เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 80
นายเมฆมองภาชิระนิ่งๆ : “พ่อแกหาแกอยู่ ให้แกกลับบริษัทเดี๋ยวนี้”
ภาชิระรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
เขาถูกพ่อเขาเตะออกจากบริษัทไปแล้ว ตอนนี้จู่ๆเรียกเขากลับไปบริษัท นั่นก็ไม่ใช่ว่ามีความหวังว่าจะได้คืนตำแหน่งอย่างนั้นใช่ไหม?
“แต่วิวาห์....”
นายเมฆขมวดคิ้วขึ้นอย่างเย็นชา : “โอกาสมีเพียงครั้งเดียว!”
ภาชิระไม่สนใจเรื่องอื่นอีก เขารีบหันมาบอกลาวันวิวาห์ : “วิวาห์ รอให้คุณอารมณ์ดีขึ้นหน่อย ผมจะมาหาคุณอีก”
ว่าแล้วก็เข้าไปในรถ แล้วจากไปอย่างรีบร้อน
วันวิวาห์ยังไม่ทันได้ดึงสติกลับมาจากอาการตกตะลึงนั้น ก็ถูกนายเมฆลากขึ้นรถไปแล้ว
.........
เอ็มแกรนด์คลับนายเมฆพาวันวิวาห์มายังศูนย์อาบน้ำโดยตรง
“คุณนายเมฆ ชุดที่คุณต้องการครับ”
พนักงานบริการยื่นส่งชุดกระโปรงโอต์กูตูร์ชุดใหม่ให้อย่างนอบน้อม
นายเมฆรับมา แล้วยื่นส่งให้วันวิวาห์ : “เปลี่ยนสิครับ”
วันวิวาห์ขมวดคิ้วมองเขา ไม่รับ
นายเมฆยิ้มอย่างสุภาพ แล้วเอาชุดส่งให้กับพนักงานบริการหญิง : “ช่วยคุณวันวิวาห์เปลี่ยนหน่อยนะ”
“ได้ค่ะ คุณวันวิวาห์เชิญทางนี้ค่ะ”
วันวิวาห์รวบรวมสติแล้วนั้น สมองของเธอก็ทำงานขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
เธอก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว : “คุณนายเมฆ ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณนะคะ แต่ว่าไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันติดต่อเพื่อนของฉันให้ส่งชุดมาให้แล้ว”
ใบหน้าของนายเมฆเต็มไปด้วยความจำใจ : “ถ้าอย่างนั้นก็ล้างหน้าล้างตาก่อนก็ได้ ใส่ชุดนี้ชั่วคราวไปก่อน คุณไปพบเพื่อนคุณแบบนี้ เธอจะต้องเป็นห่วงคุณแน่ๆ”
วันวิวาห์ยิ้มออกมาอย่างห่างเหิน : “ท่าทางที่จนตรอกกว่านี้เธอก็เคยเห็นมาแล้ว เธอจะมาแล้วล่ะค่ะ ฉันลงไปก่อนนะคะ”
เธอหันหลังจะเดินไป
นายเมฆตาเร็วมือไว เขาดึงเธอเอาไว้ : “คุณถือเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับภาชิระเด็กนั่นใช่ไหม?”
“ไม่ใช่ค่ะ”
นายเมฆเหมือนกับไม่ได้ยิน เขาอธิบายขึ้นมา : “ถึงแม้ผมจะเป็นน้าเล็กของเขา แต่เขาเคยทำผิด ผมเองก็จะไม่ส่งเสริมให้ท้ายเขาเด็ดขาด คุณวันวิวาห์ ผมรู้ว่าในใจคุณไม่พอใจนัก แต่ผมหวังดีจริงๆ ถ้าหากคุณเห็นผมแล้วรู้สึกไม่สบายใจ ตอนนี้ผมสามารถออกไปเลยก็ได้”
พูดเสร็จแล้ว เขาก็หันหลังเดินออกไปจริงๆ
ใบหน้าของวันวิวาห์มีความสับสนแวบขึ้นมา
พนักงานบริการข้างๆยังคงยิ้มให้ตามมาตรฐานอาชีพของเธอ : “คุณวันวิวาห์คะ ชุดนี้?”
“รบกวนช่วยฉันคืนให้กับคุณนายเมฆทีนะคะ ขอบคุณค่ะ”
ว่าแล้วก็หันหลังเดินออกไป
โมโมะได้รับสายแล้ว ก็รีบมายังศูนย์อาบน้ำรับเธอกลับไปบ้านตัวเองอย่างรวดเร็ว
วันวิวาห์อาบน้ำเสร็จแล้ว เปลี่ยนชุดโมโมะออกมา
โมโมะรีบเข้าไปล้อมเอาไว้ : “วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ไม่ใช่ว่าเธอสอบอภิปรายวิทยานิพนธ์ที่สถาบันหรอกเหรอ ทำไมไปโผล่ที่ศูนย์อาบน้ำได้ และยังตกอยู่ในสภาพตกอับจนมุมแบบนี้อีก?”
