Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 136

ฉันกำก้านมะยมมั่น มองเป้าหมายที่พยายามยกมือห้าม..และมีเหงื่อไหลตามขมับ

"เจแปน..วันนี้ก็ตบแล้ว ไม่ทำนะ..อย่าเชื่อแม่ฉันมาก ฉันแฟนเธอ พ่อของโซล ถ้าเธอตีฉัน..."

ฟรึบ!

"โอ้ย~ เจแปน!!" กัปตันจับก้นและจ้องฉันตกใจ ก่อนที่เขาจะลูบก้นเบาๆ และขยับไปเรื่อยๆ เรื่อยๆเพื่อหนีก้านมะยมฉัน

"ลูกชื่อโซล.." ฉันพูดเรียบๆ และเดินตามเขา

"ใช่ๆชื่อโซล โซลก็ได้"

"ถ้ากัปตันโกหกเจแปนอีก เจแปนมีสิทธิเลิกกับกัปตัน โดยไม่มีข้อต่อรองใดๆทั้งสิ้น.."

"ห๊ะ?! ไม่เลิกดิวะ...เรากำลังจะมีลูกนะ" คุณแม่จิ๊ปากใส่กัปตันทันทีจนเขาหันมองแวบนึง ก่อนเขาจะหยุดกลืนน้ำลายลงคอดังอึก... เมื่อคุณแม่ชี้มาที่มือฉัน

"ฟาดเลยเจแปน"

ฟรึบ!!

"โอ้ย! ทำไมมือหนักงี้วะ...โอเคๆจะไม่มีการโกหกอะไรอีก ถ้าฉันทำผิดเธอมีสิทธิทุกอย่างเลย =[]=!!" คุณแม่ที่ถือโทรศัพท์ถ่ายวีดีโอหัวเราะสะใจ ก่อนท่านจะไม่รีรอ..รีบพยักหน้าให้ฉันฟาดลูกชายตัวเองอีกครั้ง

ฟรึบ!~

"โอ้ย!! จะพอได้รึยัง? เจแปนที่รัก..มันแสบนะเว้ยT-T" กัปตันลูบแขนลูบตัวมองฉันตาละห้อย เขาพยายามเดินมาหา..เดินช้าๆพร้อมกับมองก้านมะยมในมือฉัน

"เดินมาทำไมคะ? ถ้าคิดจะแย่งก้านมะยม...กัปตันจะโดนตีเป็นสองเท่า!"

พอฉันขู่พี่ใบไม้ก็กอดอกหัวเราะทันที จนกัปตันเขาหันขวับ..ไปเอ็ดพี่สาวเสียงเข้ม

"เจ๊ใบ หยุดขำเลยนะ!-_-"

"ฮ่าๆ หยุดไม่ได้ เจอขู่กลับแกหงอยเหมือนหมาหิวกระดูกเลยอิไม้!" กัปตันหายใจฟึดฟัด ก่อนจะพยายามหันมายื่นมือขอก้านมะยมจากฉันแทน

"ที่รัก..เอามานี่ จะเอาไปทิ้งให้"

"ไม่ต้องทิ้ง ฉันจะเอากลับไปให้พ่อแกดูเป็นที่ระลึก ว่าครั้งนึงฉันได้ฟาดลูกชายที่ไม่เอาไหนแบบแก-_-" กัปตันอ้าปากค้างมองหน้าคุณแม่ ที่พูดจบก็เบะปากใส่เขาไม่หยุด

"นี่ลูกนะแม่! ลูกนะครับ..TT"

"ลูกฉันพูดรู้เรื่องกว่านี้ " พอเถียงไม่ได้..กัปตันต้นไม้ก็เงียบกริบ จนกัปตันไคล์เขารีบกอดพี่ใบไม้..และซุกหน้าหล่อๆที่ไหล่หัวเราะ

"เจแปน...ไม่ทำแบบนี้ ของในมือมันเป็นสิ่งไม่ดี มันบั่นทอนความรักของเรา ทิ้งมันไปอย่าเชื่อแม่ฉัน" ฉันกอดอกมองคนที่พยายามขยับเข้ามา ก่อนจะตัดสินใจถอยหลังไปยืนข้างๆคุณแม่

"คุณแม่คะ..คลิปที่ถ่ายกี่นาทีแล้วคะ^^?"

"สองนาที เอาอีกไหม? เจแปนระวังต้นไม้แย่งก้านมะยมนะลูก ตาคนนี้ร้ายนัก!=_=" คุณแม่รีบดึงมือฉันหลบ เมื่อคนตัวโตที่ถูกฟาด..เขาหาโอกาสเดินเข้ามาชิดตัว

"กัปตัน! ถ้าวันนี้ไม่หลาบจำ เจแปนจะตีให้ก้านมะยมเละเลย"

"เธอทำไม่ลงหรอก เธอรักฉัน"

ฟรึบ!!

