เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 25

ฝูงชนขยับทยอยเข้ามาล้อมวันวิวาห์

โมโม๊ะที่ตามหลังวันวิวาห์ตัวสั่นด้วยความกลัว

ผู้หญิงคนนี้รนหาที่ตายจริงๆ!

คิดไม่ถึงว่าจะดึงเธอมาที่นี่ในเวลานี้

แม้ในใจจะด่า โมโม๊ะกัดฟันด่าไปด้วยเบียดฝูงชนไปข้างหน้าเพื่อปกป้องวันวิวาห์

วันวิวาห์มองไปรอบๆ พูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้าพวกคุณกล้าโยนผักเน่าหรือไข่เน่าใส่ฉันแม้แต่อันเดียว ฉันรับประกันว่าใบหน้าของคุณจะเสียโฉมอย่างถาวร ฉันรับรองว่าหน้าของพวกคุณจะเสียโฉมตลอดกาล แบบที่ทำศัลยกรรมก็ไม่ช่วยอะไร ให้ฟื้นตัวยากไปอีก!"

ผู้เสียหายส่วนใหญ่อดกลั้นไว้

แม้ว่ายังคงโกรธแค้น แต่พวกเขาหวังว่าจะสามารถแก้ไขปัญหาได้มากกว่า อยากจะได้รับการรักษาใบหน้าที่เสียโฉมให้หายเป็นปกติ

แต่ก็มีบางคนที่โกรธกว่าเดิม เพราะรู้สึกถูกขู่ ไข่เน่าในมือจึงโยนมาทางวันวิวาห์ที่เงียบผิดปกติ

"หญิงชั่ว ยังคิดจะมาหลอกเรา ฝันไปเถอะ!"

"วิวาห์ ระวัง!"

โมโม๊ะปรี่เข้ามา โยนกระเป๋าแบรนด์เนมไว้ในมือโดยไม่คิด เพื่อชนไข่เน่าที่ลอยในอากาศกระเด็นออก

ไข่เน่าแตกใส่กระเป๋า กลิ่นเหม็นและของเหลวจากไข่ที่น่าขยะแขยงกระจายไปทั่วร่างกายของเธอ

โมโม๊ะถูกอบจนเกือบตายคาที่

วันวิวาห์รีบบังเพื่อนของเธอไว้ข้างหลัง แล้วมองไปทางคนที่โยนไข่ด้วยสายตาเย็นชา "ฉันจำคุณได้แล้ว! ยาในมือที่ฉันเตรียมรักษาบาดแผลบนใบหน้าของพวกคุณทุกคนคนละชุด แต่ตอนนี้ฉันขอแจ้งให้คุณทราบอย่างเป็นทางการว่าส่วนของคุณเป็นโมฆะ! ถ้าอยากรักษาก็เชิญหาทางเอง!"

เมื่อได้ฟังน้ำเสียงจริงจังของวันวิวาห์ คนที่ลังเลในตอนแรกก็เริ่มเชื่อว่าบางทีเธออาจมีวิธีรักษาพวกเขาจริงๆ

ภาชิระลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ตราบใดที่มันเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ เขายังคงเชื่อใจวันวิวาห์

เพียงแค่เธอไม่เล่นลูกไม้อะไรก็คงจะทำในสิ่งที่พูดได้

จิราวัฒน์หัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยาม "แค่เวลาสั้นๆเธอจะคิดวิธีแก้ได้ยังไง?"

วาเลนไทน์ขมวดคิ้วอัตโนมัติ มือที่ดึงกระเป๋าก็ค่อยๆแน่นขึ้น

เธอก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว จับมือวันวิวาห์แล้วพูดอย่างกังวลว่า "วิวาห์ ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉัน อยากจะต่อต้านฉันทุกอย่าง แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาสู้ เธอให้ความหวังทุกคน แล้วถ้าถึงเวลาแล้วมันไม่มีวิธี มันจะไม่ยิ่งไม่ทำทุกคนอื่นเสียใจกว่าเดิมเหรอ?"

วาเลนไทน์พูดเหมือนกำลังกระซิบแต่กลับทำให้ทุกคนรอบตัวได้ยินเสียงอย่างชัดเจน

ผู้เสียหายที่เดิททีเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งก็กลับมากระสับกระส่ายอีกครั้ง

"วันวิวาห์ ในเมื่อบอกว่ามีวิธี ก็พูดมาให้ชัดเจนเดี๋ยวนี้!"

"ถ้าวันนี้คุณไม่ชัดเจน คิดจะหยุดพักแล้วไปจากที่นี่แม้เพียงครึ่งก้าว ถึงตอนนั้นก็เจอกันที่ศาล"

...

