Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 110

นอนงอนแฟนพลิกไปพลิกมาสักพัก..ก็เช้าแบบงงๆ งอนแฟนไม่เท่าไหร่ หนักสุดคือคิดมากเรื่องลูก ฉันเป็นห่วงเขามาก ไม่รู้ที่ฉันซดไวน์เข้าไปที่สิงคโปร์..ลูกจะเป็นอะไรรึป่าว

ฉันจึงนอนนิ่งๆบนเตียง..ลูบท้องเบาๆ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว ฉันกำลังจะมีลูก...กำลังจะมีคนอีกคนในท้อง ลองหลับตานึกถึง..ตอนนี้เขาคงเป็นก้อนเลือดเล็กๆ ที่ฉันต้องดูแลทะนุถนอมให้เขาเติบโตขึ้นเรื่อยๆ

Welcome นะ...เจ้าตัวเล็ก

ก้อก ก้อก ก้อก~ มือที่ลูบท้องหยุดชะงักทันที เมื่ออยู่ๆมีคนเคาะประตูห้อง

"ใบไม้ ตื่นรึยัง?ลงมากินข้าวนะ วันนี้พี่หมอนาวามาด้วยแหละ" ฉันหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง..มองไปที่ประตูห้องหัวกระเซอะกระเซิง ไม่เข้าใจ..ย่าจะบอกฉันทำไมว่าพี่หมอนาวามา พี่เขาไม่ใช่ผัวฉันซะหน่อย-_-

"ค่ะ เดี๋ยวลงไป"

"รีบๆนะ กินเลี้ยงเล็กๆส่งพี่นาวา เดี๋ยวพี่นาวาก็ไปอังกฤษแล้ว"

-_- ฉันถอนหายใจเสียงดัง...แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะลงไปเห็นพี่หมอนาวา..เจ๊ปลายฟ้า อาบีม คือครบนั่นแหละฉันขี้เกียจนับ เว้นแต่พ่อแม่ฉันที่ไม่มา

พอฉันเดินไปถึงเลื่อนเก้าอี้นั่ง จานก็ถูกวางตรงหน้าฉันทันที ก่อนที่ฉันจะหยิบแก้วน้ำจิบพลางๆ ระหว่างรออาหารขึ้นโต๊ะย่าก็หันมองฉันทะลุไปถึงเจ๊ปลายฟ้า และฉีกยิ้มกว้างๆไปให้เจ๊แกด้วย

"ท้องรึยัง?^^"

พรวด! ~~~

"แค่กๆ" โชคดีที่พี่หมอนาวาเบี่ยงตัวหลบได้ คือฉันปิดปากหยุดตัวเองไม่ทันจริงๆ ฉันร้อนตัวกับคำถามย่ามาก เพราะย่ายิงมันผ่านหน้าฉันทะลุไปเลย

"เอ้าๆระวังๆ จะรีบไหนใบไม้?" ฉันยกมือไหว้ขอโทษ ก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาเช็ดปากตัวเองทันที จนพี่ปลายฟ้าที่นั่งยิ้มอยู่...ตอบคำถามนั้น

"หนูยังไม่แต่งเลย ท้องได้เหรอคะ?^^" ย่าพยักหน้ารัว

"ท้องเลยๆไม่ถือ อยากเลี้ยงเหลน หวังพึ่งใบไม้ก็ไม่ได้ ต้นไม้ต้นกล้ายิ่งไม่เป็นโล้เป็นพาย กลัวตัวเองตายก่อน^^"

โห หวังพึ่งฉันไม่ได้ ถ้าฉันบอกอะไรไปอย่าช็อคแล้วกัน พอกับข้าวขึ้นโต๊ะฉันก็นั่งกินเงียบๆ มีบ้างที่ย่าหันถามเรื่องงาน..ก็ตอบไปผ่านๆ แต่หมั่นไส้เจ๊ปลายฟ้ากับพี่หมอนาวานี่แหละ ตักนู่นนี่ให้กันแทนตัวเองแบบนั้นแบบนี้

โอ้ย คือแบบ..ฉันไม่เคยเห็นพี่สาวทะเลาะกับแฟนเลยสักครั้ง หน้าตาก็ไม่ได้สวยมาก..แต่ทำไมผัวรักผัวหลงจังวะ!-_-

หลังจากกินข้าวเสร็จ..ฉันก็นัดเจแปนไปเจอที่บริษัท ก่อนระหว่างทางจะแวะรับอีก้านแก้วที่เพิ่งออกเวรด้วย ..ซึ่งพอมันขึ้นรถปุ๊บมันก็บ่นๆเหมือนเคย ไม่พอแถมเอนเบาะนอนยาวๆนอนบ่นต่อ บ่นคนไข้ผู้หญิงที่อ่อยมัน บ่นพ่อแม่คนไข้ที่เรื่องมาก

จนมันหยุดเงียบสักพัก...แล้วหันมาถามฉัน

"ไง ทริปสิงคโปร์มึงกับผัว"

"ทะเลาะกัน-_-"

"อ้าว! อย่าบอกนะเพราะนังชะนีนั่น?"

