ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 59

รสิกาคาดไม่ถึงว่าจู่ๆนีรชาจะถามคำนี้กับตัวเอง เธอตกใจมาก ถึงตั้งสติได้ และพูดแก้ไขให้ถูกต้องว่า: "ฉันกับพี่ชายของเธอไม่ได้เป็นแฟนกัน"

"จะเร็วหรือช้าก็เป็นอยู่ดี"นีรชาไม่ได้สนใจเรื่องนี้"พี่ชายฉันชอบเธอขนาดนั้น จะต้องตามจีบเธอให้ได้อย่างแน่นอน"

รสิกาพูดไม่ออก

นีรชาถาม: "ฉันพูดจริงนะ ถ้าหากปู่ของฉันขัดขวาง เธอจะคบกับพี่ชายของฉันมั้ย?"

เมื่อเห็นรสิกาจะโต้เถียงอีก เธอรีบพูดว่า: "ฉันก็แค่ก็สมุนติก่อน"

รสิกาจนปัญญา ทำได้แค่คิดทบทวนคำถามนี้ จากนั้นพูดว่า: "อย่างแรกเลย ฉันกับพี่ชายของเธอคบกันไม่ได้หรอก เพราะว่าฉันไม่รักเขา อย่างที่สอง ต่อให้ฉันรักเขา ฉันก็ไม่มีทางคบหากับเขา"

พูดไปพูดมา ไม่ว่าจะรักหรือไม่รัก พวกเขาสองก็ไม่มีทางคบกันได้ นีรชาค่อนข้างสับสน

"ทำไมล่ะ? คนรักกันก็ต้องคบหากันไม่ใช่เหรอ? ถ้าหากเธอรักพี่ชายของฉัน พี่ชายของฉันก็รักเธอ ทำไมพวกเธอสองคนถึงคบกันไม่ได้?"

"บนโลกใบนี้ไม่ได้ง่ายดายเหมือนอย่างที่เธอคิดหรอก"สีหน้าของรสิกาหม่นหมองเล็กน้อย"พี่ชายของเธอเป็นใคร ฉันเป็นใคร จะคบกับเขาได้ยังไง"

ถ้าหากคบหากับถนิตจริงๆ ไม่เพียงแต่เธอ แม้แต่ถนิตก็จะถูกนินทาลับหลังด้วย

ถ้าหากว่าเธอไม่เคยหย่ามาก่อน งั้นเธอก็สามารถที่จะพยายามคบหากับถนิตให้ได้ แต่ว่า มันไม่มีถ้าหาก

"ความคิดของเธอสุดโต่งเกินไป"นีรชาไม่เห็นด้วย"ขอแค่รักกัน บนโลกใบนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่แก้ไขไม่ได้"

"งั้นเธอก็เด็กเกินไปแล้ว"รสิกายิ้มจางๆ ไม่ได้ถกเถียงปัญหานี้กับนีรชาว่าใครผิดใครถูก และหั่นผักต่อ

"ทำไมพวกเธอสองคนต้องว่าให้ฉันเด็กด้วย"นีรชากุมใบหน้า มุ่ยปาก"ฉันไม่เด็กแล้ว ยี่สิบแล้วนะ"

รสิกายิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร

นีรชารออยู่ครู่หนึ่งก็ไม่ได้รับคำตอบจากรสิกา รู้สึกเบื่อหน่าย หันกลับไปที่ห้องนั่งแล้วเปิดดูแบบร่างของรสิกาต่อไป

หลังจากที่เปิดได้สักพัก ก็ถามอีก: "เธอจะทำชุดนี้ออกมาเมื่อไหร่?"

รสิกาหันหน้ากลับมาตอบ: "ซีซันหน้านะ มีอะไรเหรอ?"

"ไม่มีอะไรหรอก ถ้าทำออกมาแล้ว ฉันจะใส่ชุดแรก"น้ำเสียงของนีรชาเต็มไปด้วยความชื่นชม

เธอเลือกมากแต่ไหนแต่ไร แต่การแบบของรสิกากลับโดนใจเธอ

"ถ้าตอนที่ทำชุดออกมาเธอยังอยู่ในเมืองซี ฉันสามารถส่งให้กับเธอเป็นคนแรกได้"รสิกายิ้มเล็กน้อย

"งั้นฉันก็ไม่อยู่นะสิ"นีรชาทำปากจู๋

อีกสองวันเธอก็จะกลับไปที่มหาลัยแล้ว ซีซันหน้าก็ไม่มีทางกลับมา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงกระโดดขึ้นจากโซฟา แล้ววิ่งไปที่ห้องครัว: "เอาอย่างนี้ดีกว่า หลังจากที่ทำชุดออกมา เธอบอกกับฉัน ฉันให้พี่ชายของฉันซื้อที่เธอ จากนั้นส่งไปให้ฉัน"

รสิกาพูดว่า: "พี่ชายของเธอไม่รู้สึกลำบากใจเหรอ?"

