ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 601

หยุนชางจ้องมองไปที่ฮุ่ยไฉเหรินและคิดในใจว่า ทุกคนต่างก็ทราบว่าฮุ่ยไฉเหรินเป็นคนของนางและลั่วชิงเหยียน หากว่าน่าไม่เอ่ยปาก ก็จะดูแปลกเล็กน้อย

"ฝ่าบาทเพคะ สภาพของฮุ่ยไฉเหรินตอนนี้ดูเหมือนจะต้องยาพิษเล็กน้อยเพคะ" หยุนชางขมวดคิ้วและเอ่ยปาก "ฝ่าบาททรงอนุญาตให้หม่อมฉันจับชีพจรให้กับฮุ่ยไฉเหรินได้หรือไม่เพคะ?"

เซี่ยหวนอวี่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า " อนุญาต"

หยุนชางถวายบังคม จากนั้นลั่วชิงเหยียนก็พยุงหยุนชางให้ลุกขึ้น พวกเขาเดินผ่านตรงกลางห้องโถงและเดินเข้าไปหาฮุ่ยไฉเหริน

"ฮุ่ยไฉเหริน?" หยุนชางเอ่ยปากเบาๆ

หลินโยวหรานตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนี้ จึงยื่นมือออกมาอย่างรวดเร็ว หยุนชางจับชีพจรของนางอยู่นาน จากนั้นแววตาของนางก็จ้องไปที่ใบหน้าที่ขาวซีดของนาง หลังจากนั้นครู่หนึ่ง หยุนชางหันหลังกลับและถวายบังคมต่อฝ่าบาทและพระราชินี "ขอแสดงความยินดีต่อฝ่าบาทเพคะ ฮุ่ยไฉเหรินตั้งครรภ์แล้วเพคะ"

ภายในห้องโถงนั้นเงียบลงชั่วขณะ หยุนชางเห็นว่าฮองเฮากำมือแน่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน เล็บของนางเฉือนผ่านจากฝ่ามือ ฮองเฮาขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน จากนั้นก็ตอบกลับอย่างรวดเร็วนางยิ้มและกล่าวว่า" โอ้? ฮุ่ยไฉเหรินตั้งครรภ์แล้วหรือ? หม่อมฉันต้องขอแสดงความยินดีต่อฝ่าบาทเพคะ"

ทุกคนต่างก็รีบกล่าว "ของแสดงความยินดีต่อฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ"

ดวงตาของเซี่ยหวนอวี่จับจ้องอยู่ไปที่หยุนชาง และหลังจากเงียบไปครู่หนึ่งก็ยิ้มขึ้นมา " เยี่ยมมาก เยี่ยมจริงๆ เป็นเรื่องน่ายินดีทั้งสองเลย"

หยุนชางยิ้มและกล่าวอีกครั้งว่า "เพียงแต่ว่า ร่างกายของฮุ่ยไฉเหริน.........."

ห้องโถงก็เงียบลงอีกครั้ง ทุกคนมองไปที่หยุนชาง

หยุนชางดูลังเลและคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ทักษะทางการรักษาของหม่อมฉันมิมืออาชีพเท่าไหร่นัก ฉะนั้นให้หมอหลวงตรวจเช็กอีกครั้งเสียดีกว่าเพคะ"

"เกิดอะไรขึ้นหรือ? เจ้ากล่าวมาได้เลย มัวลังเลอะไรอยู่" เซี่ยหวนอวี่มองไปที่หยุนชาง แววตาเย็นชาเล็กน้อย

"ฮุ่ยไฉเหรินอาจจะเสวยหรือว่าใช้ของไม่สะอาดบางอย่างในวังเพคะ หากว่าหม่อมฉันมิได้วินิจชัยผิดไป ก็คงเป็นชะมดหรือหญ้าฝรั่นเพคะ แต่ปริมาณมิมากนัก เดิมทีคนที่วางยาคงจะยากค่อย ๆ ทำให้ฮุ่ยไฉเหรินไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ ไม่คาดคิดว่าฮุ่ยไฉเหรินจะตั้งครรภ์ได้ในเวลาอันสั้นแค่นี้ ฉะนั้นด้วยความที่เสวยยานี้ไป จึงทำให้เกิดอาการอาเจียนอย่างรุนแรงเช่นนี้ แต่หากว่าใช้ยานี้ต่อไป เกรงว่าทารกในท้องของฮุ่ยไฉเหรินคงไม่รอดเพคะ" หยุนชางกล่าวอย่างเร่งรีบ

เซี่ยหวนอวี่ขมวดคิ้วแล้วหันหน้าไปมองฮองเฮา " ฮองเฮาคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้หรือ?"

