ที่คาเฟ่ติดกับ มหาวิทยาลัยอิตาลี
รถคันงามของเอ็ดเวิร์ดจอด ด้านหน้าของคาเฟ่
"คาปูชิโน่ ... 1 แก้ว ... " เขาบอกพนักงานรับออเดอร์
"ฉันไม่ดื่มค่ะฉันยังไม่หิว ..... " ดาด้าบอกกับพนักงาน
"คุณมีอะไรจะพูดกับฉันก็พูดมาเลยรอฟังอยู่คุยเสร็จฉันจะได้รีบไปทำอย่างอื่นสักที"
"พรุ่งนี้ฝนต้องไปเริ่มงานที่โรงแรมของผม"
"ฉันรู้แล้ว" หญิงสาวทำหน้าเบื่อหน่าย
"อืมมมม"
"มีอะไรอีกไหมถ้าไม่มีฉันขอตัว" น้ำเสียงของหญิงสาวเหวี่ยงวีน
"นั่งก่อน อย่าพึ่งไปไหน"
"อ้าว คุยจบแล้วฉันควรจะไปได้แล้วไม่ใช่เหรอฉันจะไปเตรียมตัวพรุ่งนี้ต้องไปทำงานที่โรงแรมของคุณนะ"
"ขอผมดื่มกาแฟ หมดแก้วก่อนแล้วถึงอนุญาตให้คุณไปได้ "
เอ็ดเวิร์ดได้แต่มองหน้าสาวสวยพรางอมยิ้ม เอ็ดเวิร์ดไม่เคยเบื่อเลยที่จะมองหน้าสาวสวยคนนี้ ยิ่งมองเข้าไปในตาลึกของเธอ ยิ่งชวนให้หลงใหล ไม่อาจถอนสายตาจากเธอได้ง่าย จนกระทั่งชายหนุ่มดื่มกาแฟหมดแก้ว
" คุณพักที่ไหนเดี๋ยวผมไปส่ง"
"ขอบคุณค่ะแต่ไม่ต้องจะดีกว่า ..." ดาด้า รู้สึกรำคาญและเบื่อจะแย่ที่เขาคอยตามติดแบบนี้
เค้าถามแต่หล่อนนั่งกอดอกเงียบสีหน้าบึ้งตึง มีเหรอคนอย่างเค้าจะยอม
"ถ้างั้นก็ไม่ต้องกลับอยู่ตรงนี้แหละคืนนี้นอนนี่เลย"
"โอเค ถ้ายังงั้นคุณไปส่งก็ได้ " เมื่อพูดจบเธอก็ลุกขึ้นทันทีแล้วเดินตรงไปที่รถคันงาม เมื่อเธอเดินไปก็มีบริการเปิดประตูรถให้แล้วหญิงสาวก็เข้าไปนั่งแต่โดยดี เธอเหนื่อยเหลือเกินที่จะต่อกรกับผู้ชายอย่างเค้า
เมื่อเข้ามานั่งที่รถยนต์คันงามดาด้าบอกทางและมาถึงจุดหมายเป็นคอนโดที่เธอพักอยู่กับโรเซ่นั่นเอง
ดาด้าเดินออกจากรถของเอ็ดเวิร์ด โดยไม่หันกลับมามอง ชายหนุ่มเดินลงจากรถ มือสองข้างหลวงกระเป๋ากางเกง หลังพิงกับรถคันงาม ถ้าผู้หญิงคนอื่นเห็นความเท่ความหล่อของเค้าแล้วคงจะกรี๊ด แต่กับดาด้าแล้วเค้าไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นเลยแม้แต่น้อยในสายตาของเธอ
เมื่อเห็นว่าเอ็ดเวิร์ดเดินลงมาจากรถ บอดี้การ์ดของเค้าก็เดินออกมาทันที เข้าที่ประจำตำแหน่งคนขับรถและเปิดประตูด้านหลังรถให้กับเอ็ดเวิร์ด
" เชิญครับนาย "
เมื่อดาด้ามองไปยังโรเบิร์ตที่ทำสายตาวิงวอนอยากให้เธอขึ้นรถ ด้วยความสงสารและเห็นใจเธอจึงยอมขึ้นรถไปแต่โดยดี
ไม่นานรถคันหรูก็มาจอดที่หน้าโรงแรม winn in italy ดาด้าก็ได้เข้าไปรายงานตัวกับผู้จัดการ เก็บเสื้อผ้าตัวเองใส่ล็อกเกอร์และเปลี่ยนชุดทำงานทันที
ด้วยใบหน้าที่สวยงามของเธอทำให้เธอได้มาอยู่แผนกต้อนรับและประชาสัมพันธ์
การทำงานของดาด้าวันนี้เป็นไปด้วยดี มีลูกค้าบางรายก็พูดจีบเธอบ้าง แต่เธอก็ได้บอกไปแล้วว่าเธอแต่งงานแล้วพร้อมกับโชว์แหวนที่นิ้วมือให้กับลูกค้าดู
ลูกค้าเห็นแหวนเพชรจากนิ้วมือของหญิงสาวก็พูดชมว่าเธอเป็นคนที่มั่นในรักแท้ ดาด้า ยิ้มรับจากคำชมที่ได้จากลูกค้า แต่ในความเป็นจริงแล้วดาด้ายังไม่เคยแต่งงาน แต่นี่เป็นที่หนึ่งของเธอที่ป้องกันตัวจากการจีบของเพื่อน และผู้ชายคนอื่นๆที่พยายามเข้าหาเธอเมื่อรู้ว่าเธอแต่งงานมีสามีมาแล้วทุกคนก็จะหยุดไม่มายุ่งกับเธอ
ดาด้าได้ทำงานผ่านไปด้วยด้วยดี เมื่อตกเย็นเลิกงานโรเบิร์ตก็ได้มาส่งเธอที่คอนโด
" ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง "
"ผมทำตามหน้าที่ครับถ้าคุณดาด้าอยากขอบคุณต้องขอบคุณเจ้านายผมนะครับ " เมื่อได้ยินแบบนี้หญิงสาวเบะปากทันทีอย่างรังเกียจ
โรเบิร์ตได้แต่อมยิ้มขำกับท่าทีของหญิงสาวที่ผู้เป็นนายสนอกสนใจเธอมากเป็นพิเศษ แต่ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ให้ความพิเศษกับเจ้านายสุดหล่อของเค้าเลย
ส่วนเอ็ดเวิร์ด วันนี้เค้าไม่ได้มาดูหญิงสาวทำงานที่โรงแรมของเค้าเลย เนื่องจากมีปัญหาที่บ่อนกาสิโน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสน่หามาเฟีย