เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 86

ชายหนุ่มโอบเอวเล็กๆที่เธอเพิ่งถอยกลับไป ดึงเข้าไปในอ้อมแขน กดกลับไปที่หน้าอก ก้มศีรษะจับริมฝีปากของเธออย่างครอบงำ

จูบของชายหนุ่มร้อนแรงและครอบงำอย่างมาก ลิ้นที่แข็งนั้นตรงเข้าไป เปิดฟันของวันวิวาห์ออก จู่โจมไปที่ทุกอาณาเขตส่วนตัวของเธอ

วันวิวาห์ถูกจูบจนขาอ่อน สมองว่างเปล่า เอกสารในมือ“ฟิ้ว”ตกลงไปที่พื้นอย่างไม่รู้ตัว

ทั้งสองพัวพันกันไปตลอดทาง ล้มตัวลงไปบนโซฟาโซนบริเวณพักผ่อน

เสื้อผ้าก็หล่นไปทั่วพื้นไม่รู้เมื่อไหร่ ผิวหนังของทั้งสองแนบกัน สบตากันอย่างจริงใจ

ชายหนุ่มที่มีอาการตื่นเต้นจึงเข้าไปที่หว่างขาของวันวิวาห์ กำลังจะไปขั้นถัดไป จู่ๆวันวิวาห์ก็ตัวสั่น ได้สติคืนกลับมา

ภาพที่แสนน่ากลัวเมื่อสามปีก่อนก็กับเข้ามาในหัวไปหมด

ทันใดนั้นขาของเธอก็หนีบแน่น ไม่หยุดดันจอมพลออกอย่างสั่นไปทั้งตัว：“อย่า……อย่า……ไม่ได้……”

จอมพลถูกหนีบไว้จนสันหลังเกร็งทันที มีเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผาก

หญิงสาวตัวเล็กที่อยู่ด้านล่างสีหน้าซีดเซียว ในดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความหวาดกลัว

เขาทนไม่ไหว ได้แต่สูดหายใจลึกๆ ระงับความต้องการที่ร้องหาอย่างทรมาน

จอมพลโน้มตัวไปจูบริมฝีปากเธอที่กัดแน่น ปลอบด้วยเสียงแหบ：“แค่คุณไม่โอเค ผมก็ไม่บังคับคุณ เด็กดี ผ่อนคลายนะ ……อย่าหนีบเกร็งอย่างนั้น！”

วันวิวาห์โล่งอกไม่ได้

น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตา เธอทำอะไรไม่ถูกและตื่นกลัว：“ขอโทษ ขอโทษ……ฉันไม่อยาก แต่ฉัน……ฉันควบคุมไม่อยู่ ฉัน……”

“ไม่เป็นไร”จอมพลลูบหลังที่เรียบเนียนของเธอเบาๆแล้วปลอบ：“ผมจะรอให้คุณดีขึ้น”

……

จอมพลใช้น้ำเย็นอาบน้ำเป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงเต็มถึงสงบสติอารมณ์ได้

ออกมาจากห้องน้ำ เขาโทรหาวีระด้วยสายตาเย็นชา：“ใช้ชื่อฉัน ติดต่อปีเตอร์ทันที ให้เขาให้ความร่วมมือกับกวินทร์อย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆทั้งสิ้นที่ สืบให้ชัดเจนและเร็วที่สุดว่าเกิดอะไรขึ้นกับวันวิวาห์เมื่อสามปีที่แล้วในประเทศM！ถึงสืบไม่ได้ ก็ต้องหาเด็กทั้งสองคนที่ถูกจับไปตอนนั้นให้เจอ！”

จอมพลกลับไปที่ห้อง วันวิวาห์ขดตัวอยู่ในผ้าห่มแล้วผล็อยหลับไป

หญิงสาวตัวเล็กขมวดคิ้วเล็กน้อย ถึงหลับแล้วก็ยังไม่สบายใจ

จอมพลขึ้นไปที่เตียงอย่างแผ่วเบา เอาเธอมาไว้ในอ้อมแขน จูบไปที่หน้าผากเธออย่างสงสารแล้วจึงหลับไป

……

วันถัดมา

วันวิวาห์ตื่นอยู่ในอ้อมแขนจอมพล

หันหน้าไป ก็สบตากับชายหนุ่มที่ถูกเธอทำตื่น

เรื่องราวเมื่อคืนหลับเข้ามาในหัว

วันวิวาห์จูบไปที่ริมฝีปากจอมพลอย่างขอโทษ：“ขอโทษนะ เมื่อคืนฉัน……”

