เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 806

ไป๋ปิงปิงขึ้นมาด้านหน้าพูดปลอบ

ไป๋เฉินเฟิงสะบัดมือแล้วพูด“เธอไม่ต้องพูดแล้ว ฉันถือว่ามองชัดเจนแล้วไป๋กวงคนบาปคนนี้ก็คือคนที่สนับสนุนไม่ขึ้น！ ถ้าหากเอาตระกูลไป๋มอบให้ในมือของเขาแล้ว ตระกูลไป๋ก็จะถูกทำลายในมือของเขาไม่ช้าก็เร็ว！”

พูดอยู่เขาดึงมือของไป๋ปิงปิงขึ้น พูดอย่างจริงใจว่า“ปิงปิง เธอทำให้ดี ๆ อนาคตของตระกูลไป๋ก็อาศัยเธอแล้ว！”

ได้ยิน

ไป๋ปิงปิงไม่ได้พูดอะไร

สองดวงตากลับเปิดเผยสีที่ผิดปกติออกมาเล็กน้อย

เดินออกจากห้องหนังสือ

ไป๋กวงพุ่งมาแล้วพูดด่าต่อไป๋ปิงปิงด้วยสีหน้าที่มืดมน“ไป๋ปิงปิง เธอนังสารเลวคนนี้！ สรุปแล้วเธอมอมยาเสน่ห์อะไรให้พ่อของฉันกิน เธอนอนกับตาแก่คนนั้นแล้วใช่ไหมเขาถึงได้เอาตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ให้กับเธอ！”

พอคิดถึงตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของไป๋ซื่อมีเดียตัวเองถูกไป๋ปิงปิงแย่งไปแล้ว

ในใจของไป๋กวงก็โกรธมาก！

เผชิญหน้าต่อการด่าทอด้วยความโกรธของไป๋กวง

ไป๋ปิงปิงไม่ได้โกรธใด ๆ

หล่อนเพียงแค่หันหน้ามามองไป๋กวงอยู่ด้วยใบหน้าที่สงสาร

เหมือนในสายตาของไป๋ปิงปิง

ไป๋กวงก็เป็นเพียงแค่แมลงที่น่าสงสารตัวหนึ่งเท่านั้น！

“ถ้าหากนายกระตือรือร้นและมุ่งมั่นสักหน่อย พ่อก็จะไม่เอาตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของไป๋ซื่อมีเดียมอบให้ฉัน！”

“ต่างก็เป็นนายที่ไม่กระตือรือร้นและมุ่งมั่น ทำร้ายจิตใจของพ่อมากแล้วทั้งหมดต่างก็เป็นนายที่ทำขึ้นมาเอง！”

พูดจบคำพูดนี้

ไป๋ปิงปิงก็ขี้เกียจที่จะพูดมากอีก ก้าวใหญ่ออกไปเลยทันที

ตัวเองพูดมากกับไป๋กวงอีกก็ไม่มีประโยชน์

ถึงยังไงตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของไป๋ซื่อมีเดียได้เป็นของตัวเองแล้ว

และไป๋กวง……

ฮึ ๆ ！

เป็นเพียงแค่ลูกชายเศรษฐีที่เที่ยวเล่นไปวัน ๆ คนหนึ่งเท่านั้น

ถ้าหากไม่ใช่ชาติกำเนิดของเขาดี

มีคุณสมบัติอะไรมาพูดคุยกับตัวเอง？

“นังสารเลว！นังสารเลว！”

“แกรอดู มีสักวันหนึ่งไม่ช้าก็เร็วฉันจะเอาแกไล่ออกไปจากตระกูลไป๋！”

มองเห็นเงาหลังของไป๋ปิงปิงออกไป

ไป๋กวงพูดตระโกนเสียงดังอย่างโกรธจัด

โดยเฉพาะสุดท้าย สายตาที่สงสารของไป๋ปิงปิงทำให้ศักดิ์ศรีของไป๋กวงได้รับการทำร้ายอย่างลึก ๆ แล้ว

เขาเป็นคุณชายของตระกูลไป๋ที่ยิ่งใหญ่

เพราะหล่อนต้องการเจอผู้ชายคนหนึ่งที่สำหรับหล่อนแล้วสำคัญมากในชีวิต

“คุณรู้ว่าผมจะมา？”

หยางเฟิงเดินมาแล้วถามอย่างจาง ๆ

ตอนเช้าหลังหยางเฟิงได้รับข้อความที่ไป๋ปิงปิงส่งมาก็ลังเลเล็กน้อย

สุดท้ายเขายังคงเลือกที่จะมาแล้ว

ยังไงหยางเฟิงก็ไม่ได้ทำเรื่องที่ไม่ดีอะไรอีก

มีสิทธิ์อะไรถึงมาไม่ได้？

ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง

ไป๋ปิงปิงหันหน้า ตาหมุนพอยิ้ม

ทันใดนั้นสีสันของวิวรอบ ๆ ก็หายไปในพริบตา

เทียบกับหนิงชิงเฉิงและเย่เมิ่งเหยียนขึ้นมาแล้ว

ไป๋ปิงปิงมีเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใคร

หล่อนเหมือนดอกบัวขาวที่อยู่บนเขาหิมะ

ทั้งสะอาดบริสุทธิ์ทั้งเป็นธรรมชาติ

อยากที่จะเข้าใกล้แต่กลับอยู่ไกลเป็นพันหลี้

“ขอบคุณ！”