ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 383

หยุนชางจ้องมองจิ้งอ๋อง "ที่ตำหนักจินหลวน หม่อมฉันเห็นภาพวาดที่ฮ่องเต้แคว้นเซี่ยนำออกมา หม่อมฉันรู้สึกว่าใบหน้าของคนในภาพวาดนั้นดูคุ้นๆ เมื่อกลับมาแล้ว หม่อมฉันจึงนึกขึ้นมาได้ว่าท่านฮูหยินจ้าวมีหน้าตาที่คล้ายคลึงกับผู้หญิงที่ปรากฏอยู่ในภาพวาด แต่นี่ก็เป็นเพียงสิ่งที่หม่อมฉันรู้สึกอยู่คนเดียว มิได้บอกให้ท่านอ๋องทราบ แล้วหม่อมฉันจึงได้ให้คนไปสืบหาประวัติของท่านฮูหยินจ้าวเพคะ"

"อ๋อ" จิ้งอ๋องเอ่ยเสียงเบา เขายิ้มแล้วพูดว่า "เจ้าคงจะได้ข้อมูลมาบ้างแล้วสินะ? ท่านฮูหยินจ้าว แม่ทัพจ้าวตั้งชื่อให้นางว่า ฉีฮวาหลิง คำว่าฮวาหลิงออกเสียงเช่นเดียวกันกับฮวาหลิง นางเป็นผู้หญิงที่แม่ทัพจ้าวไปช่วยมาได้จากชายแดนและพาเข้ามาในจวนจ้าว ไม่มีผู้ใดรู้ว่าพื้นเพนางเป็นอย่างไร นางความจำเสื่อม ทว่ากลับช่ำชองเรื่องการศึกสงครามเป็นอย่างดี"

เสียงของจิ้งอ๋องยังคงแหบแห้ง

หยุนชางได้ฟังดังนั้นแล้วก็ยิ่งใจคอไม่ดี นางกุมมือจิ้งอ๋องเอาไว้ "แล้วถ้าหากว่าพวกเราเดาผิดล่ะเพคะ?"

จิ้งอ๋องยิ้มแล้วเงียบไป

หยุนชางครุ่นคิด สักพักนางก็กัดริมฝีปากตนเอง "แต่ถ้าหากว่าเรื่องเป็นไปตามที่พวกเราคาดการณ์ไว้ ท่านอ๋องเพคะ เราจะทำอย่างไรต่อไปดี?"

จิ้งอ๋องได้ฟังแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง หยุนชางมองเข้าไปในดวงตาของจิ้งอ๋อง ภายใต้แสงเช้าอันมืดสลัว ใบหน้าของจิ้งอ๋องมิได้แสดงอาการอันใดออกมา แต่ก็สัมผัสได้ว่าเขาดูเย็นชากว่าตอนปกติเล็กน้อย

"ถ้าหากว่าเป็นไปตามที่เราคาดการณ์ แล้วข้าจะทำอันใดได้เล่า? ฮองเฮาแห่งแคว้นเซี่ยในตอนนี้มีพระนามว่าซูหรูจี แต่ว่าท่านฮูหยินจ้าว ตอนนี้มีชื่อว่าฉีฮวาหลิง คนทั่วๆไปเรียกนางว่าท่านฮูหยินจ้าว เป็น...มารดา...ของแม่ทัพจ้าว"

มารดา พลันหยุนชางก็รีบสวมกอดจิ้งอ๋อง นางซบบ่าของเขา แล้วเอ่ยกับเขาว่า "ไม่เป็นไรนะเพคะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ท่านยังมีหม่อมฉัน หม่อมฉันเป็นภรรยาของท่าน เป็นมารดาของของลูกในอนาคตของท่าน จะอยู่เคียงข้างท่าน ตราบชั่วชีวิต"

จิ้งอ๋องสั่นสะท้าน แล้วค่อยๆยิ้มออกมา เขาเอามือโอบกอดนางเอาไว้ แล้วพูดกับนางเบาๆ "อืม แค่มีเจ้าอยู่เคียงข้าง ก็พอแล้ว"

จิ้งอ๋องที่เหนื่อยล้าจากการคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆมาเป็นเวลานานก็นอนหลับไปในที่สุด หยุนชางนอนซบอกของจิ้งอ๋อง นางยังคงครุ่นคิด ฉีฮวาหลิง ฮวาหลิง แม่ทัพจ้าวตั้งชื่อให้ฮวาฮองเฮาที่สูญเสียความทรงจำให้มีชื่อที่คล้ายคลึงกับพระนามของฮวาฮองเฮา หรือบางที แม่ทัพจ้าวจะรู้พื้นเพที่แท้จริงของฮวาฮองเฮากันแน่

คิดได้ดังนี้แล้วก็น่าสงสัย การที่แม่ทัพจ้าวแต่งงานกับฮวาฮองเฮา เป็นเพราะว่าหลงรักนางจริงๆหรือเป็นเพราะว่าฐานันดรศักดิ์ของนางกันแน่?

แต่เมื่อพิจารณาคำพูดของจิ้งอ๋องแล้ว เขาดูเหมือนจะไม่อยากรู้พื้นเพที่แท้จริงของท่านฮูหยินจ้าว และไม่ต้องการนำเรื่องนี้กราบทูลให้จักรพรรดิแคว้นเซี่ยได้ทรงทราบ หรือนี่จะเป็นทางออกที่ดีสำหรับคนทุกฝ่าย จิ้งอ๋องเคยบอกว่า ตอนนี้แคว้นเซี่ยมีฮองเฮาอยู่แล้ว 1 องค์ นางดำรงพระอิสริยยศมาอย่างยาวนาน จะโค่นนางลงง่ายๆคงเป็นเรื่องยาก แล้วอีกอย่าง กาลเวลาล่วงเลยมาจนป่านนี้แล้ว จักรพรรดิแคว้นเซี่ยจะยังคงมีใจให้ฮวาฮองเฮาอยู่สักเท่าใดกัน?

