เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 35

“เอ่อ...”

ด้วยท่าทางอันคลุมเครือนั้น

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหยุดหายใจอย่างประหม่า เธอหยิกเอวเขาอย่างแรง เพื่อหาโอกาสซ่อนตัวใต้ผ้าห่ม แต่ใครคาดคิดว่าเซียวเซิ่งไม่สนใจเธอเลย เขาขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ “แรงแค่นั้นจะทำอะไรฉันได้ มันทำให้ฉันรู้สึกสบายขึ้นมากกว่า”

ชิ !

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกอับอายและโกรธมาก หูของเธอร้อนขึ้นเล็กน้อย “คุณเพิ่งรับปากฉันเมื่อกี้นะว่าจะไม่แตะต้องฉัน!”

“เปล่าสักหน่อย” เขาแค่สัญญาว่าจะไม่นอนกับเธอ ถ้าไม่แตะต้องเธอ แล้วเขาจะทายาให้เธอได้ยังไงกัน?

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตกใจกับความไร้ยางอายของเขา เธอกระโดดขึ้นด้วยความโกรธ กางกรงเล็บออก และดึงผ้าเช็ดตัวของเซียวเซิ่งอย่างไร้ความปรานี จากนั้นยกกล้องขึ้นและเล็งไปที่...

แชะ! แชะ!ภาพถ่ายจากกล้องโพลาลอยด์ถูกถ่ายออกมาทีละใบ

ว้าว เส้นเอวสุดเซ็กซี่ ซิกแพ็คและอกกว้างที่กำยำ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนใช้เวลาครู่หนึ่งในการชื่นชมรูปถ่าย และเริ่มเข้าสู่สภาวะหลงลืม “ไหล่หนามากเลย” กล้ามเนื้อเดลทอยด์นั่นช่างแข็งแกร่งและน่าดึงดูด ไหนจะผิวเรียบเนียนที่คออีก.."

เซียวเซิ่งปล่อยให้เธอถ่ายภาพอย่างไม่เห็นแก่ตัวและปรับท่าทางของเขาตามคำสั่งของเธอ รอยยิ้มเปล่งประกายในดวงตาที่เย็นชาของเขาโดยไม่ตั้งใจ

เธอรู้ไหมว่าช่วงเวลานี้มันอันตรายแค่ไหน?

“เฮ้อ ทำไมถึงหล่อร้ายได้ขนาดนี้นะ?แถมยังหล่ออย่างไม่น่าเชื่ออีก”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพึมพำกับตัวเองขณะถือรูปถ่าย เธอต้องยอมรับว่าเซียวเซิ่งคนนี้เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีอย่างแท้จริง ส่วนโค้งของคางนั้นสมบูรณ์แบบ ใบหน้าที่หล่อเหลาและมีเสน่ห์ 360 องศาโดยไม่มีจุดบอด

เมื่อเห็นหญิงสาวจ้องมองอย่างว่างเปล่า เซียวเซิ่งก็ห่อผ้าเช็ดตัวไว้อย่างสงบ เขายิ้มเยาะเย้ย

เธอยังกล้าที่จะเรียกคนอื่นว่าโรคจิตอีกเหรอ? ทั้งๆ ที่ตัวเองเกือบจะลามกแบบนี้

“อะแฮ่ม” เซียวเซิ่งกำหมัดแนบริมฝีปากและกระแอมในลำคออย่างมีเสน่ห์ “ถ่ายพอหรือยัง? ถ้ายังไม่พอ ให้ฉันแก้ผ้าเช็ดตัวแล้วค่อยถ่ายต่อดีไหม?”

“คุณไม่กลัวหรือไง?” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยกรูปถ่ายในมือขึ้นอย่างพอใจ “นี่เป็นภาพเปลือยนะ ถ้าฉันเผยแพร่ออกไปสู่โลกภายนอกละก็...คุณจบเห่แน่”

“ทำให้ฉันจบเห่? เธอไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?” เซียวเซิ่งกอดอกแน่นพลางเยาะเย้ยเธอ “ขอแค่ฉันเต็มใจ ทั้งเธอแล้วรูปถ่ายพวกนี้จะไม่มีวันได้ออกไปจากห้องนี้เด็ดขาด!”

เขามันปีศาจชัดๆ

เมื่อมองไปยังดวงตาที่มืดมิดและซับซ้อนของเซียวเซิ่ง เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็ตกตะลึง เธอยิ้มอย่างน่ารักและอ่อนโยนขึ้นมาทันที และส่งรูปถ่ายให้เขาอย่างเชื่อฟัง “ล้อเล่นน่ะ”

เซียวเซิ่งรับรูปถ่ายมาด้วยความพึงพอใจ ฉีกมันออก จากนั้นทิ้งไว้ข้าง ๆ แล้วตบที่เตียง “มานี่ นอนคว่ำ”

“คุณจะให้ฉันนอนคว่ำทำไม?” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถามด้วยความตกใจ หรือว่าเขาจะทำแบบนั้นจากด้านหลัง...โอ้ ไม่นะ!

