เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 9

เมื่อถึงเวลากลางคืน ลมหนาวก็พัดมารอบด้าน ค่ำคืนนี้ ถูกกำหนดมาให้ไม่เหมือนกันกับทุกคืน

เธอมาถึงสวนหลังบ้านอย่างเงียบๆ และใช้ความสามารถของตัวเองปีนกำแพงเข้ามา! นับตั้งแต่ตอนที่ถูกภีมพลลักหลับอย่างไม่ทันได้รู้ตัว เธอจึงเริ่มตั้งใจเรียนกังฟู

สองขาเพิ่งสัมผัสพื้นก็มีฟ้าแลบลงมาบนหัว! ทั้งแสบตาและตื่นเต้นเร้าใจเหลือเกิน!

เปรี้ยง ——

ฟ้าร้องดังสนั่นทำเอานภาลัยตกใจจนหัวใจสั่นระรัวและล้มลงไปนั่งกับพื้น

ช่างเหมือนกับฉากสยองขวัญในภาพยนตร์จริงๆ

สายลมพัดโหมกระหน่ำจนทำให้ใบไม้บนต้นไม้ส่งเสียงดังกรอบแกรบ! ผมของเธอก็ถูกพัดจนยุ่งเหยิง และกระโปรงก็ถูกพัดจนเปิดขึ้นมา!

นภาลัยโอบกอดตัวเองไว้ด้วยความหนาว!

เธอเห็นไฟในวิลล่ายังคงเปิดสว่างไสว แต่เมื่อเธอลุกขึ้นยืน ฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก! ยังไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวเท้าเดินก็เปียกปอนเหมือนลูกหมาตกน้ำ!

“ใครน่ะ?!” รปภ.ที่สายตาว่องไวสังเกตเห็น และพุ่งเข้ามาทางเธอด้วยความรวดเร็ว!

ในขณะเดียวกันก็มีคนบุกเข้ามาในห้องรับแขก——

“คุณภีมครับ มีคนปีกกำแพงเข้ามาในลานบ้านครับ!”

ในห้องนั่งเล่นที่ประดับตกแต่งอย่างหรูหรา โคมไฟคริสตัลราคาสูงลิบกำลังส่องแสงสว่างแวววาว

แสงไฟนี้ส่องสว่างไปยังตัวของชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาและทำให้เห็นใบหน้าที่สมบูรณ์แบบ มองดูแล้วมีมิติของเขา

ภีมพลลูบนาฬิกาข้อมือเบาๆ และเงยหน้าขึ้นมองพ่อบ้านพร้อมทั้งเอ่ย “คุณพาเด็กๆ ขึ้นไปข้างบนก่อน”

ทั้งเด็กๆ และพ่อบ้านปวิธต่างก็รู้สึกมึนงง แต่เด็กๆ ก็ยังคงเชื่อฟังคำพูดของพ่อ ขึ้นไปข้างบนพร้อมกันกับพ่อบ้านปวิธ

หลังจากนั้นไม่นาน นภาลัยก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนพาตัวเข้ามาในห้องนั่งเล่น

ภีมพลนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสบายใจ สายตาอ่อนล้าแต่เย็นชาที่มองดูหญิงสาว มีหลากหลายความรู้สึกปะปนคลุกเคล้ากันไป

เขายกมือขึ้นเล็กน้อย จากนั้น บอดี้การ์ดจึงปล่อยเธอและจากไป

เขาสังเกตนภาลัยภายใต้แสงที่สาดส่องไปยังตัวเธอจนทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นอิสระไปทั่วทั้งตัว

ผู้หญิงคนนี้เปียกฝนจนชุ่มทั้งตัว ผมดำอ่อนนุ่มของเธอเหมือนถูกกาวทาติดไว้กับแก้ม ส่วนเสื้อผ้าก็เปียกแฉะและมีน้ำหยดติ๋งๆ

เสื้อผ้าเปียกชุ่มแนบไปกับตัวเธอจนทำให้เห็นส่วนโค้งเว้าที่สมบูรณ์แบบอย่างชัดเจน

“คุณนภา” ไม่นานป้าโสนก็กลับมาพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ป้าเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แล้วค่ะ เชิญคุณนภาตามป้ามาอาบน้ำร้อนๆ ก่อนเถอะค่ะ จะได้ไม่เป็นหวัด”

นภาลัยเปียกโชกไปทั้งตัวและหนาวมาก

เธอจ้องไปทางชายที่หันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง จากนั้นก็เดินตามป้าโสนเข้าไปยังห้องอาบน้ำ

ภีมพลขึ้นไปยังห้องหนังสือที่ชั้นบน เขาหยุดยืนอยู่ที่ด้านหน้าของหน้าต่างเพื่อมองไปบนฟ้า สายฟ้าที่แลบลงมาทำให้อยู่ๆ เขาก็คิดถึงพ่อของตัวเองขึ้นมา

ภีมพลขมวดคิ้ว เขาไม่เชื่อในความรัก และก็ไม่เชื่อเรื่องการแต่งงาน ดังนั้น เขาจึงไม่เคยมีข่าวเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้น

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่อยากมีลูก

ในตอนที่เขาได้ใบรับรองการพิสูจน์ความเป็นพ่อ ในใจของเขาก็ดีใจมากจนไม่มีอะไรมาเทียบได้

ญาณีจะกลับมาที่เมืองไนร์ก้าแล้ว แม่ก็ยังคงต้องการจะจัดการเรื่องงานแต่งงานครั้งนี้......

ส่วนผู้หญิงที่ชื่อนภาลัยคนนี้ ก็เข้ามาในโลกของเขาได้ทันเวลาพอดี และเขา ก็ไม่ได้รังเกียจเธอ

ดังนั้น ในหัวของภีมพลจึงเกิดแผนการขึ้นอย่างเงียบๆ