เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 31

“เสี่ยวเหนียนหยู มาคำนับฉันสิ ฉันจะให้รางวัลสิบหยวน”

หงยวี่ดึงเก้าอี้มาวางตรงหน้าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ก่อนจะนั่งไขว่ห้าง แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกำลังคุกเข่าให้ และรู้สึกสบายใจเป็นอย่างมาก

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกอึดอัดจนไม่อยากพูดอะไรต่อ

หงยวี่คิดว่าเธอกลัวตัวเอง จึงลำพองใจขึ้นมาในทันที ก่อนจะกลอกตาอย่างภาคภูมิใจ มุมริมฝีปากของเขาโค้งอย่างน่ากลัว คำพูดหยาบคายทุกชนิดพ่นออกมาจากปากของเธอ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยังคงเพิกเฉย หงยวี่รู้สึกเบื่อจึงใช้วิธีอื่นในการยั่วยุ “กินข้าวซะ ถ้าไม่กิน ฉันจะกินเอง”

ขณะที่เธอพูด เขาหยิบกุ้งตัวใหญ่ขึ้นมาหนึ่งตัว ยื่นไปรอบๆ จมูกของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเหมือนกำลังเล่นอยู่ แล้วยัดเข้าปากตัวเอง ความหอมหวานค่อยๆ แผ่ซ่านในปาก ทำให้เธอเริ่มรู้สึกอยากกินมากขึ้น ในโลกนี้ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าการกินอาหารต่อหน้าคนหิวโหยอีกแล้ว หงยวี่ตั้งใจกินเสียงดัง “อร่อยมาก! มันทั้งนุ่มแล้วชุ่มฉ่ำสุดๆ”

“จ๊อก...” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกลืนน้ำลาย กระเพาะอาหารของเธอบีบตัวแน่น ไม่ต้องบอกเลยว่าเวลาหิวแล้วต้องเห็นคนกิน นั้นมันทรมานมากแค่ไหน

“หิวใช่ไหมล่ะ?” หงยวี่ก้มศีรษะลงและเคี้ยวใกล้หูของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน “คำนับฉันสิ แล้วจะให้เปลือกกุ้งกับเธออันหนึ่ง”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหันหน้าหนี เธอไม่เคยพูดอะไรกับคนหน้าด้านแบบนี้ เปลืองน้ำลายเปล่าๆ

เมื่อเห็นว่าเธอไม่โลภมาก หงยวี่จึงรู้สึกเบื่อ เธอกลอกตาไปมา ก่อนจะโยนชามทิ้งแล้วเดินไปที่เตียง ยกผ้าห่มขึ้นเพื่อพยายามหาอะไรบางอย่าง ก้มศีรษะลงและสูดกลิ่น และหลับตาด้วยความมึนเมา

“อืม...สดชื่น”

อนิจจา ชาตินี้เธอคงไม่ได้ครอบครองร่างกายของคุณชาย แต่แค่ได้สูดดมกลิ่นหอมของเขาก็ยังดี เธอไปที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนด้วยใบหน้าที่ดุร้าย “นี่ เสี่ยวเหนียนหยู อยู่กับคุณชายสนุกไหม? ฉันได้ยินคุณชายบอกว่าเธอเป็นเครื่องมือในการระบาย...ความใคร่น่ะ”

ทั้งครอบครัวของเขาเป็นเครื่องมือ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหันหน้าเข้ากำแพงพลางหลับตาลง ไม่ต้องการคิดถึงคำพูดของหงยวี่

เธอฝันในตอนเช้าตรู่ ในฝันนั้นมีชายคนหนึ่งกอดเธอด้วยความสงสาร จูบเธอ หลังจากนั้นก็... ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะเป็นเซียวเซิ่ง

แต่แล้วทำไมล่ะ? อย่าว่าแต่ความฝันเลย แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริง ก็ไม่ทำให้ตำแหน่งของสวี่เจียนในใจเธอสั่นคลอน

เมื่อ 4 ปีที่แล้ว เธอล้มลงกับพื้นโดยไม่ได้ตั้งใจตอนวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต เจ็บลุกขึ้นไม่ไหว ส่วนคนอื่นๆ กลับยืนดูอย่างสนุกสนาน มีเพียงชายร่างสูงในชุดตำรวจเท่านั้นที่ช่วยพยุงและปัดฝุ่นบนเสื้อผ้าของเธอ...