วันวิวาห์รู้สึกแย่มากถึงขีดสุด : “อธิบายออกมาเป็นคำพูดสั้นๆได้ยากมาก”
เธอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้โมโมะฟังอย่างครบถ้วนไม่มีตกหล่น
โมโมะรู้สึกโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ : “บนโลกนี้มีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ที่ไหนกัน จะต้องมีคนวางแผนอยู่เบื้องหลังแน่ๆ”
“มีคนคอยผสมโรงน่ะแน่นอนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ที่ยุ่งยากที่สุดก็คือวิทยานิพนธ์นี่แหล่ะ ถ้าหากวิทยานิพนธ์ของหอมจันทร์ยังมีอยู่จริงๆ หลักฐานเองก็ไม่มีช่องโหว่ สำหรับฉันแล้วถึงจะสิ่งที่แก้ยากที่สุด”
วันวิวาห์ระบายอารมณ์ออกมา : “ตอนนี้ฉันไม่เพียงแค่เรียนไม่จบเท่านั้นนะ แม้แต่สิทธิการเข้าร่วมการแข่งขันก็ถูกยกเลิกไปด้วย อีกทั้ง ฉันยังไม่สามารถรีบไปอธิบายหักล้างได้ด้วย คนพวกนั้นที่อยู่เบื้องหลัง จะต้องยังมีแผนการรออยู่แน่ๆ ถ้าหากฉันมีการเคลื่อนไหว พวกเขาก็จะลงมือได้โหดขึ้น”
โมโมะโมโหไปแล้ว ก็สงบลงแล้วเช่นกัน
“โอเคค่ะ”
แนนนี่ตอบรับ และหันหลังกลับจะเดินออกไป แต่ประตูออฟฟิศของวันวิวาห์ก็ถูกเคาะอย่างรีบร้อนแล้วผู้ช่วยคนใหม่ก็ผลักเข้ามา
“ประธานวันวิวาห์คะ เกิดเรื่องแล้วค่ะ ราคาหุ้นบริษัทตกลงเพราะข่าวด้านลบนี้ ตอนนี้ผู้ถือหุ้นโวยวายกันที่บริษัทใหญ่เลยค่ะ ตอนนี้กำลังมาที่นี่แล้ว”
วันวิวาห์ขมวดคิ้วขึ้น แล้วรีบออกคำสั่ง : “พาพวกเขาไปรอที่ห้องประชุม ฉันจะไปในอีกไม่กี่นาทีนี้”
“ค่ะ”
ห้องประชุม
วันวิวาห์มองไปยังผู้ถือหุ้นที่นั่งอยู่ : “เรื่องวิทยานิพนธ์ ฉันไม่อยากจะอธิบายอะไรมาก แต่เรื่องผลิตภัณฑ์ของบริษัท คนอื่นไม่เชื่อ แต่ฉันไม่เชื่อว่าในใจของผู้ถือหุ้นทุกท่านจะไม่รู้ ทุกคนรีบร้อนมาถามฉันกับเรื่องที่ไม่จริง ดูแล้วรู้สึกว่าคุณสมบัติของฉันวันวิวาห์ ไม่ได้น่าเชื่อถือเหมือนกับข่าวลือในอินเตอร์เน็ตพวกนั้นนะคะ”
“ประธานวิวาห์ ไม่ใช่ว่าทุกคนสงสัยคุณ เพียงแต่อยากรู้ความจริงเท่านั้น”
“ถึงแม้ว่าประธานวิวาห์จะอายุยังน้อย แต่สองสามปีมานี้ผลงานกลับเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาทุกคน”
“ไม่มีต้นสายปลายเหตุ พวกเราเชื่อแล้วมันจะไปมีประโยชน์อะไร ที่สำคัญคือต้องทำให้ผู้ถือหุ้นเชื่อ หยุดราคาหุ้นที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องนี้”
........
บรรดาผู้ถือหุ้นยังคงยืนยันในความคิดของตัวเอง
มีคนที่เชื่อวันวิวาห์ มีคนที่รู้สึกสงสัย แล้วก็ทีมดำเนินการตามความเป็นจริง ทุกคนทะเลาะกันจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด
วันวิวาห์ยื่นมือออกมาห้ามเอาไว้ : “ทุกท่านเงียบกันก่อนนะคะ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะเจอเหมือนกัน แต่ฉันขอรับประกันกับทุกท่าน ว่าจะรีบสืบเรื่องราวความจริงให้ได้โดยเร็วที่สุด ไม่เพียงแค่เพื่อบริษัท และยิ่งเพื่อชื่อเสียงของตัวฉันเองด้วย ขอให้ทุกท่านให้เวลาฉันหน่อยนะคะ.....”
ส่งผู้ถือหุ้นกลับไปแล้วนั้น จอมพลก็โทรมาหาเธอ
“กลับมาบ้านตอนนี้เลยครับ”
น้ำเสียงของชายหนุ่มเย็นชาและนิ่ง ความไม่พอใจที่มีมากนั้นราวกับสามารถส่งทะลุผ่านโทรศัพท์มือถือออกมาได้อย่างไรอย่างนั้น
วันวิวาห์วางสายไปด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า
ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเขาเป็นประสาทอะไรอีก แล้วก็ไม่อยากขยับตัวเลยด้วยเช่นกัน แต่ก็ยังคงลุกขึ้นมาทันทีแล้วรีบกลับบ้านไป
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