สีหน้าของฮองเฮาดูแย่เล็กน้อย เมื่อได้ยินเซี่ยหวนอวี่ถามเช่นนี้ นางจึงตบโต๊ะและกล่าวว่า " ไม่คาดคิดว่าในวังหลังนี้จะมีคนที่จิตใจโหดเหี้ยมเช่นนี้ ปองร้ายพระราชทายาท ช่างโหดร้ายยิ่งนัก หม่อมฉันจะสืบหาเรื่องนี้อย่างละเอียดเพื่อที่จะให้คำอธิบายกับฮุ่ยไฉเหรินและฝ่าบาทเพคะ"

สีหน้าขอฮุ่ยไฉเหรินขาวซีด นางคลื่นไส้ตลอดเวลา ดูทรมานอย่างมาก

ฮองเฮากล่าวอีกครั้งว่า "ดูเหมือนว่าฮุ่ยไฉเหรินจะแพ้ท้องหนักมากเพคะ ในเมื่อฮุ่ยไฉเหรินตั้งครรภ์แล้ว อีกทั้งร่างกายอ่อนแอยิงนัก ก็ให้นางกำนัลพานางกลับไปพักผ่อนเถิด และให้คนไปตามหมองหลวงคอยเฝ้าระวังที่ตำหนัก และดูสิว่ากินยาคงที่ครรภ์จะช่วยบรรเทาได้หรือไม่"

เซี่ยหวนอวี่พยักหน้า "ส่งตัวฮุ่ยไฉเหรินกลับไปพักเถิด"

หยุนชางส่งสายตาให้หนิงเฉี่ยน หนิงเฉี่ยนจึงรีบลุกขึ้น " ฝ่าบาทเพคะ ทำเช่นนี้ก็ไม่เหมาะสมเท่าไหร่เพคะ"

"โอ้?" เซี่ยหวนอวี่มองไปที่หนิงเฉี่ยน ราวกับว่ากำลังสงสัยว่าเหตุใดนางจึงออกมากล่าวตอนนี้

เซี่ยหวนอวี่เคาะไปที่โต๊ะเบาๆและกล่าวว่า "ได้ยินมาว่าพระชายารุ่ยอ๋องตั้งครรภ์แล้วหรือ?"

ลั่วชิงเหยียนพยักหน้าเบา ๆ "ใช่พ่ะย่ะค่ะ"

เซี่ยหวนอวี่พยักหน้า "เยี่ยมมาก เมื่อเจ้ามีลูกแล้วก็ต้องเพิ่มความรับผิดชอบแล้วล่ะ และควรรับผิดชอบในสิ่งที่ควรรับผิดชอบแล้ว"

คำพูดของเซี่ยหวนอวี่ทำให้ทุกคนที่ยังคงสนใจเรื่องเมื่อสักครู่อยู่กลับมาตั้งใจฟังอีกครั้ง บรรยากาศในห้องโถงละเอียดอ่อนขึ้นมาในทันที

หยุนชางยิ้มมุมปากอย่างลับๆ วิธีที่เซี่ยหวนอวี่เบี่ยงเบนความสนใจของคนอื่นช่างง่ายเหลือเกิน แต่ก็ได้ผลอย่างมาก

เกรงว่าคนเกือบหนึ่งร้อยคนในห้องโถงนี้ คงมีมากกว่าครึ่งที่กำลังคาดเดาว่า สิ่งที่เซี่ยหวนอวี่กล่าวออกมากำลังหมายถึงกระไรกันแน่ ส่วนคนอีกครึ่งหนึ่งคงกำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องที่ฮุ่ยไฉเหรินตั้งครรภ์ได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้

บรรยากาศค่อนข้างละเอียดอ่อน แต่เซี่ยหวนอวี่แสร้งทำเหมือนว่าไม่ทราบ เขาหันไปมองฮองเฮาและค่อยๆเอ่ยปากว่า "ต่อไปเป็นการแสดงรายการกระไรหรือ?" "

เนื่องจากถูกหยุดชะงักอย่างกะทันหันเช่นนี้ หากฮองเฮาคิดจะแนะนำจ้าวเซียนอู่อีกก็คงไม่เหมาะสมเท่าไหร่ อีกทั้งคงไม่ได้ผลตามที่นางต้องการ ฮองเฮาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวว่า "ต่อไปเป็นรายการไป๋ถงกุยเพคะ เป็นบทเพลงฉู่ฉือเพคะ"

เมื่อเสียงดนตรีดังขึ้น หยุนชางจึงหันไปกล่าวต่อลั่วชิงเหยียนว่า "เมื่อสักครู่ข้าดื่มเหล้าหมักผลไม้ไปมาก ตอนนี้ท้องอืดเล็กน้อย ข้าจำต้องไปห้องสุขา"

ลั่วชิงเหยียนได้ยินเช่นนี้กำลังจะลุกขึ้น "ข้าไปเป็นเพื่อนเจ้าดีกว่า"

หยุนชางหัวเราะออกมา "ท่านอ๋องพูดอะไรไร้สาระเพคะ ใครเขาไปห้องสุขาเป็นเพื่อนกัน? มีเฉี่ยนยีและเฉี่ยนจั๋วไปพร้อมข้า อีกทั้งวันนี้เป็นวันงานเลี้ยงพระราชวัง ภายในวังนั้นมีความคุ้มกันอย่างแน่นหนา ไม่เป็นกระไรหรอกเพคะ ข้าไปไม่นานก็กลับ"