เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 58

เมื่อความรู้สึกแย่ถาโถมเข้ามาใส่ ทำให้ใบบุญยากที่จะข่มตาให้หลับลงได้ นี่คงเป็นอีกคืนที่แสนยาวนานในการข่มตาลงนอน ภาพถ่ายที่น้องชายเพิ่งส่งมาให้นั้น กำลังตอกย้ำถึงความสัมพันธ์ระหว่างกวินกับริสาสาวสวยข้างกายข้างกายของเขาได้เป็นอย่างดี

“ถ้าเราจะกลับไปอยู่ที่บ้านหลังเดิม หนูจะไปกับแม่ไหมใบพลู” หญิงสาวเอามือลูบลงไปที่ศีรษะของลูกสาวด้วยความทะนุถนอม เมื่อหนูน้อยคือรักที่บริสุทธิ์อย่างไร้เงื่อนไข แต่ทว่าคำถามนั้นคงไร้คำตอบ เมื่อใบพลูหลับไปแล้ว ซึ่งเธอเองก็ยังไม่แน่ใจว่าควรทำยังไงดี

ใบบุญดึงผ้ามาห่มให้ลูกสาว เพราะภายในห้องได้เปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้ ก่อนที่หญิงสาวจะเดินออกมานั่งที่เก้าอี้ตรงระเบียงของห้อง ค่ำคืนนี้แม้ข้างนอกจะอบอ้าว แต่ทำไมภายใจของหญิงสาวกลับรู้สึกหนาวเหน็บในอุรา ที่ผ่านมามันคืออะไร ความรักหรือว่าความใคร่ สิ่งที่เธอมอบให้กวินไปนั้น ไม่มีค่าใดๆ เลยใช่ไหม เมื่อหัวใจของเธอไม่มีผลได้ผลเสียกับธุรกิจของเขาเหมือนกับริสา

“ใจคนเรายากแท้หยั่งถึง นักธุรกิจอย่างคุณก็คงจะคำนึงถึงแต่ผลประโยชน์สินะ ถ้าหากมีเงินแล้วต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานใจ สู้ฉันฟันฝ่าดินรนคนเดียว สู้ยิบตาจนหลังชนฝาไม่ดีกว่าเหรอ” น้ำเสียงสั่นเครือตัดพ้อต่อโชคชะตาของหญิงสาวดังขึ้นมา เพื่อระบายความอัดอั้นตันใจที่มีให้ทุเลาลงได้บ้าง

เมื่อภาพล่าสุดที่ใบโพธิ์ส่งมาให้นั้นช่างเป็นภาพที่ทำให้ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาอย่างเธอเจ็บปวดลึกสุดหัวใจ ภาพในจอสมาร์ตโฟนเครื่องแพง เริ่มขุ่นมัวมองไม่ชัด เมื่อน้ำตาของหญิงสาวไหลลงมาอาบแก้มสองข้างราวกับสั่งได้ เธอสะอื้นร้องไห้ออกมาจนตัวโยน ไร้ซึ่งคนตัวโตคอยโอบปลอบประโลมให้หายน้อยใจ

เนื่องจากเวลานี้เขากำลังตามไปเอาอกเอาใจผู้หญิงอีกคน คงไม่มีใครรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่มันกำลังเป็นเหมือนใบมีดกรีดลงกลางใจ ทำไมคำพูดกับภาพที่เธอเห็นมันช่างแตกต่างจากคำบอกเล่าของกวิน เธอคงไม่จำเป็นต้องรอให้เขามาอธิบาย เพราะทุกอิริยาบถระหว่างเขากับริสา ภาพมันฟ้องเต็มสองตาจนยากที่จะทำใจยอมรับได้

“ฉันจะไม่ทน ฉันจะหย่ากับคุณ คนใจร้าย” หญิงสาวยังคงพร่ำเพ้อร่ำไห้ออกมาราวกับคนบ้า ไม่รูว่ากว่าจะผ่านค่ำคืนนี้ไปได้ เธอต้องเสียน้ำตาอีกสักกี่หยด จนไม่เหลือเผื่อวันใหม่เลยหรือยังไง

“คุณมันซาตานร้าย แค่แกล้งทำเป็นเทพบุตรให้ฉันตายใจ หัวใจของคุณมันทำด้วยอะไร คุณมันไม่ใช่คน” ใบบุญพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เธอกำมือแน่นมองไปยังภาพที่อยู่ภายในจอสมาร์ตโฟน มองไปยังภาพของสามีกับหญิงอื่นทีไร ยิ่งชวนให้ใบบุญนึกสมเพชตัวเอง

