เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 946

เขาถึงขั้นรู้สึกเหมือนว่าน้ำตากำลังไหลออกมา

หรือว่าสิ่งที่ตนรอคอยมานานกำลังจะเป็นจริงแล้ว?

ละครฉากนี้

ในความคิดของฟู๋โป๋แล้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องที่นายท่านและคุณชายปรึกษาพูดคุยกันไว้ก่อนแล้ว

ทั้งสองคนทำแบบนี้ เพื่อเพื่อที่จะจัดการตระกูลหยุน!

น่าเสียดาย

หยางติ่งเทียนหัวเราะใส่ตัวเอง: "เจ้าคิดว่าเป็นไปได้ไหม? เจ้าเด็กนั่นไม่ฆ่าฉันก็ถือว่าไม่เลวแล้ว นี่ยังจะมาคืนดีกับฉันอีก?"

แม้ว่าหยางติ่งเทียนก็คิดว่า นี่น่าจะเป็นเรื่องจริง

แต่เขาก็รู้อยู่แก่ใจว่า หยางเฟิงยังคงเกลียดเขาอยู่ และเป็นไปไม่ได้ที่จะคืนดีกับตน!

แต่ต่อให้เป็นแบบนั้น หยางติ่งเทียนก็ยังรู้สึกอารมณ์ดีอยู่ดี

เพราะว่าในเรื่องนี้ สองพ่อลูกต่างก็คิดไปในทางเดียวกัน

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาต่างก็ไม่ได้เจอกันหรือคุยกันไว้ก่อน

แต่ก็ร่วมมือกันได้เป็นอย่างดี

หากเปลี่ยนเป็นคนคนอื่น เกรงว่าคงจะไม่สามารถเข้ากันได้ขนาดนี้

พอลองมองๆ ดู!

ส่องๆ ดูแล้ว!

นี่ก็คือพลังของสายเลือด!

ฟู๋โป๋เงียบไป

เขารู้สึกว่าสับสนในหัวเล็กน้อย

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

การลอบสังหารครั้งนี้ ทำให้ตระกูลหลงมาอยู่ฝั่งตระกูลหยาง

ส่วนตระกูลหยุน จู่ๆ ก็ตกเป็นเป้าโจมตีของทุกคน

แต่มือสังหารไม่ใช่หยุนเฟยฉางหรอกหรือ?

เป็นไปได้ไหมว่าหยุนเฟยฉางจะเป็นคนของหยางเฟิง?

“เอาล่ะ เจ้าไม่ต้องคิดแล้ว ระวังจะเป็นอัลไซเมอร์!”

“ความคิดของไอ้เด็กบ้านั่น เจ้าเดาไม่ออกหรอก!”

หลังจากพูดจบ หยางติ่งเทียนก็เดินเข้าไปในห้องหนังสือด้วยท่าทีที่ผ่อนคลาย

หงส์แดงกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง: "หลังจากเหตุการณ์ลอบสังหารครั้งนี้ ทั่วทั้งจงโจวก็ตกอยู่ในความโกลาหลวุ่นวาย!"

ด้านตระกูลหยุน หยุนเฟยฉางถูกกักบริเวณแล้ว และตระกูลหยุนก็ปิดประตูไม่ต้อนรับแขก!

ส่วนตระกูลหลงได้ส่งคนไปคอยจับตาดูตระกูลหยุน เชื่อว่าอีกไม่นานจะมีการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เกิดขึ้น!

"ดีมาก!"

หยางเฟิงลุกขึ้นยืนพร้อมกับถามเสือขาว: "เสือขาว นายพร้อมแล้วยัง?"

“ท่านแม่ทัพ ผมพร้อมแล้วครับ!”

ใบหน้าเสือขาวปรากฏความตื่นเต้นฮึกเหิมออกมา แววตาของเขาเผยให้เห็นจิตสังหารที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

หยางเฟิงพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา: "ตอนนี้น้ำในจงโจวถูกข้ากวนให้ขุ่นแล้ว และในไม่ช้าจะมีคนที่ทนไม่ไหว!"

“เพราะเหตุการณ์ลอบสังหารครั้งนี้ คาดว่าเจ้าสำนักอะไรนั่น คงต้องลงมือแล้วล่ะ!”

หงส์แดงขมวดคิ้วพร้อมกับถามว่า "แล้วถ้าหากเจ้าสำนักนั่นไม่ลงมือล่ะ?"

"ฮ่าๆ!"

หยางเฟิงหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า: "ถ้าเขาไม่ลงมือ งั้นเขาก็คงต้องยืนดูชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรของตระกูลหยุนตกมาอยู่ในมือฉันตาปริบๆ แล้วล่ะ!"

"เจ้าสำนักคนนี้ ลงทุนลงแรงก่อตั้งชิงเฉิงกรุ๊ปขึ้นมา ก็เพื่อชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรไม่ใช่หรือ?"