“เร็วเข้า!”

“เซียวเซิ่ง คุณจะรังแกกันมากเกินไปแล้วนะ!” ดวงตาของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเปลี่ยนเป็นสีแดง และเริ่มสาปแช่ง “คุณกับเอี๋ยนหยู่โรวมันเลวที่สุดในโลก หงยวี่ก็ใจดำอำมหิตที่สุด!”

“อืม ใช่ แล้วจะทำไม?” เซียวเซิ่งถามอย่างเฉยเมย ดวงตาสีดำสนิทของเขาไม่ผันผวนแม้แต่น้อย “ฉันจะทำอะไรคุณได้ ขนาดตำรวจยังทำอะไรคุณไม่ได้เลย ฉันคงไม่คาดหวังให้พวกคุณสำนึกหรอก แค่อย่ามายุ่งกันฉันก็พอ! ไม่อย่างนั้น...”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกัดริมฝีปาก บังคับตัวเองไม่ให้ร้องไห้ สังคมมืดมนนี้ไม่เชื่อในน้ำตา

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถูกเปิดเผยความผิด เธอหน้าแดงและเถียงคอเป็นเอ็นเพื่อปกป้องตัวเอง “ฉันไม่ได้เลาะเส้นเอ็นที่มือใครง่ายๆ สักหน่อย จะทำแค่คุณ เอี๋ยวหยู่โรว แล้วก็ยัยบ้าหงยวี่”

“ผู้หญิงโหดเหี้ยม” เซียวเซิ่งนั่งบนเตียง ลากเธอขึ้นแล้วจับไว้ในอ้อมแขน เพื่อที่เธอจะได้กอดเขาแน่นเมื่อเธอเจ็บปวด

“เอ่อ...” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนทรุดตัวลงในหน้าอกของชายคนนั้น ผิวที่สัมผัสกันราวกับว่าถูกกระแสไฟฟ้าช็อต ร่างกายของเธอแข็งทื่อและเกือบจะเป็นลม

ควบคุมง่ายจริงๆ เซียวเซิ่งยิ้มเยาะ ก่อนจะเริ่มทายาอย่างจริงจัง

แม้ว่าหญิงสาวสวยจะอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่เขาก็ยังมีท่าทีมั่นคง ใบหน้าของเขาเต็มไปความระงับจิตใจ

มือเรียวยาวและสะอาดแตะลงบนผิวของเธออย่างอ่อนโยน แต่ปฏิกิริยาทางสัญชาตญาณของร่างกายได้ทรยศต่อเขาแล้ว แม้ผ้าเช็ดตัวของเขาก็ปกปิดไว้ไม่อยู่

เมื่อคืนแค่นอนบนหมอนใบเดิมกัน ก็ทำให้เขาไม่ดื่มน้ำชาทานอาหารทั้งวัน แถมตอนนั้นเขายังใส่เสื้อผ้าอยู่

แต่ในขณะนี้ ร่างกายของหญิงสาวกำลังเปลือยเปล่า แค่มองก็ทำให้เขาเกือบตายแล้ว

แต่นี่ต้องสัมผัสใกล้ชิดกันมันยิ่งทำห้าเขาทรมานเป็นสองเท่า เกือบจะ...

“ให้ฉันใส่เสื้อผ้าเถอะ”

ยิ่งฮอร์โมนเพศชายรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ที่ปลายจมูกของเธอ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้มากขึ้น ต่อต้านอ้อมกอดของเขา แต่เพราะเธอไม่มีแรง หลังจากดิ้นรนสองสามครั้ง เธอก็นอนทับเขาเหมือนเดิมและหอบหายใจอย่างหนัก

“เธอไม่จำเป็นต้องใส่มันหรอก” ลูกกระเดือกของเขาเลื่อนอย่างรวดเร็วและริมฝีปากบางของเซียวเซิ่งเปิดออกเบา “สถานะของผู้หญิงในใจของฉันเทียบเท่ากับหมานั่นแหละ หมาไม่จำเป็นต้องสวมเสื้อผ้า และฉันคงจะไม่คิดอะไรกับหมาด้วยเหมือนกัน ขอแค่หมาตัวนั้นเชื่อฟังก็พอ”

โอ้โห ปากจัดแบบนี้... เธอทนไม่ไหวแล้ว เข้าใจไหม?