"เออ กูแกล้งมันแรงไปจนเดือดร้อนคนอื่น ไคล์โกรธกู ไปปกป้องมันแทน มันสะใจมากเลยมึง ทำหน้ากวนตีนใส่กูอีก-_-"

พอฉันฟ้อง ก้านแก้วที่เอนเบาะนอนมันรีบลุกขึ้นนั่งทันที ก่อนที่มันจะหายใจฟึดฟัดทำหน้าหงุดหงิด มองออกไปนอกหน้าต่างรถ

"มึงเคยทำอะไรให้มันไหมเนี่ย ทำไมมันเป็นหนักขนาดนี้ ไล่ก็ไม่ไปขู่ก็ไม่กลัว บ้าป่ะวะ"

ฉันส่ายหน้าทันที ฉันไม่เคยทำอะไรให้มันนะ..ไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน ไม่เคยอะไรทั้งนั้น หรือว่ามันจะหมั่นไส้ที่ฉันขู่มันวะ!?

"ไม่นะ สงสัยไคล์ไข่หอมมั้ง-_-" ก้านแก้วหันขวับมามองฉันแล้วยิ้มกริ่ม

"แหมๆ พูดซะกูอยากดมเลย" ฉันเบะปากใส่ก้านแก้ว ก่อนจะขับรถถึงที่่หมายแล้วตบไฟเลี้ยวจอดหน้าประตู จากนั้นก็ยื่นกุญแจรถให้พนักงานขับไปจอด ก่อนจะเดินอ้อมไปควงแขนก้านแก้ว เดินขึ้นบันไดสวยๆประหนึ่งมันเป็นผัวคนที่สอง

"เอามือออกไป๊อิดอก กูบอกกี่ครั้งกี่หนว่าอย่ามาจับ" หวงตัวชิบหาย

"จับหน่อย มึงรู้เหตุผลมึงจะตกใจ"

"ทำไม? มึงเป็นตะคริวเหรอ? ให้กูถีบไหม?" ฉันไม่ตอบยิ้มที่มุมปากเบาๆ ก่อนจะกึ่งดึงกึ่งควงมันแบบนั้นไปจนถึงห้องทำงาน

พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเจแปนนั่งรอที่โซฟาแล้ว เธอรีบลุกขึ้นยิ้มหวานๆจนก้านแก้วมองหน้าฉัน

"พี่ใบไม้สวัสดีค่ะ พี่..ก้านแก้วใช่ไหมคะสวัสดีค่ะ" ก้านแก้วรับไหว้ ก่อนจะยิ้ม..แล้วเดินไปนั่งตรงข้ามเจแปน

ฉันกับเจแปนจึงตกลงกันไปพรุ่งนี้ ก่อนที่เราจะรีบทำตัวปกติและปิดปากเงียบ เมื่อเลขาฉันเคาะประตูเปิดเข้ามา

ฉันจึงลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานรอดูเอกสาร..

"ขออนุญาตนะคะเอกสารรอเซ็นค่ะ มีเอกสารหักจ่ายเดือนที่แล้ว และแฟ้มนี้..รอคุณใบไม้เซ็นอนุมัติจ่ายเงินชดเชยเลิกจ้างรษาค่ะ"

ฉันขมวดคิ้วทันที

รษาเหรอ? อ๋อนังแผนกบัญชีที่บอกว่าตัวเองเป็นขี้ข้า ที่จริงปากแบบนั้นมันไม่ควรได้สักบาท!

พอนึกได้ฉันก็รีบดึงแฟ้มมา ก่อนจะใช้นิ้วชี้ไล่อ่านทีละบรรทัด แต่ไม่ทันได้ถึงรายละเอียดค่าชดเชยต่างๆ นิ้วที่ค่อยๆเลื่อนบนกระดาษ...ก็หยุดชะงักลง

นามสกุล?...คุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนเลยว่ะ ฉันเงยหน้าขึ้น พยายามคิดและทวนหลายรอบ จนหันไปเห็นเจแปนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ และเผลอสบตากับเธอ

รษา สันติสุข?

สันติสุข! เฮ้ย...นามสกุลอีกวาง!! ฉันรีบส่งแฟ้มคืนพี่เจเลขา จนพี่เขาเก้ๆกังๆรับแล้วทำหน้าตกใจ

"คะๆ ยังไงคะ มีอะไรต้องแก้ไขไหมคะ?"

"ไม่..แต่ขอประวัตินังรษา สันติสุขคนนี้หน่อย อยากรู้ว่ามันมีญาติโกโหติกาที่ไหนรึป่าว-_-"

พอเจแปนได้ยิน จากที่กำลังจะนั่งก็รีบดีดตัวเดินมาหาฉัน เธอหยุดมองแฟ้มในมือเลขาสักพัก..ก่อนจะหันมาทวนถามฉันต่อ

"มีคนนามสกุล สะ..สันติสุขเหรอคะพี่ใบไม้?0.0"

"ใช่ พนักงานที่ฉันไล่ออกเดือนที่แล้ว...นามสกุลเดียวกันกับอีกวาง-_-"

เจแปนตกใจเลื่อนเก้าอี้นั่งทันที

"ไล่ออกเหรอคะ? ญาติกวางแน่เลยค่ะ?"