ในขณะนั้น หัวใจของเธอได้กลายเป็นของเขาแล้ว สวี่เจียน

ก๊อก ๆ

เสียงเคาะประตูขัดจังหวะความคิด

พยาบาลเดินมาพร้อมกับถาดยา นั่งยองๆ ข้างเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “คุณเอี๋ยน ได้เวลาเปลี่ยนยาบนแผลของคุณแล้วค่ะ อาจจะเจ็บนิดหน่อย อดทนหน่อยนะคะ”

“อืม ขอบคุณ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ปฏิเสธการรักษาอีกต่อไป เธอต้องการเจอกับลูกชายโดยเร็วที่สุด

“นี่ คุณพยาบาล ฉันจะจัดการเอง!” หงยวี่คว้าโอกาสนั้นไว้แล้วคว้าหลอดยาและสำลีก้านจากพยาบาลไป

“นี่ คุณคะ...” พยาบาลขมวดคิ้วด้วยความอึดอัด “คุณไม่ใช่หมอ คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง”

“กล้าแข็งข้อกับฉันงั้นเหรอ?”

หงยวี่จ้องไปที่พยาบาลอย่างเย่อหยิ่ง “ตอนที่คุณชายกับคุณนายน้อยออกไป เธอกำชับให้ฉันดูแลเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนด้วยตัวเอง เพราะไม่ไว้ใจพวกเธอ เข้าใจไหม? ออกไปซะ”

“ค่ะ พี่หงยวี่” พยาบาลไม่กล้าพูดอะไรอีก หงยวี่เป็นคนโปรดของคุณนายน้อย สถานะของเธอเป็นอันดับสองรองจากพ่อบ้านเซี่ย ใครจะกล้าขัดใจเธอล่ะ?

หงยวี่ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ใครก็ตามที่ทำร้ายคนอื่นลับหลัง มักจะหาข้อแก้ตัวเสมอ “พยาบาลเป็นคนขอให้ฉันทาให้เธอ เกลือสามารถฆ่าเชื้อได้นะ”

“เธอคิดว่าฉันโง่หรือไง ฉันจะบอกเรื่องนี้กับพ่อบ้านเซี่ย” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหยิบถุงเกลือขึ้นมาแล้วตะโกนว่า “พ่อบ้านเซี่ย ช่วยด้วยค่ะ...อุ๊บ”

“หุบปากนะ!”

หงยวี่ใช้กำลังปิดปาเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนและกระซิบที่หูของเธอว่า “เธอยังไม่เข้าใจอีกหรือไงว่าทำไมถึงต้องคุกเขารับโทษ อยากแต่งงานจนหลอกว่าเป็นเจ้าสาว อันที่จริงแล้ว...คุณชายเป็นคนให้ฉันมาสั่งสอนเธอเองแหละ”

เซียวเซิ่งขอให้เธอทำงั้นเหรอ?

อาจจะใช่ ไม่อย่างนั้นคนรับใช้จะกล้าทำผิดต่อนายได้ยังไง?

หัวใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกเจ็บอย่างควบคุมไม่ได้ ดวงตาของเธอเปียกชื้น เธอมีแฟนแล้วทำไมเธอถึงต้องแกล้งเป็นเจ้าสาวล่ะ? แต่ในที่มืดมิดแห่งนี้ ไม่มีใครฟังคำอธิบายของเธอ

สวี่เจียน ได้โปรดมาช่วยฉันด้วยเถอะ...

แต่ดูเหมือนว่าสวี่เจียนจะไม่สามารถเอาชนะเซียวเซิ่งได้... อย่ามาเลย อย่ามาเลยจะดีกว่า ตั้งใจทำงานไปเถอะ...

ความเจ็บปวดในหัวใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว “ยังอยู่ในกฎหมายกันหรือเปล่า พวกเธอน่ะ... พ่อบ้านเซี่ย!”

“พ่อบ้านเซี่ยก็เป็นคนของพวกเรา เขาจะช่วยเธอได้ยังไง อย่าดึงคนแก่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเลย ”

เมื่อเห็นว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป ริมฝีปากของหงยวี่ก็กระตุก “จุดประสงค์ของคุณชายคือคนที่ทำผิดควรถูกลงโทษถึงตาย ที่ไม่ทำต่อหน้าคนนับหมื่น เพราะเห็นแก่ที่เธอเป็นน้องสาวของคุณนายน้อย

หลังจากพูดจบ เธอก็ผลักเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอย่างแรง หยิบถุงเกลือขึ้นมาและทาบนบาดแผลของเธอต่อไป