เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 59

ท่ามกลางบรรยากาศของห้องจัดเลี้ยงต้อนรับหุ้นส่วนของบริษัทกวินชู ซึ่งเอเดนไม่ได้มาด้วยเพราะเขาติดงาน แต่ดูเหมือนว่าคชาบิดาของริสากำลังประกาศให้ใครต่อใครรับรู้ว่าอีกไม่นาน ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเขาก็จะได้แต่งงานกับกวิน เมื่อถึงวันนั้นทุกคนก็ต้องเกรงใจว่าที่พ่อตาของท่านประธานหนุ่ม เพราะหุ้นส่วนใหญ่จากที่มีเพียงแค่กวินมันก็จะกลายเป็นของริสาลูกสาวของเขาไปด้วย โดยที่นายคชานั้นไม่ต้องทำอะไรให้ยุ่งยาก

“ดื่มกันสบายเลย เต็มที่นะครับทุกคน” นายคชายังคงชวนให้คณะผู้บริหารดื่มด่ำกับบรรยากาศและเครื่องดื่มที่แสนจะนุ่มลิ้น

“ท่านครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ” ตะวันพูดออกมาอย่างรู้ทันนักธุรกิจสูงวัย เมื่อเขากำลังพยายามถ่วงเวลาให้คนสนิทของกวินอยู่ต่อ

“นายจะรีบไปไหน ฉันยังมีเรื่องที่จะคุยด้วยอีกหลายเรื่องเลยทีเดียว ดื่มก่อนสิตะวัน” ดูเหมือนว่านายคชาจะรู้ทัน เขาจึงพยายามรั้งตะวันเอาไว้ เพื่อไม่ให้ชายหนุ่มมีโอกาสไปแทรกกลางระหว่างริสากับกวิน ซึ่งลูกน้องคนสนิทของท่านประธานหนุ่มก็ไม่มีทางเลือก เขาจำใจนั่งลงที่เดิมอย่างลำบากใจ

ทางด้านริสาหล่อนเริ่มแปลกใจที่กวินไปเข้าห้องน้ำนานจนผิดปกติ หญิงสาวจึงค่อยๆ ดันตัวเองลุกขึ้นยืน เมื่อริสาคิดว่าเขาคงหนีหล่อนกลับห้องไปแล้ว พอเดินมาถึงล็อบบี้โรงแรม ริสาหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องแพงออกมาจากระเป๋าถือ นิ้วมือเรียวบรรจงกดโทรออกหาเขตแดนทันที

ซึ่งหล่อนนั่งรอไม่นานชายหนุ่มก็ได้เดินตรงมาที่หญิงสาวหุ่นเซ็กซี่มองยังไงริสาก็ดูดี ในสายตาของคนรอบข้าง

“พี่แน่ใจแล้วเหรอ ผมว่าพี่เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะครับ แล้วนี่พี่เป็นอะไรทำไมใบหน้าถึงเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ อากาศก็ไม่ร้อนนี่ครับ” เขตแดนถึงกับแปลกใจ เพราะอุณหภูมิในโรงแรมค่อนข้างเย็นมาก

“อย่าถามมากหน่อยเลยน่า สิ่งที่พี่ต้องการได้มาหรือเปล่า” คราวนี้ริสาได้พูดออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ เมื่อถูกเขตแดนถามออกมาแบบนั้น

“พี่ว่าผมเป็นใคร เรื่องแค่นี้ทำไมผมจะทำไม่ได้ ผมลูกชายเจ้าของโรงแรมนะครับ ว่าแต่พี่เถอะอย่ามาโทษผมก็แล้วกัน ผมแค่ทำตามในสิ่งที่พี่ต้องการ อีกอย่างผมว่าวิธีแบบนี้ ถ้าจะให้ผมพูดตามตรงมันดูแย่มากเลยนะพี่”

