เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 2
จอมพลที่ถูกล้อมจนไปไม่ได้ในใจก็รู้สึกหงุดหงิด เมื่อเห็นเขาจะโกรธ เสียงดังฟังชัดก็เข้าไปในแก้วหูเขา
“พวกเธอยอมแพ้เถอะ คุณหมอจอมพลเป็นของฉัน！”
ฝูงชนถูกผลักออก หญิงสาวที่ใบหน้าบวมข้างหนึ่งก็วิ่งมาข้างหน้าเขา
แววตาหญิงสาวนั้นดูใสสะอาดบริสุทธิ์และเต็มไปด้วยความน้อยใจ：“ที่รัก เขาเจ็บแบบนี้แล้ว ทำไมที่รักเพิ่งมาล่ะ？”
เสียงอันหยาดเยิ้มทำเอาทุกคนขนลุกไปทั้งตัว
จอมพลกลั้นความโกรธไว้ในแววตาเย็นชา
เหล่าแฟนคลับสาวๆที่ล้อมรอบก็ไม่ทำอีก
“นี่เธอเป็นใครเหรอ？มีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าคุณหมอจอมพลเป็นของเธอ？”
“ใช่ ตอนนี้คุณหมอจอมพลยังโสดอยู่ พวกเราทั้งโรงพยาบาลต่างรู้ นี่ยัยอัปลักษณ์ที่ไหนกันเนี่ย？”
……
“ที่รัก พวกเธอไม่เชื่อ ไม่งั้นที่รักพิสูจน์ให้ฉันทีสิ？”
วันวิวาห์เหลือบมองทุกคน โน้มตัวไปที่หูของจอมพลแล้วกระซิบอย่างรวดเร็ว：“คุณหมอจอมพล ฉันเห็นความไม่เป็นธรรมเลยยื่นมือเข้าช่วย จะช่วยคุณออกจากสถานการณ์อันยากลำบาก อย่าขัดฉันล่ะ”
กลิ่นหอมบางๆบนตัวหญิงสาวเตะเข้าจมูก จอมพลหรี่ตาลงเล็กน้อย
ก่อนที่วันวิวาห์จะถอยออกไป มือใหญ่ๆของชายหนุ่มก็โอบเอวบางๆของเธอ：“แค่เธอกับฉันรู้กันก็พอ ทำไมต้องสนความคิดคนอื่นด้วย？”
“จุ๊บๆ！”
วันวิวาห์ยิ้มจนตาเป็นสระอิ เขย่งเท้าจูบลงที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม：“ฉันรู้ ว่านายทนไม่ได้ที่ฉันจะน้อยใจ”
ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ เข้าใกล้เธอแบบนี้ ไม่จุ๊บสักหน่อยก็คงเสียเปล่า！
ทันใดนั้นผู้คนรอบๆก็ส่งเสียงฮึดฮัดทันที
สายตาของจอมพลเยือกเย็นทันที กระจายความเยือกเย็นออกมาทั้งร่างกาย
วันวิวาห์เหมือนจะรู้สึกไม่ถึง จูงมือของเขาพุ่งออกจากฝูงชนเข้าไปในห้องทำงานหมอห้องหนึ่ง
ประตูปิดลง เธอปล่อยมือของเขา：“หลุดพ้นความลำบากได้อย่างเพอร์เฟค ไม่ต้องขอบคุณนะ”
สายตาเย็นชาของจอมพลหยุดไปที่ใบหน้าของวันวิวาห์ นั่งลงไปที่หลังโต๊ะทำงาน：“อย่าคิดว่าใช้วิธีการเล็กๆน้อยๆแล้วจะหาหมอโดยไม่ต้องต่อคิว”
