เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 138

“ฉันก็คิดว่าไม่ใช่ผู้หญิงของเขา”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนโล่งอก เห็นโอเลย์ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธอ จึงหยอกล้ออย่างไม่ยอมแพ้ “ถ้าเธอเป็นผู้หญิงของเซียวเซิ่ง นายจะกล้าทำกับเธอแบบนี้เหรอ? ไม่ต้องช่วยเธอเทกาแฟ เสิร์ฟผลไม้อย่างเอาอกเอาใจเหรอ…”

“ดังนั้น…เธอยอมรับว่าตัวเองคือผู้หญิงของเซียวเซิ่งเหรอ?” โอเล่ย์ถามเสียงเบา

เธอเหลือบมองกาแฟและผลไม้บนโต๊ะ เอี๋ยวเสี่ยวเนี่ยนนึกได้ว่าลากตัวเองเข้าไปแล้ว เธอหน้าแดงในทันที เพียงแต่เธอยังพบอีกว่าเธอสวมบทบาทภรรยาของเซียวเซิ่งโดยไม่รู้ตัว…

โอเล่ย์เห็นเธอเขินอาย ก็ไม่กล้าล่วงเกิน เขายืนตัวตรงเหลือบมองไปทาง ถังเหวยอย่างเย็นชา “ทำไมยังไม่ไปอีก?”

“คุณโอ เธอมีเรื่องอยากจะพูดครับ” พนักงานรักษาความปลอดภัยลำบากใจ ถังเหวยก็เป็นพนักงานระดับสูง ปกติมักคุยโวว่าสนิทกับท่านประธาน ถ้าหากประธานกลับมาแล้วเรียกเธอมาอีก พวกเขาไม่กล้าผิดใจ

ถังเหวยเหมือนกับรู้สึกผิดแล้ว หน้าตาโศกเศร้า “คุณโอ พวกเราทำงานร่วมกันมาหลายปีขนาดนี้ คุณทำไมถึงใจเหี้ยมอาศัยงานส่วนรวมมาแก้แค้นความแค้นส่วนตัว...”

“ทำไมจะใจเหี้ยมไม่ได้?” ขณะพูด เสียงเยือกเย็นราวกับน้ำลึกดังขึ้น

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึง แล้วพากันมองไปทางนอกประตู...

ผู้ชายเย็นชาคนหนึ่งเดินเข้ามา การแต่งกายที่แปลกประหลาดของชุดคนไข้บวกกับเสื้อโค้ท กลับไม่บั่นทอนความหล่อเหลาของเขา ยิ่งไปกว่านั้นเขาเหมือนกันต้นยูคาลิปตัสสู้ลม ท่าทางไม่ธรรมดา

เห็นเซียวเซิ่งเข้ามา ในใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเกิดความร้อนแรงที่ทั้งหวานทั้งอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เธอกัดปาก อยากจะเคลื่อนสายตาออกแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะว่าเซียวเซิ่งก็กำลังมองเธออยู่

ทั้งสองมองหน้ากันผ่านอากาศแบบนี้ สายตาเหม่อลอยจับจ้อง...

“ท่านประธาน ฮือฮือฮือ...” ถังเหวยต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ แยกไม่ออกระหว่างจินตนาการกับความเป็นจริง เธอคิดว่าท่านประธานรักเธอมากๆ จึงพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของเซียวเซิ่ง แล้วร้องไห้อย่างอัดอั้นตันใจขึ้นมา

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยิ้มเยาะ

โครม! วินาทีต่อมา ถังเหวยก็ถูกเซียวเซิ่งที่กำลังโมโหผลักออกไปอย่างแรง เธอชนเข้ากับโต๊ะทำงานของประธานทันที แครนเบอรี่จานหนึ่งถูกกระแทกบินออกไป เสียงเพล้ง เหมือนกับฝนทับทิม

“ไอ้หยา!” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยังไม่กล้ากินเลยนะ เดิมทีอยากจะเหลือไว้กินคำโตๆ ตอนสุดท้าย ตอนนี้เสียดายอย่างถึงที่สุด

ถังเหวยผมยุ่งเหยิง กระโปรงก็ม้วนขึ้นมา ล้มอยู่ที่ขาโต๊ะ เธอมองไปทางประธานด้วยความจนตรอกและตื่นตระหนก

คนอื่นก็ตกตะลึงเช่นกัน ได้เห็นความเย็นชาไร้ปราณีของท่านประธานอีกครั้ง ทั้งหมดตกใจจนไม่กล้าเงยหน้า พวกเขาแทบจะหารูหลบเข้าไป...