"โอ้ย!!! ยัยเมีย!" กัปตันสะดุ้ง..เมื่อฉันฟาดก้านมะยมใส่แขนเขาเต็มแรง แต่พอฉันมองเห็นรอยลิ้วๆที่แขนขาวๆเขา...ใจฉันก็อ่อนยวบลงมา รีบคืนก้านมะยมให้คุณแม่ และเดินกอดอกไปหาเขา

เรามองหน้ากันนิ่งๆ...จนกัปตันเขาชี้ไปที่แขน

"มันเป็นรอย..ตรงนี้ ตีแล้วก็อย่าลืมกลับไปทายาให้ที่ห้องนะT-T" ทุกคนเบะปากหมั่นไส้เขา แผนชวนกลับห้องเนี่ย..ฉันไม่หลงกลเขาหรอก

"ไปไคล์ ไปส่งแม่..ให้สาวๆเขาอารมณ์ดีแล้วค่อยง้อ" ฉันกับพี่ใบไม้รีบยกมือไหว้ลา ก่อนที่แม่กัปตันไคล์จะกอดพี่ใบไม้..และลูบหลังเบาๆ

"ป้าไปนะลูก พาตาไคล์ไปให้พ่อเขาทายา หนูใจเย็นเมื่อไหร่อย่าลืมให้อภัยลูกชายป้านะ^^"

"ค่ะป้าสวย" กัปตันไคล์ยิ้มอย่างมีความหวัง แล้วเดินตามหลังแม่ตัวเองออกไป แต่ก่อนจะออกจากห้อง..เขาหันมองพี่ใบไม้ตาละห้อยเหมือนเด็กเลย

เมื่อประตูปิดทุกอย่างเงียบ..เหลือแค่ฉันกับพี่ใบไม้ พี่ใบไม้ก็รีบกวักมือเรียกฉันไปนั่งที่โซฟาทันที

"มานั่งนี่ๆ..เข้าเรื่องไม่ต้องอ้อม ฉันสงสัยคณะกรรมการที่สอบวินัยเธอ ตอนนั้นมีใครมีพิรุธไหม? แบบ..เข้าข้างอีกวางออกหน้าออกตา-_-"

เข้าข้าง?... ฉันทวนคำถามพี่ใบไม้ในหัวและคิดตาม ตอนนั้นทุกคนดูปกตินะ ยกเว้น..คณะกรรมการผู้ชายคนนึง ที่พยายามกลอภาพหามุมให้ฉันผิด

"ไม่แน่ใจค่ะ แต่..สงสัยคณะกรรมการผู้ชายคนนึง เขาไม่ได้ถามอะไรเจแปนเยอะ แต่กลอภาพไปๆมาๆเหมือนหาจุดให้เจแปนเป็นฝ่ายผิด"

พี่ใบไม้ขมวดคิ้ว ก่อนจะเอามือท้าวคางมองหน้าฉัน

"แล้วสองคนที่โดนพี่เวียร์เอ็ดล่ะ ไม่ได้เอนเอียงไปทางนังกวางนะ ฉันกลัวว่ามัน..จะโกรธที่โดนคุณเต้สอบ จนไปบอกนังกวางเรื่องเธอมีเส้น-_-"

"อาจจะมีส่วนนะคะ แต่พี่ใบไม้คะ..เจแปนจะพักงานแล้วค่ะ..ถ้ากวางจะบ้าก็ปล่อยเขาไป เขาโดนไล่ออกแล้วทำอะไรเราไม่ได้หรอก นอกจากทักไลน์มาปั่นเพราะความหมั่นไส้"

ฉันพยายามคิดในแง่ดี เอาจริงๆนะ..ฉันได้ขึ้นFCตามฝัน และกำลังจะพักงานแล้ว ฉันไม่อยากหยิบเรื่องนี้ขึ้นมา..จนมีปัญหากับใครอีก รวมไปถึงคณะกรรมการที่ปากรั่วพวกนั้น

"ฉันว่ามันแปลกๆระวังตัวไว้ก็ดี ถึงมันจะทำร้ายเราในสายงานไม่ได้...แต่ข้างนอกไม่แน่ คนมันเข้าตาจนและไม่เคยโทษตัวเอง มันทำได้หมดแหละ "

"ค่ะพี่ใบไม้"

"ส่วนเรื่องคณะกรรมการ เดี๋ยวฉันจะส่งแชทที่นังกวางคุยกับเธอให้คุณเต้ดู ถ้าคณะกรรมการโดนเรียกสอบยกคณะ เชื่อดิ..เดี๋ยวมันก็ดิ้นและหันไปกัดกันเอง"