จอมพลพลิกตัวกดเธอไว้ด้านล่าง จูบแรงๆอย่างทำโทษ：“ผมขาดผู้หญิงมาตอบสนองความต้องการทางร่างกายเหรอ？”

วันวิวาห์ตะลึงไป

จอมพลรู้สึกถึงความต้องการในร่างกายที่คืนกลับมาอย่างรวดเร็ว กุมหน้าผากอย่างพูดไม่ออก

นี่มันหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ！

เขาพลิกตัวลงมา บีบหน้าเล็กๆที่แสนนุ่มของเธอเบาๆ：“อย่ามายั่วยวนผม！”

พูดด้วยใบหน้าเย็นชาเสร็จ ก็เปิดผ้าห่มลงจากเตียง เดินไปที่ห้องน้ำ

วันวิวาห์ยิ่งรู้สึกผิด รีบนั่งขึ้นมา：“ฉันจะไปพบจิตแพทย์ พยายามหายไวๆ ครั้งหน้า ……”

จอมพลหยุดอยู่หน้าห้องน้ำ หันไปมองเธออย่างอมยิ้ม：“ครั้งหน้าอะไร？”

หน้าวันวิวาห์แดงระเรื่อขึ้นมา

ในที่สุดหัวใจของจอมพลก็เบิกบานปีติสุดๆ

เขายกมุมปากขึ้น พูดเสียงอ่อนโยน：“อย่ากดดันตัวเอง เวลาแค่นี้ผมยังรอได้ ผมหาผู้จัดการมืออาชีพให้คุณแล้ว คุณเอาพลังงานทั้งหมดไปไว้ที่งานอย่างเดียวไม่ได้ ร่างกายอ่อนล้าอยู่ตลอดเวลา ปัญหาด้านจิตใจก็จะรุนแรงมากขึ้น”

จนเด็กสาววิ่งไปไกลแล้ว เธอจึงได้สติคืนมา แล้วจู่ๆดวงตาก็แดงก่ำ น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่

เด็กสาวเรียกเธอว่าแม่？

ครั้งแรกเลยนะ！จะไม่เพราะได้อย่างไร เหมือนกับเสียงธรรมชาติ……เธอ อยากฟังอีกหลายๆครั้ง

จอมพลดึงเธอขึ้นมาอย่างรังเกียจ:“เดิมทีก็น่าเกลียดอยู่แล้ว ร้องไห้ก็ยิ่งน่าเกลียด”

วันวิวาห์：“……”

อย่าตีผู้ชายคนนี้ให้ตายเสียจริง！

ให้เธอดื่มด่ำความรู้สึกประทับใจนี้นานๆหน่อยไม่ได้เหรอ？

……

ตอนบ่าย

วันวิวาห์กับโมโมะไปสำรวจวิจัยคนที่ผ่านไปมาในห้าง เพื่อเตรียมตัวเอาสินค้าใหม่ออกสู่ตลาด

“คุณผู้หญิงคะ ขอโทษค่ะคุณคาดหวังและคิดอย่างไรบ้างคะกับผลิตภัณฑ์ไวท์เทนนิ่ง？”

“ผลิตภัณฑ์ไวท์เทนนิ่งเหรอ ก็ต้องอยากให้มีผลลัพธ์ด้านความขาวดี และไม่มีผลข้างเคียง ……”

วันวิวาห์รีบอัด

กำลังเขียนอยู่นั้น จู่ๆด้านข้างก็มีเสียงดังแสบหูเข้ามา

“เฮ้ เธอเป็นใครน่ะ？”

อีกเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นมาพร้อมยิ้มเยาะ：“วันวิวาห์ไง เธอจำไม่ได้เหรอ？ก็ถูก สองวันก่อนเป็นข่าวโด่งดังเพราะว่าไปลอดวิทยานิพนธ์ พอออกจากบ้าน ก็ต้องปลอมตัวเป็นธรรมดา”

วันวิวาห์วางปากกาลง มองไปที่เสียงนั้น

วาเลนไทน์คล้องแขนกับมุนิน เดินมาที่เธออย่างดูดี

วาเลนไทน์พูดกับคนที่กำลังทำแบบสำรวจ：“คุณผู้หญิงคะ คุณรู้ไหมว่าคนที่ยืนตรงหน้าคุณนี้คือใคร？ก็คนที่ขึ้นฮอตเสิร์ชโด่งดังเมื่อสองวันก่อนว่าคัดลอกไงคะ คนแบบนี้เข้ามาคุยด้วยคุณก็กล้าไปยุ่งด้วยเหรอคะ？”