“คุณรู้ได้ไงว่าฉันจะมาหาหมอ？” วันวิวาห์มองเขาด้วยสายตาเป็นประกาย：“ฉันเป็นไข้ใจ คิดถึงคุณ！ตรงหน้านี้ แค่กลยุทธ์ทุกข์กายเฉยๆ”
เธอโน้มตัว ร่างกายกว่าครึ่งหนึ่งพิงไปที่โต๊ะทำงานของจอมพล：“ฉันช่วยคุณแล้ว คุณไม่คิดจะพลีกายมอบทั้งชีวิตให้ฉันหน่อยเหรอ？”
“ช่วย？”
จอมพลหัวเราะอย่างเยือกเย็น พูดจาเหน็บแนม：“ใช้วิธีอื่นมายั่วยวนผม แปลกใหม่แหวกแนวกว่าผู้อื่นจริงๆ”
วันวิวาห์ถอนหายใจ：“ถึงจะไม่ค่อยเป็นอย่างที่หวัง แต่ยังไงก็ดึงดูดความสนใจจากคุณได้ แต่ฉันจะแก้ไขสักหน่อย คุณหมอจอมพล ฉันถูกใจคุณจริงๆ！เห็นคุณแวบแรก ก็ถูกรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและบุคลิกอันยอดเยี่ยมของคุณดึงดูดอย่างลึกซึ้งแล้ว คุณคือเทพีวีนัสในใจฉัน！”
เธอใช้มือทำท่าโชว์หุ่น กะพริบตา：“คุณดูสิ ฉันก็ไม่ได้แย่นะ หน้าตาก็ดี ……เอ่อ ถึงแม้หน้าในวันนี้จะไม่ค่อยสวย แต่ปกติฉันสามารถกำจัดพวกสาวๆข้างนอกนั้นไปได้ไกลจริงๆนะ หุ่นดีเป็นแม่พันธุ์ได้ดี ร่างกายบอบบางล้มลงได้ง่าย คุณจะลองดูไหมล่ะ？”
ดวงตาของจอมพลกระตุกเล็กน้อย
ผู้หญิงอะไรหลงตัวเองไร้ยางอาย……
“ทะเบียนบ้านเอามาไหม？”
“แต่งกับฉันคุณจะไม่……เอ๋คุณพูดอะไรน่ะ？”
วันวิวาห์ที่เตรียมจะโปรโมตตัวเองต่อไปก็ตะลึง
จอมพลขมวดคิ้ว
สมองไม่ดี หูก็ใช้ไม่ได้？
“คนอย่างผมไม่ชอบเสียเวลา ในเมื่อคุณเพิ่งช่วยผมไป และยังโปรโมตตัวเองอย่างไร้ยางอายด้วยความกระตือรือร้นแบบนี้อีก ถ้าผมไม่ตกลงกับคุณ คุณก็คงยืนหยัดไม่ปล่อย ผมไม่มีเวลามาเสียเวลาขนาดนั้น งั้นจดทะเบียนเลยไหมล่ะ”
“จดทะเบียน……”
วันวิวาห์มองเขาอย่างตะลึงเล็กน้อย เอาเอกสารออกจากกระเป๋าอย่างงงงวย：“ทะเบียนบ้านบัตรประชาชนพาสปอร์ต จะเอาอันไหน？”
เธอเพิ่งกลับมาจากไปทำงานต่างที่ เอกสารทั้งหมดเลยอยู่ในกระเป๋าด้วย
จอมพลเหลือบมองชื่อบนบัตรประชาชนเธอ แล้วยกนาฬิกาข้อมือมาดูเวลา：“ผมมีเคสผ่าตัด ให้เวลาผมสองชั่วโมง ผ่าตัดเสร็จไปอำเภอกัน”
“จริงหรือเปล่าเนี่ย？”
เจ้าพ่อแห่งเมืองโตตูมาเยี่ยมชมเมืองนราวัณเป็นการส่วนตัวด้วยชุดนอกเครื่องแบบ ไม่ทันไรก็แต่งงานกับสาวแล้ว？