"ไม่หรอก"นีรชาทำเสียงหึ

เธอทำแบบนี้ก็หวังดีกับพี่ชายของตัวเอง

ในเมื่อถนิตชอบรสิกา ถ้าอย่างนั้นเธอก็ต้องช่วยพี่ของตัวเองสิ แม้ว่าตอนนี้เธอจะมองไม่เห็นแนวโน้มที่รสิกาจะแต่งงานเข้าตระกูลวัชรเดชานนท์ได้ แต่ช่วยก็ต้องช่วยเหลือ ยิ่งไปกว่านั้นรสิกาก็ไม่น่ารำคาญอย่างที่เธอคิด

จะว่าไป ก็ต้องโทษนันท์นรีนั่นแหละ

"อันที่จริงฉันกลับมาครั้งนี้ เป็นเพราะว่านันท์นรีโทรหาฉัน"จู่ๆนีรชาพูดแบบนี้

มือของรสิกาหยุดนิ่ง ไม่ได้ถามว่าทำไม

ในใจของนันท์นรีมีแผนการอะไร รสิกาก็ย่อมเข้าใจดี

ถ้าหากนันท์นรีแต่งงานกับถนิตจริงๆ ถ้าอย่างนั้นนีรชาก็จะเป็นน้องสะใภ้ในอนาคต น้องสะใภ้ก็ต้องเอาอกเอาใจเป็นธรรมดา เธอโทรหานีรชา จะต้องพูดว่าร้ายให้รสิกามากมายอย่างแน่นอน นีรชาถึงได้รู้สึกกับเธอเป็นศัตรูตัวฉกาจ

มองดูแผ่นหลังของเขา รสิกาอ้าปากอยากที่จะเรียกเขาไว้ แต่คิดดูแล้ว ตัวเองเรียกเขาไว้ จะพูดอะไรได้?

เนื้อหาที่พูดคุยกับนันท์นรีก่อนหน้านี้ก็โผล่ขึ้นมาอีกครั้ง เธอบอกกับนันท์นรีอย่างชัดเจน ว่าตัวเองกับถนิตไม่ได้เป็นอะไรกัน

หรือว่าตอนนี้เธอจะผิดคำพูดที่ตัวเองเคยพูดไว้เหรอ?

รสิกากัดริมฝีปากล่าง ขมวดคิ้ว และก็ค่อยๆปิดประตูด้วยสีหน้าที่หดหู่

ถนิตมีความลับมากมาย

ตัวอย่างเช่นคำพูดแปลกๆที่เขาพูดเมื่อกี้นี้ และอีกตัวอย่างหนึ่งเช้าวันหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว สีหน้าของเขาเยือกเย็น และบีบคอของเธอด้วยแววตาน่ากลัว......

รสิกาเข้าใจมาโดยตลอดว่า จะมายืนอยู่จุดของถนิตได้ จะต้องทนต่อแรงกดดันที่คนธรรมดาไม่สามารถทนได้

เธอไม่รู้ว่าถ้าหากตัวเองเลือกที่จะคบหากับถนิต จะทนต่อแรงกดดันและความคิดเห็นของสาธารณชนได้หรือไม่ ดังนั้นเธอไม่กล้าเลือกที่จะยืนอยู่เคียงข้างเขา

อย่างน้อยๆ ตอนนี้ไม่กล้า

ทางนี้ หลังจากที่ถนิตกลับมา พบว่านีรชาหลับไปบนโซฟาโดยเปิดทีวีไว้ เขาเดินไปเขย่าเธอให้ตื่น

"กลับไปนอนที่เตียง"

"พี่? พี่กลับมาแล้ว......"นีรชาตื่นขึ้นมา ขยี้ตา

"อือ"ถนิตรับคำพูดอย่างเรียบเฉย

"พี่รู้เรื่องนั้นหรือยัง?"นีรชานั่งอยู่โซฟา มองดูถนิตแล้วถาม"เรื่องของอนิญญา หล่อนประสบอุบัติเหตุที่สหรัฐอเมริกา"

อนิญญาชื่อนี้เหมือนกับใบมีดคม แทงเข้าไปในหัวใจของถนิต ทำให้สีหน้าของเขาเยือกเย็นเล็กน้อย

เมื่อเห็นเขาไม่พูดจา นีรชาก็พูดอย่างเรียบเฉยว่า: "ได้ยินมาว่าหล่อนเตรียมกลับประเทศ"