วันวิวาห์ดึงมือของเธอออกจากมือของวาเลนไทน์อย่างเย็นชา แล้วยกมือขึ้น ขัดจังหวะฝูงชนที่ส่งเสียงดังไม่หยุด

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วคลิกเปิดวิดีโอ

วันวิวาห์กล่าวว่า "นี่คือวิดีโอของในงานแถลงข่าวของฟาวเวอร์ ในงานแถลงข่าวฉันบอกกับทุกคนที่อยู่ในงานรวมทั้งสื่อว่าฟาวเวอร์ได้รับการพัฒนาโดยฉัน แต่สูตรถูกคนขโมยไป มีคนชิงลงก่อน ทำให้ฟาวเวอร์ถูกเผยโฉมออกมาก่อนโดยที่ฉันไม่รู้ ไม่ได้มีเพียงแต่งานแถลงข่าวเปิดตัวเท่านั้น แต่ยังผลิตสินค้าจำนวนมากอีกด้วย"

สีหน้าวาเลนไทน์เย็นชา ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันอย่างเย็นชา สายตาปรากฏร่องรอยความเกลียดชัง

คิดไม่ถึงว่าเธอจะได้รับวิดีโอกล้องวงจรปิดของวันงานมา?!

ผู้คนค่อยๆเงียบลง ในคลิปแสดงสถานการณ์วันแถลงข่าวในวิดีโอที่วุ่นวายและมีเสียงดัง

วันวิวาห์ชูโทรศัพท์ขึ้นแล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงน่าสนใจว่า "คนที่ขโมยสูตรฟาวเวอร์ไปไม่รู้ว่า สูตรที่ได้ไปนั้นเป็นสูตรที่ยังไม่สมบูรณ์แบบ สินค้าที่ทำตามสูตรนั้นคือสูตรฟาวเวอร์ที่อยู่ในมือของพวกคุณทุกคนที่ผลิตโดยไดมอนเคมีภัณฑ์"

สายตาของวันวิวาห์กวาดมองใบหน้าของวาเลนไทน์ จิราวัฒน์และภาชิระ

ตอนนั้นเขาเพียงแค่ไปแสดงในฐานะคู่หมั้นของวาเลนไทน์ ไม่ได้คิดเลยว่าบอกจากจะไม่ได้ผลประโยชน์แม้แต่นิดเดียว แถมยังโดนหางเลขไปด้วย

เขาก้าวถอยหลังอัตโนมัติ ทิ้งระยะห่างจากวาเลนไทน์และจิราวัฒน์

วาเลนไทน์กัดฟันด้วยความเกลียดชัง กำกระเป๋าแน่น เล็บของเธอจิกฝ่ามือโดยไม่รู้ตัว

หลังจากคิดๆดูเรื่องทั้งหมดแล้ว ไม่ได้คิดว่าวันวิวาห์จะทิ้งกับดักไว้แบบนี้ เพื่อรอเธอมาติด!

นังแพศยา!

จิราวัฒน์ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก "วันวิวาห์ เธอจงใจ!!"

เมื่อได้ยินเสียงของจิราวัฒน์ วาเลนไทน์ก็ได้สติทันทีแล้วทำเสียวอยากจะร้องไห้ "น้องสาว เธอจะเกลียดฉันโทษฉันที่กลับมาแย่งตำแหน่งในครอบครัวและบริษัทก็ได้ ฉันสามารถถอยให้ได้และสามารถขอโทษเธอได้ แต่ทำไมเธอถึงเอาหน้าของทุกคนมาทำการทดลองระบายความโกรธล่ะ?"

อะไรนะ?

นี่เป็นแผนการแย่งชิงอำนาจของสองพี่น้องงั้นเหรอ?

ส่วนผู้เสียหายอย่างพวกเขาเป็นแค่ตัวเสียสละในแผนการนี้?!

ความคิดของผู้เสียหายถูกชักนำอีกครั้ง พวกเขาเริ่มโกรธ

วันวิวาห์มองวาเลนไทน์อย่างเย็นชา "ในงานแถลงข่าว ฉันเคยบอกว่าสินค้านี้ยังไม่สามารถผลิตออกสู่ได้ พวกเธอฟังฉันไหม?"

ทุกคนนึกถึงฉากที่วุ่นวายในโทรศัพท์ได้ ก่อนที่วันวิวาห์จะถูกโยนออกไป ดูเหมือนเธอจะตะโกนมาเช่นนี้

วันวิวาห์พูดอย่างเย็นชาว่า "ทุกคนล้วนมีตาและสมอง สามารถดูคลิปแล้วตัดสินได้ด้วยตัวเอง ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาชักจูง อีกอย่างถ้าฉันอยากจะใช้ทุกคนมาระบายความโกรธจริงๆ ตอนนี้ก็คงไม่มาปรากฏตัวที่นี่หรอก"

เมื่อเทียบกับความเกลียดชังของตระกูลร่ำรวย การต่อสู้ชิงอำนาจของสองพี่น้อง ผู้เสียหายกังวลเรื่องใบหน้าที่เน่าเปื่อยจะได้รับการรักษาหรือไม่มากกว่า

"พวกเธอมีปัญหากัน ก็กลับไปแก้ไขกันเอง ตอนนี้ฉันอยากรู้แค่ว่า ของในมือวันวิวาห์สามารถช่วยใบหน้าที่เปื่อยเน่าของเราได้หรือไม่"

วันวิวาห์เลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดอย่างมั่นใจว่า "ลองดูก็รู้"