เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 35

กวินทร์ไม่เข้าใจ

ทำไมพี่พลต้องไม่พอใจด้วย？

ด้วยนิสัยให้ท้ายคนตัวเองของเขา ตัวเองช่วยภรรยาของเขาแล้ว เขาน่าจะดีใจมากต่างหาก

ทว่าพูดเช่นนี้กับพี่สะใภ้ไม่ได้

“ความสัมพันธ์ของผมกับพี่พลคืออะไร? พวกเราสนิทกว่าพี่น้องในสายเลือดอีก และเป็นเพื่อนทำธุรกิจด้วยกัน ความเชื่อใจต้องมีแน่ นักธุรกิจอย่างพวกนี้ต้องมีสติปัญญาเป็นอันดับแรก”

สมกับที่เป็นทายาทตระกูลเกตุดิสรณ์จริง ๆ รู้จักแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว เด็ดขาดและหนักแน่นมาก

วันวิวาห์กับโมโมะวางใจ

ด้านนอกประตู

จอมพลได้ยินเสียงอันคุ้นเคย มือที่เตรียมเปิดประตูก็ชะงักค้าง

วันวิวาห์？

ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่？！

ระหว่างที่กำลังสงสัย เขาก็ได้ผลักประตูเข้าไปแล้ว

กวินทร์ได้ยินเสียงพลันหันหน้ากลับไป“พี่พลมาได้สักทีนะ”

วันวิวาห์“……”

โมโมะ“……”

ทั้งสองสบตากัน

นัยน์ตาวันวิวาห์ถาม เธอเชิญมาเหรอ?

โมโมะขมวดคิ้ว ไม่ใช่เธอหรอกหรือ?

ทั้งสองเงียบในเวลาเดียวกัน

จอมพลเดินเข้ามาในห้องเห็นด้านข้างมีเค้กวางไว้ จึงมองไปยังกวินทร์“วันเกิดนายเหรอ？！”

ทุกคน“……”

กวินทร์กระพริบอย่างพูดไม่ออก บอกไม่ถูก

พี่ชาย วันเกิดเขาอยู่ท้ายปีโน้น

มิตรภาพพี่สองยี่สิบกว่าปี ตัดขาดตอนนี้ยังทันไหม？！

บรรยากาศในห้องวีไอพีอึดอัดเล็กน้อย

คุณชายกวินทร์กระแอมเสียงอย่างฝืนทน“ฮ่า ๆ พี่พล ถ้าพี่ล้อเล่นแบบนี้ต่อ พี่สะใภ้ต้องโกรธแน่ พี่สะใภ้อย่าไปฟังพี่พลพูดนะ เขาเป็นคนหน้าบานจองเค้กไว้ไม่กล้ามอบ เลยเรียกผมมาแทน”

วันวิวาห์“……”

คิกคิก

จอมพลมองไปยังวันวิวาห์ด้วยความประหลาดใจ

ที่แท้ก็วันเกิดเธอ？！

กวินทร์จงใจให้เขามางานเลี้ยงฉลองวันเกิด

ในห้องวีไอพีไม่มีคนเสวนาต่อ บรรยากาศกลืนไม่เข้าคายไม่ออกหนักขึ้นกว่าเดิม

กวินทร์ยิ้มหน้าเจื่อน ใกล้จะฝืนต่อไปไม่ไหวแล้ว

วันวิวาห์ทนเห็นบรรยากาศดังกล่าวดำเนินต่อไปไม่ได้ รีบเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา“กะทิล่ะ？ไม่ได้มากับคุณเหรอคะ？”

“คุณยังจำลูกได้อีกเหรอ?” จอมพลพูดประชด ก่อนจะกล่าวต่อว่า“ป้าของลูกมารับไปเที่ยว”

ป้าของกะทิ？！

งั้นก็เป็นแม่ของภาชิระน่ะสิ?

วันวิวาห์มองไปยังจอมพลด้วยความฉงนสนเท่ห์

แววตาผู้ชายเย็นชาและเรียบเฉยมาก ไม่เห็นคลื่นอารมณ์อื่นเลย

ตกลงเขารู้เรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับภาชิระหรือไม่?

