เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 239

“น่าเสียดายหญิงงามแต่อาภัพ” เนี่ยหยวนพูดอย่างเห็นใจ “เธอรู้จักเขาหรือ” เซียวจุนหรูส่งกล้องโทรทรรศน์ให้ลูกเลี้ยง “อืม คราวที่แล้วเคยมา ถูกป้าสะใภ้ทุ่มด้วยอิฐไป” เนี่ยหยวนมองไปทางมารดา หัวเราะอย่างไร้เดียงสา “เขาเป็นภรรยาของพี่เซียวเซิ่งค่ะ ชื่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน พี่ชายทะนุถนอมเขามาก แต่ป้าสะใภ้ไม่ยอมรับเขาเป็นลูกสะใภ้ เหมือนว่าชาติกำเนิดไม่ดี บ้านแม่ไม่มีอำนาจอิทธิพล”

“ชิ!” เซียวจุนหรูเชิดจมูก โบกมือพลางกล่าว “ป้าสะใภ้เธออยู่มาจนป่านนี้แล้วยังไม่เข้าใจอีก ใครสูงส่งกว่าใครหรือ? ขอเพียงแค่สองคนรักกันก็พอแล้ว”

“พี่ เรื่องนี้พี่ต้องเข้ามายุ่งหน่อยแล้ว” เซียวจวินม่อดื่มไวน์ของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไปแล้ว ต้องคิดหาทางช่วย “ฉันจะไปยุ่งอะไรได้? เซี่ยจิ่นตอนนี้เลื่อนขั้นเป็นแม่สามีแล้ว จะยอมรับลูกสะใภ้หรือไม่เป็นสิทธิ์ของเขา พวกเราไปก้าวก่ายไม่ได้หรอก ไปๆ ไปดื่มไวน์เป็นเพื่อนพี่สักสองแก้ว”

“พี่ ไวน์ที่ผมเพิ่งดื่มไป เป็นสะใภ้เซียวเซิ่งหมักเองกับมือ” เซียวจวินม่อประคองข้อศอกของพี่สาว เดินไปเบื้องหน้า “พี่ลองชิมดู หากพี่รู้สึกว่าอร่อย ก็ช่วยสาวน้อยสักหน่อย ไม่มีผลงานไม่รับค่าตอบแทน!”

“วางใจเถอะ อีกสักสองสามวัน เรื่องของเซี่ยจิ่นเองก็จะยุ่งไม่ไหวแล้ว ไม่มีเวลาว่างมายุ่งเรื่องลูกชายลูกสะใภ้หรอก” เซียวจุนหรูพูดอย่างมั่นใจ ที่เธอกลับมาครั้งนี้ อย่างแรกคือเพื่อจะลงหลักปักฐาน อย่างที่สองคือส่งเนี่ยหยวนไปเป็นภรรยาน้อยของเซียงจวินเซิง เห็นแก่ความสมเหตุสมผลของทั้งสองบ้าน เมื่อถึงเวลานั้นเซี่ยจิ่นเองย่อมต้องร้องไห้ แล้วจะไปยุ่งกับลูกสะใภ้ได้อย่างไร?

“แม่คะ มีลุงรองดื่มไวน์เป็นเพื่อนแม่แล้ว หนูไปหาเซียวซาก่อนนะคะ” เนี่ยหยวนบอกกล่าวกับแม่ก่อนจะหมุนตัววิ่งออกไป “เดี๋ยวก่อน!” เซียวจุนหรูรั้งเขาพลางถาม “เซียวซาทำไมถึงหดหู่แบบนี้ ไม่ยอมพูดอะไรเลยหรือ?” เนี่ยหยวนยักไหล่ “ก่อนหน้านี้ไม่นานเขาออกไปเที่ยว ดึกดื่นก็ไม่กลับมา ลุงใหญ่โมโหจึงกักบริเวณเขา”

“แบบนี้ก็ได้หรือ?” เซียวจุนหรูอารมณ์ขึ้น “เขาเรียนวาดรูป ต้องออกไปหาแรงบันดาลใจ เธอไปบอกเซียวซาว่า จากวันนี้เป็นต้นไป เขาสามารถออกไปข้างนอกได้แล้ว” “แม่คะ แม่เป็นอาที่ดีที่สุดในโลกเลยค่ะ! หนูขอบคุณแม่แทนพี่เซียวซาด้วยนะคะ!” เนี่ยหยวนหอมแก้มมารดาไปหนึ่งฟอด แล้วกระโดดโลดเต้นวิ่งไปไกล

เซียวซาเวลานี้ร้อนใจกระสับกระส่าย หลายวันมานี้เธอรู้สึกหดหู่จนไม่สบาย เหนื่อยจนอยากนอนอยู่ตลอดเวลา แถมประจำเดือนยังเลื่อนไปสัปดาห์กว่าๆแล้ว อาการเหล่านี้ทำให้เธอทั้งมีความสุขและเศร้าใจ