เขากลับตั้งตารอคอยว่า ผู้ชายเย็นชาอย่างพี่พลจะเป็นแบบไหนเมื่ออยู่กับผู้หญิง
……
วันวิวาห์เดินไปอย่างงงงวย จนกระทั่งสายของโมโมะโทรมา เธอจึงได้สติคืนมา
“วิวาห์ เธอเอาคุณหมอจอมพลไปไหนเนี่ย？”
“นี่โม！”วันวิวาห์ตัดบทเธอ ถามอย่างไม่เข้าใจ：“เธอว่าจอมพลนี้สมองมีปัญหาหรือเปล่าน่ะ？”
ได้ยินคำนี้ โมโมะก็เข้าใจ
นี่เพื่อนสนิทโดนปฏิเสธแล้ว
เธอรีบปลอบ：“ไม่เป็นไรนะ ความพ่ายแพ้เพียงครั้งเดียวบอกอะไรไม่ได้หรอก เขาว่ากันว่าผู้หญิงจีบผู้ชายน่ะไม่ใช่เรื่องยาก จากสถานภาพของเธอแล้ว อย่าว่าแต่จอมพลเพียงคนเดียวเลย ถึงจะสิบคนแปดคน ก็ไม่ใช่ปัญหา！”
“ฉันหมายถึงว่า เขาให้ฉันไปจดทะเบียนกับเขา ฉันมักจะรู้สึกว่ามันเป็นกับดัก”
“อ๋า？！จริงเหรอ？！ฮ่าๆๆๆ！”โมโมะเงยหน้าหัวเราะเสียงดังที่ปลายสาย จากนั้นโน้มน้าวอย่างตื่นเต้นอีกครั้ง：“นี่วิวาห์ ตอนนี้พ่อแม่เธอไม่รักแล้ว เธอยังมีอะไรให้ห่วงอีก？”
“วิวาห์……”
ทันใดนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็เข้ามา
ภาชิระวิ่งมาอย่างเร่งรีบ ยื่นมือไป อยากลูบใบหน้าวันวิวาห์ที่ถูกตบมาด้วยใบหน้ารู้สึกขอโทษ：“วิวาห์ ยังเจ็บหน้าไหม？เรื่องวันนี้ขอโทษจริงๆที่ไม่ได้แจ้งเธอก่อน ฉัน……”
เหอะ！
วันวิวาห์วางสายเพื่อนสนิท แล้วมองภาชิระอย่างเย็นชา：“หากบอกฉันล่วงหน้าก็จะสามารถคบกับฉันได้อย่างมีเหตุผลและบริสุทธิ์เป็นธรรม พร้อมหมั้นกับวาเลนไทน์ไปด้วยเหรอ？”
ภาชิระอธิบายด้วยใบหน้ารู้สึกขอโทษ：“วิวาห์ เธอฟังฉันอธิบายนะ ในใจฉันรักเธอมาตลอด ที่หมั้นกับเลนไทน์เป็นการแต่งงานทางธุรกิจ เธอไม่มีหุ้นแล้ว พ่อแม่เธอก็จะให้เลนไทน์มาเป็นทายาท……ฉัน ฉันก็ไม่มีทางอื่น เธอโตมาในวงการนี้ตั้งแต่เด็ก น่าจะเข้าใจว่าฉันอยากตั้งหลักในเหรัญเมธีกรุ๊ปให้มั่นคง อยากพัฒนาในธุรกิจต่อไป ก็ต้องได้รับการสนับสนุนจากตระกูลโสธรณาลัย เธอวางใจเถอะ รอฉันควบคุมเหรัญเมธีกรุ๊ปได้หมด ฉันจะต้องให้ ……”
“เพียะ——！”
วันวิวาห์ตบหน้าแรงๆ ตบไปที่หน้าภาชิระแรงๆ
“ภาชิระ นายทำให้ฉันขยะแขยงได้สำเร็จแล้ว！หลายปีมานี้ ฉันผิดเองที่ตาบอด เอาหัวใจไปให้หมาตัวหนึ่ง！”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