Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 156

ทุกคนอยู่แสดงความยินดีและประชุมเรื่องงานแต่ง ระหว่างนั้นฉันก็เหล่มองคานะไปด้วย...เธอทำตัวทองไม่รู้ร้อนยืนยิ้มทำหน้าเฉยๆเนียนๆ ทั้งที่ตัวเองมีความผิดปกปิดพ่อแม่ไว้ พอเห็นฉันมองคาดโทษ...ยัยน้องผัวก็ไม่ได้พูดอะไร แถมยังหัวเราะคิกคักใส่ จนสุดท้าย..รีบหุบยิ้มลง

ก้อก ก้อก ก้อก~

"ขออนุญาตนะคะญาติคนไข้ คุณหมอเข้าตรวจค่า" พยาบาลสาวเดินถือแฟ้มประวัติเปิดไฟทุกดวงในห้อง.. ก่อนจะรูดม่านฝั่งนึงออกไป ให้หมอฮาวายเข้ามา...

มาถึงเขาก็ก้มหัวยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน ไหว้จนป้าสวยกับลุงเคน..มองหน้ากัน

ลูกเขยไงไม่ต้องงง...มาแรงแซงทางโค้งจนมีทะเบียนสมรสแล้ว คันปากยุบยิบเลยว่ะ..อยากป่าวประกาศแทน-_-

"สวัสดีครับ ตอนนี้ดีขึ้นรึยัง? เมื่อยตัวอยู่ไหมครับ?" ทันทีที่หมอฮาวายถาม..ไคล์ก็เหลือบมองฉันแวบนึงจนฉันต้องยิ้มตอบเขา เออ..จะหึงหรือจะป่วยตายก็เลือกเอา ดีแค่ไหนที่ได้หมอฮาวาย..ถ้าได้หมอก้านแก้วโดนหลอกจับไข่นะกูบอกเลย

"เมื่อยตัวนิดหน่อย ปวดหัวนิดหน่อย และยังไอ" ตอบเรียบๆไม่มีหางเสียง -_-

"ไอแห้งๆใช่ไหมครับ?^^"

"อืม" ไคล์อืมเบาๆ..ก่อนจะเอนพิงหมอนมองตรงไปที่คานะ..ที่ตอนนี้กำลังเดินเขยิบๆเอามือไขว้หลัง ไปด้อมๆมองๆกระดาษที่หมอฮาวายเขียนอยู่

"คานะ อย่ากวนหมอ" คานะเหลือบมองพี่ชายที่เอ็ดเสียงแข็ง จนพ่อๆแม่ๆหันมามองสองพี่น้องพร้อมๆกัน

"อะไรคะ?คานะแค่อยากรู้ว่าหมอ..จะให้ยาอะไรพี่ไคล์" ไคล์จิปากใส่แล้วหันหน้าไปทางอื่น ซึ่งเป็นโอกาสเหมาะที่หมอฮาวายจะก้มลง..ยิ้มให้คนตัวเล็กข้างๆ

"ให้ยาอะไร..เดี๋ยวบอกนะคุณเภสัช" พูดจบก็ปิดแฟ้มประวัติการรักษาปับ! ก่อนจะยิ้มให้คานะบางๆแล้วเดินออกไป มาไวไปไว..เข้ามาถามๆก็ได้เงินเหรอวะ? เออดีโบอิ้งเป็นหมอเถอะ

หลังจากทุกคนกลับไป ฉันก็ถามไคล์รัวๆว่าใครเป็นคนต้นคิด เขาบอกว่าคานะ! และเรื่องนี้วางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อวานแต่ฉันไม่ยอมไปไหนเลย ไล่ให้ไปนอนคอนโดฉันก็ไม่ไป แล้วเรื่องฮาที่ทำฉันหยุดหัวเราะไม่ได้ก็คือ พ่อกับแม่ฉันและอิไม้ช่วยคานะเป่าลูกโป่งพวกนี้จนหน้าซีด

นึกภาพตามแล้วสงสารคนแก่...ไคล์แกจะบาปกรรมไหมเนี่ย จะแต่งลูกสาวเขายังใช้เขาเป่าลูกโป่งอีก!

....สองวันต่อมาไคล์ก็หายและออกจากโรงพยาบาล วันนี้ฉันจึงไปร้านเวดดิ้งไปลองชุดไปดูของชำร่วยเพราะแม่ย้ำแล้วย้ำอีก ย้ำทุกวัน!..ว่าทุกสิ่งต้องเตรียมล่วงหน้าจะมาไฟลนตูดไปตายเอาดาบหน้าไม่ได้ เออ..วันนี้เจแปนกับอิไม้ก็มาด้วยนะ ฉันกับเจแปนเลือกชุดไม่ยาวมากอยากเดินในสวนสบายๆ

ส่วนไคล์กับอิไม้เราให้ใส่ตรีมเดียวกัน ก็คือใส่สูททักซิโด้สีไวน์แดง

บอกเลย..ว่าความขาวออร่านี่จับวิ้งๆ อิไม้ไม่อยากพูดถึงหรอกมันขี้เหร่ แต่แฟนฉันอ่ะ..หล่อระเบิด! หล่อมาก สักพักกูจะนัดหมอธันวาบำบัดความหลงผัวแล้วเนี่ย

