ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 702

เพราะมีคนอื่นอยู่ด้วย หยุนชางและหนิงเชียนจึงพูดคุยสนทนากันแค่ชั่วครู่เท่านั้น แทบทุกเรื่องที่สนทนากันนั้นเกี่ยวกับเรื่องในเมื่อวานนี้ของจวนรุ่ยอ๋อง หนิงเชียนนั่งสักครู่ แล้วลุกขึ้นและออกไปกับคนอื่นๆ

ตำหนักเฉาเซี่ยเงียบสงลลง หยุนชางดูยกถ้วยน้ำชาขึ้นมา จิบชาเบาๆ แล้วถามเฉี่ยนจั๋วด้วยเสียงเบาๆว่า "กองทัพที่ท่านอ๋องเจ็ดนำไป ถึงหลิงซีหรือยัง"

เฉี่ยนจั๋วคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วนางก็ส่ายหัวพูดว่า "ตามการคำนวณด้วยการเดินเท้า น่าจะยังต้องใช้เวลาประมาณสองหรือสามวันเพคะ"

หยุนชางวางถ้วยน้ำชาลง พยักหน้า และเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพึมพำว่า "สองหรือสามวัน จะใช้เวลาสามสี่วันในการตั้งค่าย ก็ประมาณหกหรือเจ็ดวัน นั่นเพียงพอแล้ว"

"อะไรเพียงพอ" เฉี่ยนจั๋วถามเบาๆเพราะนางไม่ค่อยชัดเจน

หยุนชางยิ้มโดยไม่ตอบ

ผ่านไปสักพัก ข้าก็เปลี่ยนเรื่องคุยอีกครั้ง "ตอนนี้เราอยู่ในวังแล้ว ไม่ง่ายที่จะรับข่าวจากข้างนอก เจ้าลองคิดหาวิธีดู ข้าอยากรู้สถานการณ์ภายนอกโดยเร็วที่สุด ทั้งของชายแดน เมืองจิ่น และทุกสิ่งที่ข้าให้ความสนใจ ต้องให้ความใส่ใจเป็นพิเศษ และสถานการณ์ขององครักษ์ลับของเราที่อยู่รอบๆจวนรุ่ยอ๋อง ข้าอยากได้ยินรายงานของพวกเขาทุกเย็น"

เฉี่ยนจั๋วตอบกลับอย่างรวดเร็ว

หยุนชางเคาะโต๊ะเบาๆ "ตอนนี้พวกเราอยู่ในวังก็ไม่ใช่จะไม่ดี อย่างน้อย ฮองเฮา เสิ่นซู่เฟย เซียนฮูหยิน เราสามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของพวกนางได้โดยเร็วที่สุด"

ฉินยีหัวเราะเบาๆ "ก็เป็นเช่นนั้นเพคะ"

เมื่อวานเข้าวังมาก็ดึกมากแล้ว และหยุนชางไม่ได้สำรวจตำหนักเฉาเซี่ยอย่างละเอียด วันนี้เพิ่งรู้จากฮองเฮาว่า ที่จริงแล้วนี่คือตำหนักที่ที่องค์หญิงใหญ่เคยอาศัยอยู่ตอนที่นางอยู่ในวัง แน่นอนว่าต้องการสำรวจอย่างละเอียด หยุนชางออกคำสั่งนางกำนัลนอกห้องโถง บอกว่านางรู้สึกเหนื่อยและต้องการพักผ่อนสักครู่ แล้วจึงสั่งให้เฉี่ยนจั๋วและฉินยี คนหนึ่งไปเฝ้าทางเข้าห้องโถง อีกคนเฝ้าในห้องบรรทม

หยุนซางเข้าไปในห้องโถงชั้นใน ไม่ได้นอนพัก แต่สำรวจแต่ละจุดของห้องโถง แม้ว่าองค์หญิงใหญ่จะออกจากวังมาสามสิบถึงสี่สิบปี แต่ก็มีร่องรอยมากมายในห้องโถงนี้ มีกระดาษที่นางเคยใช้ฝึกคัดลายมือเมื่อตอนที่นางยังเป็นวัยเยาว์ เครื่องประดับที่นางเคยสวมใส่ เสื้อผ้าที่เคยสวมใส่ และเนื้อเพลงของพิณที่นางเคยเล่น

หยุนชางหยิบหนังสือที่นางเคยอ่าน และได้ลองพลิกเปิดดู

พอเฉี่ยนจั๋วเข้ามารายงานว่าไฉ่ยีกลับมาแล้ว ก็เป็นเวลาประมาณเที่ยงวันแล้ว

ไฉ่ยีเข้ามาและโค้งคำนับต่อหยุนชางและพูดอย่างรวดเร็วว่า "หม่อมฉันให้หลิวเกิงยีอยู่ในตำหนักของนางก่อน และให้คนไปรายงานหัวหน้าหลิวแล้ว คงจะได้ทราบผลเร็วๆนี้เพคะ"

