เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1128

ตุ๊บ

ตุ๊บ

ตุ๊บ

เมื่อมองเห็นเสือขาวนั้นเดินมาหาทางตนเอง

หลี่เหิงนั้นตื่นเต้นจนถอยหลังไป ก่อนที่ขาทั้งสองข้างนั้นจะไม่หยุดที่จะถีบออก “ไม่เอา！ไม่เอา……”

ไม่รอให้ หลี่เหิงนั้นได้เอ่ยจบ

แกร๊ก！

แกร๊ก！

สองเสียงที่ดังคมชัด

ขาทั้งสองของข้าหลี่เหิงนั้น ได้โดนเสือขาวนั้นทุบจนหัก！

“อ๊า！”

หลี่เหิงเอ่ยร้องกรี๊ดออกมาด้วยความขมขื่น

หลังจากนั้นก็ได้มีแต่ความเจ็บปวด จนทำให้เขานั้นสลบไป

เสือขาวนั้นมองไปที่หลี่เหิงก่อนที่จะเอ่ย “เจ้าที่เป็นแค่นกแบบนี้ อยากที่จะมาฆ่าท่านแม่ทัพ？ไม่รู้จักเจียมตัวเลยจริงๆ！”

เร็วๆนั้น

หลี่เหิงนั้นได้ลากออกไปเหมือนกับขยะเอามาไว้ที่หน้าบ้านตระกูลหลี่

ทั้งตระกูลหลี่นั้นได้สั่นสะเทือนหมด！

เป็นคุณชายไง！

คุณชายกลับโดนคนอื่นทำร้ายงั้นหรอ？

อีกทั้งยังโดนตีหนัดขนาดนี้？

ลูกน้องหลายคนของตระกูลหลี่นั้นต่างก็เอ่ยวิจารณ์

นักรบผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนของตระกูลหลี่นั้น เหมือนได้รับความดูถูกขนาดใหญ่！

“พ่อ ผมผิดไปแล้ว！ผมผิดไปแล้วจริง！”

ในตอนนี้

ณ ห้องโถงของบ้านตระกูลหลี่

หลี่เหิงมองไปที่พ่อของตนเอง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลัวหรือว่าเจ็บ เพราะสีหน้านั้นเต็มไปด้วยน้ำตา！

มองไปที่หลี่เหิงที่น่าสังเวชมาก หลี่ชันเอ่ยเย็นชา “เล่ามาสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น？”

หลี่เหิงร้องไห้ออกมาอย่างขมขื่น“พ่อ ผมไปทำให้คนหนึ่งโกรธเอาไว้！ไปทำให้คนที่พวกเราตระกูลหลี่นั้นไม่ควรทำให้โกรธได้โกรธเข้าแล้ว！ผมนั้นได้พาปรมาจารย์ของตระกูลหลี่ไป ต่างก็ได้สูญเสียไปจนหมด ……”

“พวกเราตระกูลหลี่ จบแล้วล่ะ ……”

“พ่อ พ่อรีบไปขอร้องเขาที บอกให้เขานั้นปล่อยพวกเราตระกูลหลี่ไปเถอะ！”

เมื่อคิดถึงหยางเฟิง

หลี่เหิงนั้นก็เหมือนกับได้เห็นฉากของเลือดและศพที่กองเท่าภูเขาอีก

หลังจากสงครามนี้

หลี่เหิงนั้นในที่สุดก็เข้าใจ ว่าบริษัทเฟิงเมิ่งกรุ๊ปนั้น เดิมทีนั้นไม่ใช่คนที่พวกเราตระกูลหลี่นั้นจะไปแหย่พวกเขาได้

เขาที่สำคัญเลยก็คือ เขานั้นได้บอกหลี่เหิงไปก่อนแล้วว่าในตอนที่ยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับเบื้องหลังของบริษัท เฟิงเมิ่งกรุ๊ปนั้น ก็อย่าไปยั่วยุบริษัท เฟิงเมิ่งกรุ๊ป

แต่ว่าหลี่เหิงนั้นกลับไม่ยอมฟัง

สุดท้ายแล้ว นักรบผู้แข็งแกร่งจากแดนปรมาจารย์ใหญ่ร้อยกว่าคนของตระกูลหลี่นั้น ต่างก็ตายไปจนหมด……

ต้องทราบว่า นั่นคือ ผลประโยชน์ของตระกูลหลี่ในเกาะดาวเลยนะ！

แต่ว่าวันนี้นักรบผู้แข็งแกร่งจากแดนปรมาจารย์ใหญ่ร้อยกว่าคนได้ตายไปแล้ว

ถ้าอย่างงั้นตระกูลหลี่นั้นสามารถปกป้องตำแหน่งตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเกาะดาวนั้นได้ไหมนั้น ยังนับว่ามิอาจรู้ได้เลย！

ความแค้นที่อยู่ภายในใจ ตอนนี้ได้กลายเป็นการถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ถูกกออกมา ……

หลี่ชันจึงทำได้แค่เอ่ย“เจ้ากับหยางเฟิงนั้นได้เกลียดกันจนหยุดพักไม่ได้เลยหรือไงกัน？”

หลี่เหิงตอนนี้ก็ได้สงบลง ก่อนที่จะคิดๆแล้วเอ่ย “นับไม่ได้หรอก สุดท้ายแล้วก็แค่แค้นเฉยๆ

ระหว่างเขากับหยางเฟิงนั้น นับไม่ได้ว่าเป็นความโกรธแค้นที่ไม่ฆ่าจะไม่ยอมพักเช่นนั้น

หากเอ่ยแล้ว การต่อสู้กับหยางเฟิงนั้น คนที่จะเสียมากที่สุดก็จะมีแต่เขา

หยางเฟิงนั้นคงไม่ถึงขั้นที่ว่า มาจะฆ่ากวาดล้างตระกูลหลี่หรอกมั้ง？

แต่ว่าไม่ว่ายังไง หลี่เหิงนั้นก็ยังแอบหวาดกลัว

เขามองไปที่หลี่ชัน แล้วเอ่ยอย่างร้อนรน “พ่อ พ่อรีบช่วยคิดวิธีทีสิ！”

“คิดหาวิธี！คิดหาวิธีสิ！”

“หากไม่ใช่เพราะเจ้าที่โง่นั้น ตระกูลหลี่ของพวกเรานั้นจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ไหม？”