หากไม่มีอะไรผิดพลาด เธอน่าจะตั้งครรภ์ลูกของสวี่เจียนแล้ว เธอลูบคลำท้องอย่างเบามือ ความรู้สึกข้างในเติมเต็มอย่าง

มากมาย เซียวซาในใจบังเกิดความสุข นี่จึงจะเป็นผลลัพธ์ที่เธอใฝ่หา! เธอรักสวี่เจียนมากจริงๆ แม้สองคนจะไม่มีทางได้แต่งงานกัน แต่หากสามารถให้กำเนิดลูกเพื่อเขาได้ เธอก็พอใจแล้ว ไม่รู้ว่าเด็กแข็งแรงหรือไม่นะ? หากสามารถไปโรงพยาบาลตรวจสักหน่อยคงจะดี!

เรื่องตั้งครรภ์นี้จะให้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้ไม่ได้เป็นอันขาด มิเช่นนั้นก็เท่ากับพี่ชายก็จะรู้ด้วย เขาไม่ยอมให้เธอคลอดลูกทั้งที่ยังโสดแน่ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นลูกของสวี่เจียนอีกด้วย! ต้องให้เธอไปทำแท้งแน่ๆ ไม่ได้ เธอจะสูญเสียลูกที่มีค่าคนนี้ไปไม่ได้!

เมื่อเห็นเซียวซาเดินอย่างร้อนรน ร่างกายซวนเซไม่มั่นคง เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกลัวว่าเธอจะล้ม จึงหยุดเดินและพูดว่า “นี่ คุณอย่าวิ่งสิ!” เซียวซาเดิมทีก็ไม่ได้ฟังว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพูดว่าอะไร มือกุมหน้าอกที่เต้นตึกๆไว้ เมื่อเห็นว่าลิฟท์ไม่ได้อยู่ที่ชั้นนี้ เธอจึงวิ่งไปทางบันได “ลูกจ๊ะไม่ต้องกลัวนะ หม่ามี้จะต้องปกป้องหนูแน่นอน พาหนูออกนอกประเทศ เลี้ยงหนูจนโต ซื้อของกินดีๆให้หนูกิน.....อา!”

“คุณตื่นเต้นแบบนั้นไปทำไม ฉันไม่ได้จะกินคุณสักหน่อย” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนได้แต่สายหัว หมุนตัวกลับคิดจะเดินจากไป เสียงกรีดร้องของผู้หญิงก็ดังขึ้นมาทันที เธอตกใจจนขนหัวลุก รีบหันกลับไปทันทีและจ้องมองไป ตุบ! เป็นเสียงของร่างกายตกลงบนพื้น!

ปฏิกิริยาแรกของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเมื่อเซียวซาตกลงไปที่พื้น ก็คือเธอรีบเดินก้าวย่างไปที่หัวบันได เหตุการณ์เบื้องหน้าทำให้เธอตกใจจนแทบสิ้นสติ เซียวซาตกบันได เจ็บปวดจนขดตัวอยู่บนพื้น รองเท้าหล่นไปข้างหนึ่ง แว่นตาที่แตกหักไปขูดโดนใบหน้า เลือดออกซิบๆ ที่น่ากลัวที่สุดก็คือ มีของสีแดงไหลออกมาจากกระโปรงของเขา ยิ่งรวมยิ่งเยอะ....นั่นไม่ใช่ประจำเดือนแน่

“อุ้ย ไม่เกี่ยวกับฉันนะ!” หญิงตั้งครรภ์คนหนึ่งที่เดินผ่านมาอยู่ข้างๆอธิบายให้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนฟัง “ฉันเพิ่งขึ้นบันไดมาก็เห็นคนคนหนึ่งรีบเดินมา ฉันก็รีบหลบตามสัญชาตญาณ หลังจากนั้นเขาก็พุ่งไปชั้นล่างเองนะ” “คุณช่วยไปตามนางพยาบาลมาให้หน่อยค่ะ เธอต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนค่ะ!” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแผดเสียง รีบลงบันไดไปอย่างรวบขั้น กึ่งคุกเข่าอยู่ข้างๆเซียวซา ใจคิดจะพยุงเขา “เซียวซา คุณเป็นอย่างไรบ้าง?” “ท้องฉัน....เจ็บท้องมาก.....อา! เลือด!” เมื่อเห็นเลือดไหลมาตามขาลงไปบนพื้น เซียวซาก็สิ้นหวังทันที ลูกไม่อยู่แล้ว! ลูกต้องไม่อยู่แล้วแน่ๆ ลูกคนแรกของเธอ ลูกรักที่มีค่าของเธอไม่มีแล้ว!__