หยุนชางตอบรับ และให้ไฉ่ยีถอยไปได้

แต่ไม่คิดว่า เช้าวันรุ่งขึ้น หยุนชางได้รับข่าวว่าหลิวเกิงยีได้เสียชีวิตแล้ว

หลิวเกิงยีเสียชีวิตในทะเลสาบเหยียนชุ่ยนางกำนัลที่กำลังทำความสะอาดริมทะเลสาบเหยียนชุ่ยในตอนเช้า ได้เห็นศพของนางลอยอยู่ในทะเลสาบ ดูเหมือนว่าศพจะแช่อยู่ในทะเลสาบเป็นเวลานานแล้ว ตัวเริ่มบวมเล็กน้อย

หยุนชางสังเกตเห็นว่านางยังคงสวมชุดวังสีเหลืองของเมื่อวาน

มีผู้คนในวังจำนวนมากมุงดูอยู่ที่ริมทะเลสาบ เสียงของพวกนางมีความเอะอะเสียงดัง หยุนชางได้ยินอย่างชัดเจน และคำว่าพระชายารุ่ยก็ถูกพวกนางกล่าวถึงตลอดเวลา

ฉินยีจึงพูดออกมาเบาๆว่า "หม่อมฉันรู้สึกว่า เรื่องนี้ค่อนข้างแปลก สิ่งที่ไฉ่ยีพูดเมื่อวานนี้คือ นางได้พาหลิวเกิงยีกลับไปที่ตำหนักหมิงชุ่ยและรอให้หัวหน้าหลิวมาจัดการกับนาง ไฉ่ยีพูดเยี่ยงนี้ แน่นอนว่าต้องส่งคนคอยจับตาดูไว้แน่ ทำไมถึง..."

หยุนชางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้นหาฉินยีแล้วพูดว่า "ไฉ่ยีอยู่ที่ไหนหรือ?"

ฉินยีเดินออกไป และหลังจากนั้นไม่นานนางก็พาไฉ่ยีกลับมา ไฉ่ยีคำนับเสร็จ หยุนชางกล่าวว่า "เรื่องที่หลิวเกิงยีจมน้ำจนเสียชีวิตเจ้าคงได้ยินนี้แล้ว เมื่อวานนี้เพิ่งจะมีความขัดแย้งกับข้า แต่จู่ๆวันนี้ก็ตายไป เกรงว่าหลายคนคงจะสงสัยในตัวข้า ข้าให้เจ้ามาเพียงเพื่ออยากจะถามเจ้า เมื่อวานเจ้าพูดว่า เจ้าพาหลิวเกิงยีไปที่ตำหนักหมิงชุ่ยแล้ว"

ไฉ่ยีเข้าใจว่าหยุนชางต้องการถามอะไร จึงตอบทันทีว่า "เพคะ เมื่อวานนี้หม่อมฉันได้พาหลิวเกิงยีกลับไปยังตำหนักข้างตะวันออกของตำหนักหมิงชุ่ยแล้ว และคอยจับตาดูนางเป็นพิเศษ นางมีโทษ และนางไม่สามารถออกไปได้จนกว่าฝ่าบาทจะรับสังเพคะ"

"โอ๋?" หยุนชางเงยหน้ามองไฉ่ยี "ไม่รู้ว่าคนที่เฝ้านางในเมื่อวานคือผู้ใด ไฉ่ยีพานางมาได้ไหม ข้ามีบางสิ่งที่ต้องการจะถามนาง ข้าแค่สงสัยเล็กน้อย ในเมื่อมีคนคอยจับตาดูนาง แล้วหลิวเกิงยีออกจากตำหนักข้างตะวันออกของตำหนักหมิงชุ่ย และไปถึงทะเลสาบเหยียนชุ่ยได้อย่างไร"

ไฉ่ยีขมวดคิ้วเบาๆ และหลังจากเงียบครู่หนึ่งนางตอบเบาๆว่า "คนที่เฝ้าอยู่ในตำหนักหมิงชุ่ยชื่อ คือกงกงสองท่าน มีนามว่าเซียงฝูและเซียงเหวิน มิขอปิดบังพระชายา ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้มิได้เห็นพวกเขาทั้งสองเลยเพคะ เมื่อครู่ได้ข่าวว่าหลิวเกิงยีเกิดเรื่องขึ้น หม่อมฉันก็ตามหาพวกเขาตลอดเพคะ"

"หายไป?" หยุนชางเลิกคิ้ว ดวงตาของนางครุ่นคิดเล็กน้อย

ไฉ่ยีกัดริมฝีปากของนาง และสีหน้าของนางก็ดูไม่ดีเล็กน้อย "ตอนนี้ยังมิชัดเจน กงกงที่ไปตามหาพวกเขา ออกไปประมาณหนึ่งเค่อแล้ว ควรจะได้รับรายงานเร็วๆนี้เพคะ"

หยุนชางคร่ำครวญอยู่ครู่หนึ่ง ในขณะที่มือที่เคาะบนโต๊ะก็หยุดเบาๆ "ในเมื่อต้องใช้เวลาสักครู่ เจ้าก็ไปนำข้อมูลของสองคนนั้นมาให้ข้าดูก่อน"

ไฉ่ยีพยักหน้าเบาๆ "แต่ว่าข้อมูลยังคงอยู่ที่สำนักขันที หม่อมฉันจะไปเอามันมาเดี๋ยวนี้เพคะ" พูดจบนางก็ถอยออกไป