เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 55
โรงพยาบาลอุ่นรัก
เมื่อจอมพลเมื่อทราบข่าวก็รีบกลับไปที่ห้องฉุกเฉิน “เธอเป็นยังไงบ้าง？”
กวินทร์สีหน้าจริงจัง รีบพูด “สมองได้รับผลกระทบกระเทือนปานกลาง ไม่ได้สาหัสอะไรมาก ”
สีหน้าจอมพลดูไม่ได้อย่างสุดขีด “สมองได้รับการกระทบกระเทือนระดับกลางขนาดนั้นยังไม่เป็นไรมากอีกเหรอ？นี่คือคำที่หมอพูดเหรอ？”
กวินทร์บุคคลที่ซวย “……”
เขาถอนหายใจ “ฝั่งตรงข้ามเมาแล้วขับ ตอนที่ชนเข้าที่รถ การตอบสนองของพี่สะใภ้ไวมาก เลยรอดมาได้อย่าหวุดหวิด ถ้าเธอหักพวงมาลัยช้างกว่านี้อีกวินาทีเดียว ตำแหน่งที่ถูกชนก็คงจะเป็นเบาะนั่งของเธอ แบบนั้นก็คงไม่ใช่ใช้สมองกระทบกระเทือน ”
จอมพลนัยน์ตามืดขรึม “ในเมื่อฝั่งตรงข้ามขับรถไม่เป็น งั้นก็ไม่ต้องให้เขาขับไปตลอดชีวิต นายไปจัดการด้วยตัวเอง ”
“ครับ ”
กวินทร์ที่กำลังจะหันหลัง ก็ฟังที่จอมพลพูด “ไม่สิ ไม่ต้องให้ขับกันทั้งบ้าน！”
กวินทร์ตะลึงไปชั่วขณะ “ครับ ”
จอมพลคิดไปสักพัก ก็กัดฟันแล้วพูดอีกครั้ง “เดี๋ยวก่อน เก้าชั่วโคตร！”
กวินทร์ “……”
เขากดตัวเองที่อ่อนแรง ตรงหัวใจที่เต้นตุบตับ “……ผมจะไปเดี๋ยวนี้！”
กวินทร์กลัวว่าจอมพลจะเพิ่มข้อกำหนดขึ้นมาอีก จึงรีบหันหลังแล้ววิ่งออกไป
แม่เจ้า พี่พลตอนนี้น่ากลัวมาก！
ต้องไปเช็กก่อนว่าเก้าโคตรคือเก้าโคตรไหน……
จอมพลไปดูวันวิวาห์ที่ห้องผู้ป่วย
ใบหน้าของผู้หญิงที่อยู่ในสภาวะหมดสติขาวซีด คิ้วขมวดกันอย่างไม่สบาย หลับไปอย่างมั่นคง
จอมพลมองอย่างขมวดไปทั้งคิ้วทั้งหัวใจ แล้วเรียกวีระเข้ามา “ที่ฉันให้นายเอาให้เธอ นายเอากากๆ ที่ไหนให้เธอ ถึงได้ไร้กันชนแบบนี้？”
วีระ “……”
เพิ่งจะกำชับลูกน้องเสร็จกวินที่กำลังจะเข้ามาก็ค่อยๆปล่อยลูกบิดที่มือลงอย่างเงียบๆ วีระด้านในผู้น่าสงสารอย่างสุดไม่ได้
จิ๊！
ฟ้าต้องมีฝนตก ผู้หญิงต้องออกเรือน คนเมามันจะชนเข้ามา ไม่ใช่รถบั๊มสักหน่อย ใครมันจะห้ามได้？！
หรือว่าต่อไปเวลาออกจากบ้านต้องขับรถถังเลยไหม？！
พี่พลเขาเผด็จการอย่างที่คิดไว้เลยแฮะ！
……
เมื่อวันวิวาห์ฟื้นขึ้น จอมพลที่กำลังมองของอยู่ข้างๆเตียง
เมื่อเห็นเธอลืมตา เขาก็รีบลุกขึ้น
เห็นได้ชัดว่าใบหน้ามีแต่ความห่วงใย แต่ปากกลับตำหนิเป็นชุด “เคยเห็นคนโง่ แต่ไม่เคยเห็นโง่เท่าเธอ ตกลงขับรถไม่เป็นหรือไง？ยังไม่ออกจากเขตเมืองเลขสี่สิบก็ถูกชนแล้ว เธอยังโง่ได้อีกเหรอ？”
ในหัวของวันวิวาห์วิงเวียนอย่างรุนแรง ในสายตาเหมือนกับมีดาวเต้นไปมา
เมื่อนึกย้อนถึงเหตุการณ์รถคว่ำ ในใจยังคงสยองอยู่
เธอพูดอย่างอิดโรย “ขับรถมาหลายปีขนาดนี้ ยังไม่เคยเจอกันชนที่เธอจะเอาชีวิตไม่รอด ”
พุ่งเข้ามาหาเธอโดยตรง แล้วไม่ได้รัดเข็มขัด
จอมพลเบื่อได้ยินเบาะแส ก็ขมวดคิ้ว “ผลตรวจของฝ่ายตรงข้ามคือเมาแล้วขับ เมื่อก่อนก็เคยมีคดีนี้อยู่ ”
วันวิวาห์ตอบรับอย่างอ่อนแรง ทันใดนั้นตาก็เปิดกว้างขึ้น “ใช่แล้ว กะทิล่ะ？ รับกลับมาหรือยัง？”
