันตัวกำลังคลานอยู่บนผิวหนังของตนเอง

ด้วยความเป็นแพทย์ของนภาลัย คว้าแขนของเธอและมองอย่างละเอียด แต่นภาลัยถูกเธอที่กำลังตื่นตระหนกผลักออกมา!

“คุณอย่าคิดจะทำร้ายฉันอีก อย่ามาเข้าใกล้ฉัน!! ไสหัวออกไป!!”

แรงมหาศาลผลักเธอล้มบนโซฟา ภีมพลปล่อยแม่ และรีบไปพยุงเธอ “นภา คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

นภาลัยไม่มีเวลาสนใจตนเอง เธอลุกขึ้นยืน

ขณะนี้ ญาณีรีบวิ่งเข้ามาและตะโกนเสียงดังว่า “คุณป้า! ! คุณป้าเป็นอะไร? หน้าของคุณป้า...หน้าของคุณป้า...ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้? ” เธอร้องด้วยความตื่นตระหนก ยิ่งทำให้คะนึงนิตย์สติแตกมากยิ่งขึ้น!

“นภาลัย!” ญาณีพยุงคะนึงนิตย์ หันมามองแล้วถามเสียงดังว่า “คุณทำอะไร? ทำไมหน้าของคุณป้าถึงได้เป็นแบบนี้? คุณทำอะไรกับคุณป้า คุณทำแบบนี้ทำไม?! ถึงแม้ว่าคุณป้าจะไม่ชอบคุณ แต่คุณก็ไม่ควรลงมือโหดเหี้ยมขนาดนี้!”

ญาณีรู้สึกโกรธมาก แล้วถามต่อไปอีกว่า “คุณใส่อะไรลงไปในยาใช่ไหม? บอกว่าสิ! มันเป็นแบบนั้นใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่ แล้วทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ได้!”

เธอเป็นคนเดียวที่ตะโกนลั่นอยู่ในห้องรับแขก!

นภาลัยรู้สึกสับสน เธอไม่รู้ เธอไม่รู้จริง ๆ! ! !

สุดท้ายสายตาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของคะนึงนิตย์ ถึงนภาลัยจะเป็นคนที่หนักแน่น แต่เธอก็ยากที่จะยอมรับได้ สถานการณ์ที่วุ่นวายเช่นนี้ ทุกคนมองมาที่เธอ เพื่อรอคำตอบจากเธอ

ตอนที่ญาณีวิ่งเขามาคว้าข้อมือของนภาลัย นภาลัยถึงได้สติกลับมา

“นึกไม่ถึงว่านภาลัยจะโหดเหี้ยมขนาดนี้” ญาณีกลัวว่าเรื่องจะไม่วุ่นวาย เธอจึงราดน้ำมันเข้าไปในกองไฟ “นึกไม่ถึงว่าเธอจะทำแบบนี้ได้ ภีมพลชักศึกเข้าบ้านจริง ๆ”

คะนึงนิตย์คันมากจนสติแตก ส่วนผ้าไหมนำผ้าเช็ดตัวเปียกมาช่วยเช็ดร่างกายให้เธอ

ไฟทุกดวงในห้องวิจัยชั้นบนถูกเปิดสว่าง

นภาลัยหยิบภาชนะที่บรรจุออกมาอย่างรวดเร็ว และทำการศึกษาวิจัยตัวอย่างอีกครั้ง

“เป็นไปได้ยังไง?” ภีมพลยืนอยู่ข้างเธอ ถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ยานี้ไม่ได้ผ่านการทดสอบเหรอ?”

นภาลัยไม่มีเวลาแยกแยะอารมณ์ของเขา “ฉันไม่รู้” น้ำเสียงของเธอเย็นชาเล็กน้อย “ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาถามหาความรับผิดชอบ แต่เป็นเวลาที่จะพลิกสถานการณ์”

ภีมพลมองใบหน้าด้านข้างของเธอ มีความซับซ้อนปรากฏอยู่ในดวงตาของเธอ