“หุบปาก! แล้วกลับไปทำงานของนายซะ” ริสาตะคอกใส่หน้าเขตแดนออกมาเสียงดัง โดยที่ไม่สนใจว่าพนักงานที่อยู่บริเวณนั้นเลยสักนิด

จากนั้นหล่อนก็รีบเดินเข้าไปในลิฟต์ เพื่อทำภารกิจพิชิตตำแหน่งนายหญิงของกวินชู เมื่อสิ่งที่ปรารถนาอยู่เหนือความถูกต้อง หัวใจจะมีค่าอะไรเมื่อเทียบกับผลประโยชน์จากการที่จะได้มาซึ่งอำนาจ ความจริงแล้วริสาก็ไม่ต่างจากหมากตัวหนึ่งที่อยู่ในเกม ตั้งแต่เล็กจนโตหญิงสาวไม่เคยได้รับความรักความเอาใจใส่จากบิดาเท่ากับผลประโยชน์ที่นายคชาจะได้รับ ความจริงแล้วเธอเกลียดการมีครอบครัวด้วยซ้ำ

เมื่อริสาคิดว่าบ้านไม่ใช่ความสุขสำหรับทุกคนเสมอไป เธอเองก็คงเป็นหนึ่งในนั้น เมื่อบิดาบ้างานและหลงอยู่ในอำนาจของเงินมากกว่าสิ่งอื่นใด แม้แต่ความรู้สึกของลูกสาว ที่กำพร้ามารดามาตั้งแต่เล็ก

“ฉันขอโทษนะคะคุณกวิน ฉันไม่อยากทำแบบนี้เลย แต่พ่อบีบบังคับให้ฉันต้องทำ ฉันไม่มีทางเลือกจริงๆ” เมื่อหญิงสาวแตะคีย์การ์ดเข้าภายในห้องของกวิน เธอได้พร่ำเพ้อพรรณนาออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ แต่มันก็ดังพอที่จะทำให้คนอยู่ภายในห้องนอนได้ยิน เมื่อประตูห้องนอนได้เปิดแง้มเอาไว้ราวกับจงใจรอใครเข้ามา

แสงไฟภายในห้องนอนที่หรี่ลงพอสลัว ทำให้หญิงสาวที่เปิดประตูเข้ามายืนชั่งใจ ก่อนที่เธอจะโฟกัสไปที่เตียงนอนมองชายหนุ่มที่บิดาของหล่อนหมายตาอยากได้มาเป็นลูกเขยซึ่งเขากำลังนอนห่มผ้านอนตะแคงข้างอยู่ตรงหน้าหญิงสาว เมื่อหัวใจกับสมองกำลังเริ่มขัดแย้งกันให้เธอไตร่ตรองก่อนจะทำในสิ่งที่น่าละอาย แต่ทว่าร่างกายของริสานั้น กลับมีความร้อนวูบวาบยากที่จะเดินถอยหลังกลับไปได้

“อืม คุณรู้หรือเปล่าว่าริสารอวันนี้มานานแค่ไหน สัญญาได้ไหมคะว่าคุณจะไม่มีใคร นับจากนี้ไปจะเป็นแค่ของริสาคนเดียว” เงาที่สะท้อนจากแสงไฟสลัวพอที่จะมองให้เห็นใบหน้ารูปไข่อยู่บ้าง ทำให้คนใต้ร่างเริ่มหลงใหล เมื่อหล่อนเงยหน้าขึ้นมาคุยกับเขาด้วยน้ำเสียงหวาน จนทำให้หัวใจของชายหนุ่มหัวใจเต้นแรง

“ถ้าคุณไม่ทำตัวน่ารำคาญ ผมก็อาจจะทำตามในสิ่งที่คุณร้องขอได้” คำตอบจากชายหนุ่มทำให้ริสาเจ็บที่อกข้างซ้าย แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อหล่อนเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเขาเอง “คุณกำลังจะทำให้ริสาหวั่นไหว ว้าย!” เสียงหวานพูดออกมายังไม่ทันจบประโยค หญิงสาวถึงกับร้องอุทานออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ เมื่อร่างกายของเธอลอยขึ้น