จอมพลหยิบก้านสำลีชุบน้ำทาเข้าที่ปากแห้งๆของเธอ “ที่บ้านมีคนขับรถมีคนับใช้ เธอไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงเธอหรอก ยังมีวิทยานิพนธ์ที่ยังทำไม่เสร็จอยู่ไม่ใช่เหรอ？ตอนนี้มีเวลา คิดเรื่องวิทยานิพนธ์ของเธอเถอะ คนอื่นจะได้ไม่มาว่ากะทิได้ว่ามีแม่เรียนไม่จบ ”
วันวิวาห์หัวแล้ว “คงไม่จำเป็นต้องถึงมือเธอแล้วล่ะ ”
จากการใกล้ชิดสองสามวันนี้ เหมือนว่าเธอได้เห็นมุมภูเขาน้ำแข็งของจอมพล
ผู้ชายคนนี้มีทั้งทรัพย์สมบัติกลอุบายและหน้าตา คงไม่ยอมให้คนอื่นมาแตะขอบของเขาง่ายๆ
ถึงแม้ว่าตัวเองจะเป็นแค่ภรรยาราคาถูก แตกก็เป็นสิ่งที่เขาขอบคุณอยู่เหมือนกัน
โมโมะไม่ได้คิดอะไรมาก กวาดสายตา และเหลือบไปเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าชาแนลของฤดูกาลนั้นบนตู้หัวเตียง เรื่องซุบซิบในสายตาก็ลุกเป็นไฟ “นี่เกิดอะไรขึ้น？จอมพลซื้อให้เหรอ？”
วันวิวาห์เหลือบสายตาไปมอง และพยักหน้า “โม ฉันคิดว่า ฉันคงแหย่คนที่ไม่ควรเข้าไปแหย่เข้าแล้วล่ะ ”
เมื่อเธอได้ดูบ้านใหม่ของจอมพล ยิ้มอย่างขมขื่น “ภูมิหลังแบบนี้ คงหาได้ไม่กี่ที่ในเมืองนราวัณ ดูแล้วฉันอยากจะหนี ดูแล้วคงยากหน่อยแล้วล่ะ ”
โมโมะตาเป็นประกาย กวาดสายตาดูด้านนอก แล้วรีบลากเก้าอี้เข้ามาใกล้ เข้าไปกระซิบวันวิวาห์ “จะบอกข่าวอะไรให้อย่าง ”
ใบหน้าโมโมะทำท่ารู้สึกผิด “ฉันเพิ่งใช้เงินจำนวนมากเพื่อตรวจสอบจอมพล มีความเป็นไปได้สูงว่าเขาอาจจะมาจากตระกูลจรัสพิบูรณ์จากเมืองโตตูหนึ่งในเมืองเศรษฐี ”
วันวิวาห์ “……”
“อะแฮ่ม！”
โมโมะแกล้งไอ “เธออย่ามองฉันแบบนี้สิ ถ้าหากว่าจริงขึ้นมา ก็ถือว่าเธอรวยแบบเพราะความผิดพลาดเลยไม่ใช่เหรอ？ ถึงแม้ตระกูลเศรษฐีจรัสพิบูรณ์จะแปลกหน่อย แต่ภรรยาตระกูลจรัสพิบูรณ์หนึ่งในเมืองเศรษฐี ยังไงก็เทียบกับคุณน้าหญิงมีความสุขกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่าใช่ไหมล่ะ？แต่……”
เธอหยุดลงอย่างประหลาดใจ “ฉันให้คุณไปถามมา ในรายชื่อของคนในตระกูลจรัสพิบูรณ์ ไม่มีชื่อจอมพล แต่ว่า ตระกูลเกตุดิสรณ์กับตระกูลจรัสดำรงเป็นมิตรกันกลับเป็นเรืองจริง พูดได้ว่า……จอมพลอาจจะเป็นลูกนอกสมรส ที่ยังไม่ได้อยู่ในลำดับ หรือว่า…… เปลี่ยนชื่อแล้ว？”
“เป็นไปไม่ได้ ”
วันวิวาห์ส่ายหัวยังไม่ลังเล
ตระกูลเศรษฐีอย่างตระกูลจรัสพิบูรณ์ ต่อให้เป็นลูกนอกสมรส ก็ไม่มีทางปล่อยให้ร่วงลงมาเป็นหมอหรอก
โมโมะมองเพื่อนรักอย่างซับซ้อน “ในเธอพูดมาสิ่ หัวธรรมดาคนหนึ่ง จะมีเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไง？ต่อให้ทักษะทางอาชีพเขาดี ฝีมือเป็นเลิศ คุณชายกวินทร์ เจ้าพ่อเกตุดิสรณ์กรุ๊ป เป็นประเภทที่ผูกมิตรได้ทั่วไปเหรอ แถมยังคบกับคนที่อยู่ใต้มือเหรอ？”
ถึงแม้จะสงสัยอย่างมาก แต่วันวิวาห์ก็ยังคง ก็ยังคงไม่เชื่อ “เมื่อก่อนเธอก็บอกฉันอยากมั่นใจว่าจอมพลคือน้าเล็กภาชิระ แถมยังมั่นใจว่าไม่ผิดอีก แล้วผลลัพธ์เป็นไง？”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