บริกรยกอาหารมาเสิร์ฟเวลานี้พอดี

กวินทร์ยกแก้วขึ้น“ช่วงนี้สินค้าใหม่ที่พี่สะใภ้ออกแบบโด่งดังมากเลยครับ ไม่ทราบว่าโรงพยาบาลของพวกเราจะมีเกียรติเป็นเพื่อนร่วมงานเจ้าแรกของสินค้าตัวใหม่นี่ไหมครับ？”

ดวงตาวันวิวาห์เปล่งประกาย

ถึงแม้จะรู้ว่ากวินทร์พูดเพื่อไว้หน้าจอมพล ทว่าการมีโอกาสได้ร่วมงามกับโรงพยาบาลในสังกัดเกตุดิสรณ์กรุ๊ป เท่ากับการตลาดด้านการผลิตครีมลดรอยแผลและรอยเหี่ยวย่นของบริษัทใหม่เป็นอันมั่นคง

วันวิวาห์ยังไม่ทันเอ่ยปาก เสียงอันราบเรียบของจอมพลก็ลอยมา“เดินตามขั้นตอนประกาศการประมูล”

วันวิวาห์เบะปาก

ผู้ชายคนนี้กำลังช่วยหรือกำลังทำลายกันแน่

เพื่อนคนนี้จริงจังเกินไปหรือเปล่า?

อย่าเผยพิรุธสิ อย่าให้น้าชายเคืองใจสิ

วันวิวาห์ได้สติ พลางทำหน้าภาคภูมิใจ“ใช่ ๆ ฉันเลือกสามีที่ดีอยู่แล้ว ฉันไม่อยากเป็นแม่บ้าน ฉันอยากเป็นพระจันทร์ที่เทียบเทียมพระอาทิตย์ได้ ไม่อยากเป็นตัวถ่วงของเขา”

โมโมะโล่งอก“วันนี้เป็นวันเกิดของวิวาห์ ไม่ทราบว่าน้า......คุณจอมพลเตรียมอะไรมาเซอไพรส์เธอคะ?”

ความสัมพันธ์ของเขาและเธอ โมโมะไม่รู้ แต่วันวิวาห์อย่างเธอจะไม่รู้ตัวอีกหรือ？！

เธอรีบพูดประจบว่า“เอาของขวัญไปทำไม คุณจอมพลคือของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับฉันแล้ว”

รอยยิ้มแวบผ่านดวงตาเย็นเยียบของจอมพล

เขาล้วงบัตรออกมาหนึ่งใบ พลางกล่าวว่ารังเกียจเดียดฉันท์“วันนี้โรงพยาบาลจ่ายโบนัสพอดี แต่เงินมีไม่มาก เอาเงินไปเติมใส่มือถือด้วย ตอนขึ้นรถเมล์จะได้ไม่ต้องค้างจ่ายอีก ขายหน้ามาก”

อันนี้คือกำลังเป็นห่วงเธออยู่เหรอ?

วันวิวาห์มารับด้วยหน้าชื่นตาบาน

“จู๊บ”

เธอโน้มตัวเข้าไปจูบตรงหน้าผากของเขา

จอมพลโดนจูบแบบไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าแข็งทื่อ ทว่ากล่าวอย่างรังเกียจว่า “มาจูบอะไรตอนกินข้าว รักสะอาดบ้าง？”

ทว่ามุมปากกลับยกโค้งขึ้นแบบไม่ให้ใครเห็น

วันวิวาห์กะพริบตารัว ๆ

ถึงแม้ตาบ้าจะชอบทำหน้าบึ้งและนิสัยเสีย

แต่......ใจป้ำดี

พึ่งจะไม่กี่วันก็ให้บัตรเธอสองใบแล้ว แต่เสียดายเธอยังไม่ชินกับการใช้เงินของผู้ชาย

การรับมาโดยไม่มีผลงาน มีแต่จะทำให้เธอรู้สึกติดค้างเขามากขึ้น

สองคนบนโต๊ะอาหารเบือนหน้าไปอีกทางอย่างรู้ใจกัน

นัดมากินข้าวกันแท้ ๆ แต่กลับมาโชว์สวีทซะงั้น

แล้วจะกินลงได้ยังไง？！