เขาทั้งสองช่างเหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก ดอกหญ้าอย่างเธอคงไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดไปประดับไว้ในแจกัน ยิ่งมองภาพที่ริสากำลังป้อนเครื่องดื่มให้กวิน พร้อมกับใช้ลำแขนโอบกอบสามีของเธอเอาไว้ ราวกับว่าหล่อนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของท่านประธานหนุ่มเธอก็ยิ่งปวดใจ ถ้านั่งตักเขาได้หล่อนก็คงขึ้นนั่งไปแล้ว ช่างไม่อายสายตาของบรรดาผู้บริหารเอาเสียเลย มันคงถึงเลาที่เธอต้องตัดใจ

ใบบุญนั่งร้องไห้อยู่ที่ระเบียงพักใหญ่ ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นยืน แต่ทว่าขณะที่หญิงสาวกำลังจะลุกเดินเข้าไปในห้องนอน ความรู้สึกวูบเหมือนหน้ามืดได้เกิดขึ้น จนทำให้ใบบุญค่อยๆ นั่งลงที่เก้าอี้ตามเดิม เพราะเธอรู้สึกคล้ายกับจะอาเจียน

“อ้วก! โอ๊ย! ทำไมเวียนหัวมวนท้องจะอ้วกแบบนี้นะ” หญิงสาวรีบเอามือยกขึ้นมาป้องปากเอาไว้ตามสัญชาตญาณ เมื่อเธอรู้สึกว่าจะอาเจียนออกมาเสียให้ได้

“สงสัยช่วงนี้เจอแต่เรื่องเครียดแน่เลย อ้วก!” ในที่สุดหญิงสาวก็ทนไม่ไหม เธอพยายามพยุงตังเองเดินเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อมาถึงใบบุญโก่งคออ้วกออกมาจนหมดไส้หมดพุง

“แม่ค่ะ แม่เป็นอะไร” ใบพลูงัวเงียตื่นขึ้นมา พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อได้ยินเสียงมารดาเปิดน้ำ พร้อมกับการอาเจียนเสียงดัง

“แม่ทำให้หนูตื่นหรือเปล่า ไปนอนเถอะลูกแม่ไม่เป็นไรแล้ว”

“แต่หน้าแม่ซีดจังเลย ตาก็แดงด้วย เดี๋ยวใบพลูจะโทรไปบอกคุณพ่อให้พาแม่ไปหาหมอนะคะ” หนูน้อยพูดออกมาด้วยความใสซื่อ พร้อมกับรีบวิ่งไปหยิบสมาร์ทโฟนที่โต๊ะข้างเตียงนอนขึ้นมา แต่ทว่าผู้เป็นมารดารีบเดินออกมาคว้าไว้ทัน

“ดึกแล้ว นอนนะเด็กดี แม่ไม่เป็นไรแล้ว ห้ามโทรบอกพ่อ เพราะตอนนี้พ่อกำลังยุ่งอยู่ เข้าใจไหมใบพลู”

“ก็ได้ค่ะ ไม่โทรแล้วก็ได้ แม่มานอนสิค่ะ เดี๋ยวใบพลูจะห่มผ้าให้” คำพูดของลูกสาวทำให้ใบบุญยกยิ้มที่มุมปากขึ้นมาเล็กน้อย ในเวลาที่เคว้งคว้างอย่างน้อยเธอก็มีใบพลูที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ คอยห่วงใยในเวลาที่เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่มีใคร ทำไมต้องอ่อนแอด้วยนะ

ในเมื่อเธอมีลูกสาวที่น่ารักขนาดนี้ จากนั้นทั้งสองได้นอนกอดกันเอาไว้ ต่างคนต่างก็มอบความความรักความห่วงใยให้แก่กัน จนกระทั่งเผลอหลับไป หญิงสาวได้แต่ภาวนาให้ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝัน เมื่อตื่นขึ้นมาแล้ว ขอให้เธอได้เจอกับความจริง เพราะสิ่งที่ใบบุญต้องการมากที่สุดในตอนนี้ นั่นก็คือความปรารถนาอยากดำรงไว้ซึ่งครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

ณ โรงแรมหรู ใบโพธิ์เดินไปหลบที่มุมห้อง ซึ่งมีซุ้มดอกไม้ประดับบังเขาไว้ได้พอดี สายตาคมของใบโพธิ์ได้จับจ้องไปที่ท่านประธานหนุ่มกับริสา ซึ่งในเวลานี้หญิงสาวแสนสวยหุ่นเซ็กซี่ในชุดเดรสสั้นรัดรูป อวดสัดส่วนทุกกระเบียดนิ้วให้แลดูรูปร่างปราดเปรียว ซึ่งหล่อนกำลังเคลียคลอท่านประธานหนุ่มไม่ห่างกาย คอยคะยั้นคะยอให้เขาดื่มตามที่หล่อนปรารถนา ในตอนนี้กวินเริ่มรู้สึกเวียนหัวทั้งที่เพิ่งดื่มไปไม่กี่แก้ว

“คุณกวินขา ริสาว่าคุณเมามากแล้ว ริสาพากลับห้องนะคะ”