เห็นเพียงความชื่นชอบและชื่นชมในสายตาที่เปล่างประกายของโอเล่ย์ แอบตะโกนท่านประธานทรงอานุภาพ! เปลี่ยนเป็นเขาไม่ว่ายังไงก็ไม่กล้าลงมือ

เซียวเซิ่งยืนตัวตรงอยู่ตรงนั้น เขาเหลือบมองน้ำสตอเบอรี่บนหัวของเสี่ยวเนี่ยน สายตาเย็นชา มือข้างหนึ่งค่อยๆ กำหมัดแน่น ถ้าเขาไม่กลับมา ผู้หญิงของเขาก็ถูกดูถูกฟรีๆ ใช่ไหม?”

“ท่านประธานคะ ฉันผิดไปแล้ว ขอร้องคุณให้โอกาสฉันอีกครั้งนะคะ” ถังเหวยคุกเข่าลง ไม่มีความเย่อหยิ่งเหมือนตอนที่ดูถูกเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนในตอนแรกอีกแล้ว “ฉันไม่กล้าอีกแล้วค่ะ...”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถือโอกาสตอนที่ทุกคนไม่สังเกต แอบหยิบแครนเบอรี่ขึ้นอยากจะเอาใส่ปาก เธอเอาใส่ปากไปด้วยกลอกตาป้องกันไปด้วย เกรงว่าคนอื่นเห็นเข้าจะไม่ดี ผลปรากฎว่าสบตาเข้ากับเซียวเซิ่งโดยไม่ระวัง ถูกจับได้คาที่...

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสะดุ้ง กลายเป็นหินในทันที มือที่จับแครนเบอรี่ก็แข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ริมฝีปากรูปสีเหลี่ยมขนมเปียกปูนอ้าปากออกเล็กน้อย อ่อนนุ่มยิ่งกว่าแครนเบอรี่ มีเสน่ห์และน่ารักอย่างบอกไม่ถูก

“ทำอะไร?” เซียวเซิ่งถาม โตขนาดนี้แล้ว ยังเก็บอาหารบนโต๊ะกินอีก ไม่สะอาดไม่รู้เหรอ?

“ครั้งหน้าห้ามเก็บของบนพื้นกิน สามีมีปัญญาซื้อ...” คิดถึงเธอจนแทบจะบ้า แต่คำพูดที่พูดออกมากลับไม่สำคัญเลย

แต่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจู่ๆ ถูกรู้สึกซาบซึ้ง เธอรู้สึกแสบตา แล้วพยักหน้า และจ้องดวงตาที่สวยงามของเขา “เซียวเซิ่ง คืนเอี๋ยนต้าฟาให้ฉันเถอะ ให้ความไม่พอใจในอดีตถูกตัดออกไป”

คำสั่งนี้ของราชินีของเซียงเซิ้ง! เซียวเซิ่งหน้าอกเหมือนกับจุดพลุ ความรู้สึกสบายใจแบบนี้ แต่ชั่วพริบตารอยยิ้มก็แข็งทื่อ ต้าฟายังตามหาไม่พบ ในมือของเขาไม่ลูก

“คุณยินยอมไหม?” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนน้ำตาไหลออกมา ดวงตาเปียกปอน สะเทือนใจยิ่งกว่าดวงดาวบนฟ้า

เซียวเซิ่งหัวใจสลาย เดินเข้าไปกอดหญิงสาวที่รักไว้ในอ้อมกอด แล้วก้มหน้า ริมฝีปากที่เย็นและชุ่มชื้นดูริมฝีากที่สั่นคลอนของเธอ พวกเขามองกันและกันอย่างเสน่หา ค่อยๆ หลับตาลง พริบตาเดียวก็จูบกัน

ทันใดนั้น แขนขาไร้เรี่ยวแรงไปหมด

ผู้ช่วยของโอเล่ย์ผ่านการเลือกอย่างละเอียดและชำนาญ ในที่สุดก็เลือกโทรศัพท์ของคุณผู้หญิงที่เหมาะสมกับสไตล์ของเธอ

ผู้ช่วยคนนี้รูบรู้จักวางวาด แฟนของโอเล่ย์อีกอย่างทำไมถึงได้รับความสำคัญแบบนี้ ถ้าหากรู้ว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเป็นภรรยาของท่านประธาน จะต้องดีใจมากแน่ๆ

เธอเคาะประตูเบาๆ ในตอนที่เข้าห้องทำงานท่านประธานนั้น เธอเกือบจะเป็นลมไป โครม! โทรศัพท์ตกลงบนพื้น

นี่มันเรื่องอะไรกัน? เธอเห็นท่านประธานจูบแฟนของคุณโอท่าทางแบบนี้แฝงไปด้วยความรักอันลึกซึ้ง มองดูแล้วทำให้หัวใจเต้นแรง หัวใจของเธอระเบิด...

เพียงแต่นี่ยุ่งเหยิงมากเกินไปแล้ว ท่านประธานแต่งงานแล้วนะ!