เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 947

"ในสี่ตระกูลมหาเศรษฐี แต่ละตระกูลล้วนถือครองชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรอยู่หนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรของตระกูลหนิงน่าจะตกอยู่ในมือของเจ้าสำนักนั่น

และเป้าหมายต่อไปของเขาก็จะต้องเป็นชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรที่เหลือของสามตระกูลใหญ่อย่างแน่นอน!"

"ตอนนี้ตระกูลหลงและตระกูลหยุนหักลายเป็นศัตรูกันแล้ว และตระกูลหยุนก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก หากชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรของตระกูลหยุน

ตกอยู่ในมือของคนอื่นล่ะก็ นี่เป็นสิ่งที่เจ้าสำนักนั่นไม่ต้องการเห็นอย่างแน่นอน ดังนั้นฉันเชื่อว่า เขาจะต้องลงมือแน่!”

หยางเฟิงมีท่าทีที่มั่นใจเป็นอย่างมาก

หากเจ้าสำนักนั่นไม่ต้องการให้ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรของตระกูลหยุนตกไปอยู่ในมือของคนอื่น เขาก็จะต้องเคลื่อนไหว!

เมื่อถึงเวลานั้น

หยางเฟิงก็จะสามารถจัดการตลบหลังเขาได้!

วางแผนเตรียมการกันมาตั้งนาน ถึงเวลาที่จะต้องเก็บกวาดแล้ว!

หยางเฟิงกล่าวอย่างเคร่งขรึมอีกครั้ง: "ศึกครั้งนี้จะเป็นศึกที่ยากลำบาก! พวกนายจะประมาทไม่ได้โดยเด็ดขาด!"

"รับทราบครับ!"

เสือขาวและหงส์แดงตะโกนเสียงดัง

ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด

เจ้าสำนักที่หลบซ่อนอยู่เบื้องหลังของจงโจวนี้ เมื่อสิบปีก่อน เขาอาศัยกำลังเพียงคนเดียว ทำลายสี่ตระกูลมหาเศรษฐีได้ในชั่วข้ามคืน

ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่

ต่อให้เป็นพวกหยางเฟิง ก็ไม่กล้าที่จะประมาท!

ดวงตาของหยางเฟิง เผยความเฉียบคมออกมาให้เห็น

ไม่ว่าจะเป็นตระกูลมหาเศรษฐีหรือเจ้าสำนักที่ไหน

ตราบใดที่มีคนกล้าที่จะทำลายความสงบสุขของต้าเซี่ย

เขาก็จะไม่ปล่อยไว้แม้แต่คนเดียว!

ในเวลาเดียวกัน

ณ ตระกูลหลง

หลงกูเฉิงกำลังขมวดคิ้ว

ยิ่งตระกูลหยุนไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร เขาก็ยิ่งรู้สึกกดดันมากขึ้น

แม้ว่าตระกูลหลงจะเป็นผู้นำของสี่ตระกูลมหาเศรษฐี

แต่ตามความเข้าใจของหลงกูเฉิงนั้น ตระกูลหยุนนั้นไม่ธรรมดา

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีข่าวหลุดมาว่า ผู้นำตระกูลหยุนคนก่อนยังไม่ตาย!

ถ้าหากเป็นเรื่องจริง

งั้นตระกูลหยุนนี้ก็น่ากลัวเกินไปแล้ว...

หากหยุนจงเฮ่อไม่ได้ตาย

แล้วตระกูลหยุนกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่?

ทำไมหยุนเฟยฉางถึงได้ลอบสังหารหลงเฟยหยู?

ถึงขั้นคิดที่จะฆ่าหยางติ่งเทียนด้วย!

ทันใดนั้น!

เขาจัดขบวนรถสิบคันที่เต็มไปด้วยของขวัญ มุ่งหน้าไปยังตระกูลหยางอย่างยิ่งใหญ่อลังการ

ตลอดทางดึงดูดสายตาคนมากมายไม่รู้เท่าไหร่

หลงกูเฉิงไม่เพียงมอบของขวัญให้กับหยางติ่งเทียนเท่านั้น

ตลอดทางที่ไปมีเสียงตีกลองบรรเลงครึกครื้นเต็มไปหมด

ราวกับกลัวคนอื่นจะไม่รู้ว่า เขากำลังจะไปที่ตระกูลหยาง

ขบวนรถของตระกูลหลงมาถึงที่หน้าประตูของตระกูลหยาง

ฟู๋โป๋ที่ยืนอยู่หน้าประตูก็รู้สึกประหลาดใจ

หลงกูเฉิงมาที่ตระกูลหยางหรือนี่ แล้วก็ยังมาแบบยิ่งใหญ่เว่อร์วังขนาดนี้?

นี่ตระกูลหลงต้องการทำอะไร?

เมื่อเห็นหลงกูเฉิงลงมาจากรถ

ฟู๋โป๋จึงรีบก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า:

"ยินดีต้อนรับท่านผู้นำตระกูลหลง! นายท่านของเรากำลังพักผ่อนอยู่ที่ห้องหนังสือ ท่านต้องการให้ผมไปแจ้งให้นายท่านของเราทราบหรือไม่ครับ?"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลงกูเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา

ตัวเขามาเยือนถึงที่ด้วยตัวเอง ควรจะเป็นหยางติ่งเทียนออกมาต้อนรับเขาไม่ใช่เหรอ?

ยังไงเขาก็เป็นถึงผู้นำตระกูลหลงที่สูงส่งนะ

และยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ยังเป็นพี่ชายของภรรยาหยางติ่งเทียนด้วย

หากเป็นเมื่อก่อน หลงกูเฉิงคงจะโกรธไปนานแล้ว