เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1041

ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้คือหยางเฟิง！

เย่หรงสาบาน สักวันหนึ่งเขาจะกลับมาฆ่าแน่

เพียงแต่

เย่หรงยังจะมีโอกาสมั๊ย？

ครั้งนี้ที่เย่หรงพาชนชั้นนำที่มีอยู่ทั้งหมดในสำนักหงมายังคงแพ้ยับเยิน……

ครั้งหน้ามาใหม่

เกรงว่าจะไม่โชคดีอย่างนั้นอีกแล้ว

บางที

สิ่งที่รอคอยเย่หรงอยู่อาจจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิต……

ณ เกาะดาวในโพ้นทะเล สำนักงานใหญ่สำนักหง

“หยางเฟิงฆ่าสมุนนับพันของสำนักหงพวกเรา หากไม่ฆ่าเขาผมไม่ขอเป็นคน！”

หลังจากเย่หลงกลับมา ก็เรียกประชุมใหญ่สำนักหงติดต่อกันหลายคืนโดยไม่หยุดพัก

สีหน้าของเขาดุร้ายอยู่ตลอดราวกับผีร้ายอย่างนั้น

ในเวลาเดียวกันนี้เอง

สิบเจ้าแก๊งใหญ่แห่งสำนักหงทั้งหมดก็มีสีหน้าโกรธเกรี้ยว

สงครามตงไห่ครั้งนี้ สำหรับสำนักหงเป็นการโจมตีที่ไม่เคยมีมาก่อน

ชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนายมุ่งหน้าไปยังตงไห่

ปรากฏตายในสงครามเกือบห้าพันนาย

มีแค่ชนชั้นนำสามพันนายที่กลับมา

หากข่าวแพร่ออกไป เป็นไปได้ว่าอาจจะสั่นคลอนฐานการปกครองของพวกเขาสำนักหง！

“ปัง！”

เย่หรงตบโต๊ะอย่างรุนแรงจนทุกคนตกใจกลัว！

เห็นเย่หรงกวาดตามองทุกคน นัยน์ตาแทบจะกลืนกินคนทั้งเป็นทิ้ง！

“กลับไป！พวกเราต้องกลับไป！”

“ไม่ฆ่าหยางเฟิงทิ้ง ภายหน้าสำนักหงของเราจะมีบารมีอะไรอีก？”

“ไม่ฆ่าหยางเฟิงทิ้ง สำนักหงของเราจะกลายเป็นขี้ปากหัวเราะเยาะของทุกคน！”

เย่หรงเหมือนเสือร้ายคลุ้มคลั่งตัวหนึ่งที่คำรามไม่หยุด！

ต่อให้เย่หนานบุตรชายของเขาถูกเย่เฟิงฆ่าตายเขาก็ไม่โกรธขนาดนี้

ไม่เพียงแค่เขา

ผู้น้อยผู้ใหญ่ทุกคนทั่วทั้งสำนักหงต่างตกอยู่ในความคลุ้มคลั่ง

เลือดของชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนายแปดเปื้อนยังหาดทรายตงไห่

เลือดแค้นครั้งนี้ พวกเขาจะลืมได้อย่างไร

พวกเขาสำนักหงไม่เคยเจอการสบประมาทเช่นนี้

สำนักหงครั้งนี้เสียหายหนักมาก

ถ้าไม่วางแผนให้ดี ลงมือตามใจ เกรงว่าสำนักหงทั้งสำนักจะพังทลายได้！

พอฟังคำของเย่หรง

สีหน้าสิบเจ้าแก๊งแห่งสำนักหงก็หดหู่！

“ผู้อาวุโสใหญ่ หรือพวกเราจะให้แล้วกันไปอย่างนี้？”

“นั่นสิ！ สำนักหงของเราก่อตั้งมากว่าร้อยปี ไม่เคยถูกใครสบประมาทอย่างนี้มาก่อนเลยอ่ะ！”

“ถ้าเราให้แล้วกันไปอย่างนี้ จะให้เหล่าพี่น้องในยุทธภพมองพวกเราสำนักหงยังไงหา？”

แค้นใจ！

น่าแค้นใจนัก！

พวกเราเป็นถึงสำนักหง เป็นถึงพรรคใหญ่อันดับหนึ่งเมื่อร้อยปีก่อนในต้าเซี่ย

ต่อให้มาที่เกาะดาว ก็ทรงอิทธิพลเพียงหนึ่งเดียว

พวกเขาเคยต้องคับแค้นใจเช่นนี้กันอย่างนี้เมื่อไหร่？

ไม่นึกเลยว่าจะถูกเขยแต่งเข้าที่ไม่รู้จักซัดจนไม่มีทางตอบโต้ได้

แม้แต่จะล้างแค้นก็ไม่กล้า！

“ใครบอกว่าเราจะปล่อยให้แล้วกันไป？”

เย่หรงกวาดตามองดูคนที่มีอยู่ทั้งหมดสักพักแล้วเอ่ยว่า： “ตัวรูปธรรมจะทำยังไงฉันขอคิดดูให้ดีก่อน แต่ภายใต้รางวัลต้องมีผู้กล้า พวกนายจงประกาศคำสั่งตั้งรางวัลของฉันออกไป ทองคำพันล้าน ใครที่ฆ่าหยางเฟิงได้ฉันจะมอบให้คนผู้นั้น！ต่อให้ฆ่ามันไม่ได้ ก็ต้องสร้างความยุ่งยากให้มัน ให้มันเซ็งตาย！”