หลังจากที่ตะวันคนสนิทของกวินเดินออกไปได้สักพักใหญ่ ทำให้ท่านประธานหนุ่มรู้สึกเบื่อๆ เขาจึงแกล้งพูดบอกริสาออกไปแบบนั้น ซึ่งกวินไม่ได้ตรงไปยังห้องน้ำ แต่ทว่าเขาได้เดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยง

พอเดินออกมาถึงล็อบบี กวินได้หยิบสมาร์ต์โฟนเครื่องแพงออกมา เพราะอยากโทรหาภรรยาและลูกสาว แต่พอคิดอีกทีป่านนี้ทั้งสองคงหลับไปแล้ว ท่านประธานหนุ่มจึงเดินตรงไปที่ลิฟต์ ทันใดนั่นเองกวินถึงกับต้องกุมขมับเอาไว้ เมื่อเขากำลังรู้สึกเวียนหัว อาการเหมือนคนเมาเสียจนแทบจะประคองตัวไม่ไหว

“ดื่มไปนิดเดียวทำไมถึงรู้สึกเวียนหัวได้ขนาดนี้ หรือว่า...” กวินเริ่มฉุกคิดได้ ริสาต้องผสมอะไรลงไปในเครื่องดื่มแน่ เขาจึงมีความรู้สึกแปลกๆ แบบนี้

“เป็นอะไรไปครับพี่เขย ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะกล้าปล่อยให้พี่สาวของผมกับยัยใบพลูอยู่บ้าน แต่ตัวเองกลับหนีมาเที่ยวอย่างสำราญใจ” คำทักทายของใบโพธิ์ ทำให้กวินรู้ทันทีว่าน้องชายของภรรยา ยังไม่ยอมรับผู้ชายอย่างเขา เข้ามาเป็นพี่เขยอย่างสนิทใจ

“ฉันมาทำงานไม่ได้มาเที่ยวสักหน่อย ว่าแต่นายเถอะมาทำอะไรที่นี่” กวินพยายามฝืนตัวเองให้ดูเป็นปกติ ทั้งที่เขายืนทรงตัวแทบไม่ตรงอยู่แล้ว

“ทำงานอะไร ทำไมต้องดื่มหนักขนาดนี้ คุณก็รู้ใช่ไหมว่าผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไร คุณก็มีพี่ของผมอยู่แล้วทั้งคน ทำไมต้องไปให้ความหวังเธอด้วย” คราวนี้ใบโพธิ์ได้ตั้งคำถามออกมา ในสิ่งที่เขาคิดว่ามันคือความจริง เพราะถ้าหากกวินไม่แสดงท่าทีให้ความหวังหล่อน ริสาก็คงเลิกราไม่คิดหาทางทำอะไรบ้าๆ แบบนี้หรอก

“ฉันไม่เคยให้ความหวังใคร เพราะในใจมีแค่ใบบุญ แม่ของยัยใบพลูเท่านั้น ซึ่งเธอคือภรรยาที่ฉันจะเชิดหน้าชูตา เพราะเราได้จดทะเบียนสมรสกันเป็นเดือนแล้ว” คำบอกเล่าของกวิน ทำให้ดวงหน้าของใบโพธิ์เปลี่ยนไป เขาไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายที่ดูเพอร์เฟกต์อย่างท่านประธานบริษัทกวินชู จะยอมเอาอนาคตมาทิ้งไว้กับสาวโรงงานอย่างพี่สาวของเขา

“คุณพูดจริงหรือเปล่า เรื่องทะเบียนสมรส”

“ถ้านายไม่เชื่อก็ลองโทรไปถามพี่สาวของนายดูสิ ฉันคือนายกวิน ลูเซียโน มาเฟียกลับใจ แอบหลงรักหญิงสาวที่แอบเข้ามาทำงานในบ่อนเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็คือพี่สาวของนาย ฉันรู้ว่าใบบุญลำบากมากแค่ไหนกับการสู้ทนบากบั่นเลี้ยงลูกสาวมาเพียงลำพัง ฉันได้สัญญากับตัวเองเอาไว้ว่า จะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเด็ดขาด เพราะฉันรักใบบุญมาก รู้เอาไว้ซะไอ้น้องเมีย!”

กวินพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในลิฟต์ ทันใดนั่นเอง ใบโพธิ์ไม่รอช้าเขารีบเดินตามพี่เขยเข้าไปในลิฟต์ทันทีเช่นกัน ซึ่งคราวนี้คงถึงเวลาที่ชายหนุ่มจะยอมรับกวินเป็นพี่เขยของเขาสักที เพราะในเวลานี้ดูเหมือนว่าทั้งคู่กำลังสนทนากันด้วยท่าทางที่สนิทใจกันมากขึ้น แต่ทว่าใบหน้าของแต่ละคนดูเครียดมาก