ในใจของเขาไม่มีความมั่นใจเหลืออยู่ ที่จะตีเสมอกับหยางเฟิงต่อหน้าต่อหน้าเสียแล้ว
หลังจากที่ได้เห็นความเก่งกาจสามารถของหยางเฟิง
เย่หรงรู้ดีว่ามีทางเดียวที่จะจัดการกับหยางเฟิงได้ นั่นก็คือการฆ่าด้วยกระบวนท่าเดียว!และหากยังไม่รู้บึงลึกที่แน่นอนก่อน
เขาเองไม่อยากที่จะไปหาเรื่องกับหยางเฟิง!
"คาดไม่ถึงจริงๆ ว่า กลอุบายชั่วร้ายของหยางเฟิง จะน่ากลัวถึงเพียงนี้!"
"เพียงแค่คำพูดเดียวเท่านั้น ก็ทำให้สิบขุนนางใหญ่ของสำนักหง ตีตัวออกห่างและแตกความสามัคคีจากฉันไปได้!"
"และฉันก็ยังไม่มีวิธีใดเลย......หยางเฟิงคนนี้ช่างร้ายกาจยิ่งนัก!"
พูดพึมพำกับตัวเองมาถึงตรงนี้
ลูกตาดำทั้งคู่ของเย่หรง เผยให้เห็นแสงอันสดใสที่น่ากลัวออกมา
เมื่อมองลึกลงไปในลูกตาดำของเขา ดูเหมือนมีการตัดสินใจที่เลวร้ายบางอย่างเกิดขึ้น......
ในเวลาเดียวกันนั้น
สำนักงานใหญ่หงเมิน
หลังจากที่สิบขุนนางใหญ่ออกจากตระกูลเย่ ได้มีการเรียกประชุมกันเอง เพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการตอบโต้ว่าจะรับมือกับหยางเฟิงอย่างไร
"พวกเราเป็นถึงสำนักหงที่ยิ่งใหญ่ แต่กลับถูกหยางเฟิงเหยียบหยามถึงเพียงนี้ นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!"
"หลายปีมานี้ ใครบ้างที่กล้าไม่ให้ความเคารพสำนักหงของเราบ้าง?"
"สำนักหงของเราก่อตั้งมานานนับร้อยปี หยางเฟิงคิดว่ามันเป็นใคร กล้าดีอย่างไรมาเหยียบหัวเรา นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ!"
เมื่อหลายร้อยปีก่อน ต้าเซี่ยเกิดความวุ่นวายภายใน
สำนักหงถูกบังคับให้ไปที่เกาะดาวโพ้นทะเล
ช่วงเวลานั้นในเกาะดาว ไม่รู้ว่ามีคนจำนวนมากมายเท่าไรห่ที่อยากจะกำจัดสำนักหงทิ้งเสีย
อย่างไรก็ตาม ด้วยกลยุทธ์ที่ทรงพลัง สำนักหงจึงได้กวาดล้างกองกำลังท้องถิ่นจำนวนนับไม่ถ้วนในเกาะดาวได้ในพริบตาเดียว และในที่สุดก็ตั้งหลักมั่นคงในเกาะดาวได้!
ในตอนนี้ต่อให้เป็นที่เกาะดาวก็ตาม สำนักหงก็ถือว่าเป็นหนึ่งในสามมหาอำนาจ
พวกเขาถูกรังแกแบบนี้เสียที่ไหนกัน?
ในวันนี้ หยางเฟิงผู้ต่ำต้อยกลับสบถถ้อยคำว่าจะทำหลายพวกเขาเสีย
และพวกเขายังสามารถดันทุรังอนต่อไปแล้วละก็
เช่นนั้นก็สู้ฆ่าตัวตายทั้งหมดไม่ดีกว่าหรือ!
"สำนักหงไม่ยอมให้เหยียดหยาม! จงฆ่าหยางเฟิงเสีย!"
เมื่อเสียงพูดจบลง
ทุกคนมองตากันหลายครั้ง และได้ลงมติร่วมกัน!
"จงฆ่าหยางเฟิงเสีย!"
"จงฆ่าหยางเฟิงเสีย!"
"จงฆ่าหยางเฟิงเสีย!"
......
เย่หรงผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่แห่งสำนักหง ไม่เพียงแต่ชื่อเสียงถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงในสำนักหง แต่ยังรวมไปถึงการวิจารณ์เล็กๆ น้อยๆ อีกด้วย
ในเวลานั้นเอง
ตงไห่
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"
"ไม่คาดคิดว่า เย่หรงตาเฒ่าสารเลวนี่ จะประกาศการเก็บตัว แสดงว่าเขารู้ดีว่า ฉันไม่ง่ายที่จะยุ่งด้วย!"
เมื่อได้ยินข่าวส่งมาจากค่ำคืนแห่งความมืด
หยางเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
เมื่อเฉินตงที่อยู่ข้าง ๆ ที่ได้เห็นสภาพการณ์นี้ ก็อดที่จะขนลุกไม่ได้
หยางเฟิงยังไม่ทันไปที่เกาะดาว ก็ต้อนจนเย่หรงจนมุมจนได้
ตอนนี้ชื่อเสียงของเย่หรงในสำนักหงเรียกได้ป่นปี้ไปจนสิ้นแล้ว
ในฐานะเจ้าสำนักหงคนเก่า
เฉินตงรู้ดีว่า
สิ่งที่ทุกคนในสำนักหงให้ความสำคัญมากที่สุดก็คือเกียรติยศของสำนักหง
เย่หรงกลับเลือกเป็นเต่าหดหัวในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้
สิ่งนี้ทําให้ทุกคนของสำหนักผิดหวังในตัวเขาเป็นอย่างมาก
การที่เย่หรงอยากจะควบคุมสำนักหงอีกครั้งนั้น มันแทบจะเป็นไปไม่ได้อีกเลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...