ก่อนที่ชายตัวโตจะกวาดข้าวของลงไปจากโต๊ะเครื่องแป้งหล่นกระจายจนเกลื่อนห้อง เพื่อให้หญิงสาวร่างอรชรนั่งได้ถนัดขึ้น ในเวลานี้ข้อมือของริสาทั้งสองข้างถูกรวบชิดกับกระจกเงา ก่อนที่เรียวขาของหล่อนจะถูกง้างออกมาโอบรอบเอวแกร่งของชายตัวโตไว้หลวมๆ ทรวงอกอิ่มตั้งเต้ากลมโตดังลูกแตงโมจนชายหนุ่มอดใจไม่ไหว ที่จะลิ้มลองความหอมหวาน แม้ว่าเขาต้องทำในสิ่งที่ผิด คงต้องปล่อยให้ทุกอย่างเลยตามเลย แล้วใครใช้ให้เธอเดินเข้ามาหาเขาเอง

“อื้ม อ๊าย อื้อ” เสียงครางจากในลำคอของริสาดังขึ้น ซึ่งดูเหมือนว่าร่างกายของหล่อนกำลังมีความต้องกายชายตัวโตตรงหน้าเป็นพิเศษ เมื่อความเป็นชายแก่นกายของเขาถูไถไปกลางกลีบกุหลาบงามบานเบ่ง ความรู้สึกซาบซ่านช่างวาบหวามดีต่อใจ ฝ่ามือของชายตัวโตค่อยๆ คลายออกจากข้อมือของหล่อน เขาค่อยๆ ลูบไล้ลงมายังเอวคอดของหญิงสาว ก่อนจะวนขึ้นลงแล้วหยุดที่เต้าอวบด้วยความรัญจวนใจ

ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังเล้าโลม เขากดจมูกคมลงไปยังซอกคอหอมกรุ่นของริสาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ถึงแม้ว่าใบหน้าของใบบุญได้ลอยเข้ามา เพื่อย้ำเตือนจิตใต้สำนึกของชายหนุ่ม แต่ทว่าเขาก็มาไกลเกินกว่าจะยับยั้งชั่งใจให้ยุติลงได้ ถ้าหากวันนี้ต้องทำอะไรผิดพลาดไป ชายหนุ่มได้แต่หวังว่าใบบุญจะให้อภัย ในสิ่งที่เขาเคยสัญญากับเธอเอาไว้ด้วยสัญญาลูกผู้ชาย

เมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือความใคร่ แต่ในทางกลับกันหากตบมือข้างเดียวแล้วไซร้มันคงมิอาจดังขึ้นได้ สองกายกำลังจะสานสัมพันธ์ให้กลายเป็นหนึ่งเดียว ซึ่งมันกำลังจะส่งผลให้ชีวิตของคนทั้งคู่เปลี่ยนไปอย่างที่คาดไม่ถึงเลยทีเดียว เพราะในเวลานี้ต่างคนต่างก็มีความต้องการขึ้นเรื่อยๆ

ริมฝีปากอุ่น ค่อยๆ ทาบลงไปยังจุกสีหวานของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง เพียงแค่ปลายลิ้นของชายหนุ่มแตะสะกิดลงไปยังเม็ดบัวอมชมพู ส่งผลให้เลือดลมในกายของหล่อนสูบฉีดพลุ่งพล่านสั่นสะท้านไปทั้งร่างอรชร เมื่อเขาเกี่ยวกระหวัดวนปลายลิ้นไปตามยอดอกสีหวานได้อย่างช่ำชอง ยิ่งสร้างความหวามไหวให้กับริสาได้เป็นอย่างดี จนหล่อนรู้สึกดีคุ้มค่ากับการรอคอยมานานหลายปี