ท่านฮูหยินจ้าวสูญเสียความทรงจำ ลืมเรื่องราวในอดีตไปเสียจนสิ้นแล้ว ตอนที่หยุนชางได้ทำความรู้จักกับท่านฮูหยินจ้าวสมัยยังอยู่ที่ตำหนักองค์หญิง นางก็ได้เห็นว่าท่านฮูหยินจ้าวเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง นางรักจ้าวอิงเจี๋ยมาก ตอนนี้สองแม่ลูกนั้นต้องอาศัยอยู่ที่ชายแดน แม้จะเผชิญกับความยากลำบากบ้าง แต่ก็ยังคงมีความสุขดี

แต่ว่า คนที่ลำบากที่สุด ก็คงจะเป็นลั่วชิงเหยียน หยุนชางถอนหายใจ นางกุมมือเขาไว้แน่น

แสงแห่งรุ่งอรุณมาเยือนแล้ว หยุนชางตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เนื่องจากเมื่อคืนนางนอนดึก เช้านี้ตื่นมาจึงเวียนศีรษะเล็กน้อย นางเอามือนวดขมับแล้วได้ยินเสียงพูดเบาๆมาจากคนข้างๆ "ตื่นแล้วหรือ?"

หยุนชางขานรับ "ตื่นนอนทานอาหารเช้าแล้ว หม่อมฉันว่าจะเข้าไปในวังเสียหน่อยนะเพคะ"

จิ้งอ๋องเว้นช่วงคำพูด แล้วหัวเราะออกมา "คนที่น่าสงสัยมากที่สุด เห็นจะเป็นพระชายาพระองค์นี้นี่แหละ"

หยุนชางที่กำลังตั้งใจฟัง เมื่อเข้าใจความหมายของจิ้งอ๋องแล้ว นางก็ยิ้มออกมาแห้งๆ "เพลิงกองเก่ายังไม่ทันดับมอด เพลิงกองใหม่กลับถูกสุมขึ้นมาอีกแล้วนะเพคะ เมื่อวานนี้การปะทะกันระหว่างนางและหม่อมฉันที่ตำหนักจินหลวน มีสักขีพยานรับรู้มากมาย หากหนิงหัวจิ้งถูกไฟครอกตายภายในคุก เกรงว่าผู้คนจะพากันสงสัยหม่อมฉันเอาน่ะสิเพคะ"

เรื่องชวนปวดหัวครานี้ ใครเป็นคนสร้างมันขึ้นมาให้กับหยุนชางกันนะ?

หยุนชางยังคงนั่งอยู่บนเตียง นางครุ่นคิดถึงกลุ่มคนที่น่าสงสัย คนที่นางสงสัยมากที่สุดก็คือจิ่งเหวินซี แต่ว่าจิ่งเหวินซีในตอนนี้สุขภาพยังคงย่ำแย่ อาจจะมิใช่นางก็เป็นได้ แต่ว่านอกจากนางแล้ว หยุนชางก็นึกถึงคนอื่นไม่ได้อีกเลย ในวังยังจะมีผู้ใดที่อาฆาตมาดร้ายต่อหนิงหัวจิ้งได้มากเช่นนี้อีกเล่า

เฉี่ยนอินนำความไปแจ้งลั่วอี้เรียบร้อยแล้วก็กลับมา นางนำชุดคลุมมาสวมให้หยุนชาง แปรงผมให้นาง หยุนชางเองไม่ชอบการแต่งองค์ทรงเครื่องที่มากเกินไป แต่ละวันขอเพียงแต่งตัวธรรมดาๆก็พอแล้ว

เมื่อสรงน้ำเสร็จ หยุนชางก็เข้าไปในวัง เมื่อวานนี้จักรพรรดิหนิงได้มาเป็นประธานพระราชพิธีแต่งตั้งฮองเฮา วันนี้พระองค์คงจะทรงพักผ่อน หยุนชางมุ่งหน้าไปยังตำหนักฉินเจิ้ง แต่กลับได้รับรายงานว่าเมื่อคืนนี้จักรพรรดิหนิงได้เสด็จไปพักที่วังชีอู๋

หยุนชางเพิ่งนึกขึ้นได้ นี่นางลืมไปได้อย่างไร เมื่อวานนี้หย่าผินได้ขึ้นเป็นฮองเฮาองค์ใหม่ จักรพรรดิหนิงก็ต้องเสด็จไปพักที่วังชีอู๋เป็นธรรมดา

นางคิดจะกลับจวนอ๋อง แต่ก็คิดอีกว่าไหนๆก็มาถึงวังหลวงแล้ว ไปแวะที่วังจิ่นซิ่วเสียหน่อยดีกว่า จิ่นกุ้ยเฟยตื่นนอนแล้ว เมื่อนางได้พบกับหยุนชางก็รู้สึกแปลกใจ "ข้าได้ยินฉินยีพูดว่าเจ้าชอบนอนตื่นสาย หากไม่มีเรื่องด่วนอะไร ก็จะนอนจนเกือบเที่ยง เหตุใดวันนี้เจ้าจึงตื่นเช้านักล่ะ?"

หยุนชางถอนหายใจ "คงจะมีคนไม่อยากให้หม่อมฉันได้นอนต่อน่ะเพคะ ก็เลยลอบวางเพลิงที่ห้องขังในศาลต้าหลี่เมื่อคืนนี้เพคะ"