"หล่ออ่ะ..ทำไมหล่ออ่ะไคล์" ฉันจัดโบว์ที่คอให้เขา..และชมไปเขินไป ส่วนตาน่ะไม่กล้าสบตาเขาหรอก..กลัวได้เสียตัวในห้องลองชุดแคบๆนี้

"หล่อ และเป็นของป้าคนเดียวนะ^^" ไม่ได้แล้วแบบนี้..ฉันเผลอเงยหน้าขึ้นสบตาไคล์พอดี และไม่ทันได้พูดอะไร..ริมฝีปากนุ่มๆของเขา ก็โน้มลงมาจุ๊บปากฉัน

จุ๊บ~

"ไคล์รักใบไม้นะ..รักมากๆ^^" จะตาย..เขินจนอยากลงไปนอนตายแดดิ้นพื้น ทำไมหยอดเก่ง..อ้อนเก่งแบบนี้วะ

"อื้ม ระ..รักไคล์เหมือนกัน"

"เออ!รัก! พอได้แล้ว..บอกรักกันอยู่นั่น กูจะลองชุด!" อิไม้ อินรกแตก! อยู่ๆมันก็เปิดม่านเข้ามา..จนฉันกับไคล์รีบผละออกจากกัน ก่อนที่ไคล์เขาจะเดินมาจับมือฉัน..พาออกไปเลือกชุดเจ้าสาวชุดใหม่

..เพราะเขาบอกที่ฉันใส่ มันไม่ว้าว!

"ไคล์แล้วชุดแบบไหน คือว้าว..."

"ก็ชุดแขนยาวไม่โชว์ร่อง ชุดนี้เปิดไหล่โป๊..ก้มๆเงยๆนมโผล่ออกมาทำไง" เอาอีกแล้วว่าที่ผัว เขาทำเจแปนที่กำลังเลือกชุดอยู่..หันมายิ้มเจื่อนๆให้ฉันทันที

"แหะๆโดนเหมือนกันเลยค่ะ ใส่โชว์ไม่ได้..มิดชิดจนให้คิดว่าไปวัด..." ฉันกลอกตาอย่างรำคาญ พวกบ้าเอ้ย! ..เบื่อพวกผู้ชายพวกนี้ชะมัด ทั้งเรื่องมากทั้งงี่เง่า..จะไม่แต่งก็ไม่ได้..โดนแทงจนท้องแล้ว!

"อืมๆ ก็ได้..ตามใจ-_-"

"อิไม้!" ฉันเรียกเสียงดัง พร้อมๆกับมือเจแปนที่ยกขึ้นตบหลังด้วย

"กัปตันคะๆ" แล้วอิไม้..ก็ซบหน้าลงไหล่เจแปน ก่อนจะถูเบาๆช้าๆ และผละออกมาตาแดงก่ำ

"กูว่าแล้วต้องเป็นผู้ชาย ดีใจชิบ..ไม่เคยดีใจขนาดนี้เลยว่ะ" มันพูดกับไคล์แล้วยกแก้วขึ้นชน ส่วนเราสาวๆก็นั่งมองแอลกอฮอล์ในแก้วใจจดใจจ่อ เพราะกินไม่ได้

"มึงอยากได้ลูกชายเหรอวะ?" ไคล์ถามและจิบไวน์ไปด้วย เขาเอาขาไขว่ห้างเอาเเขนโอบฉัน..อย่างกับฉันเป็นเด็กนั่งดริ้งค์!-_-

"เออ..จะได้ฉลาดเหมือนกู มึงก็เอาผู้ชายด้วยดิจะได้ฉลาดเหมือนมึง-_-" โหอิไม้ แกด่าฉันกับเจแปนทางอ้อมเลยนะ

"กูอยากได้ผู้หญิง...หน้าเหมือนพี่สาวมึงแต่นิสัยเหมือนพ่อมึง"

เท่านั้นแหละ..อิไม้ก็ยิ้มที่มุมปาก ชี้หน้าฉันทันที

"เจ๊ ไอ้ไคล์มันด่าเจ๊ทางอ้อมว่านิสัยไม่ดี..โอ้ย! ตีทำไม" สมน้ำหน้า! อยู่ๆอิไม้ก็โดนเจแปนฟาดเพียะที่แขน จนไวน์ในแก้วมันกระเด็นออกมา

ส่วนไคล์ก็บ่นเพื่อนพึมพัมและด่าว่าไอ้สัส แต่คนถูกด่าไม่ทุกข์ร้อน..มันหันไปลอยหน้าลอยตาอ้อนเมียเฉยเลย ซึ่งฉันเหนื่อยมากวันนี้..ฉันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับมัน

เอาไว้โอกาสหน้า..ค่อยยืมมือเจแปนจัดการมันเจ็บๆ

เรานั่งกันสักพัก..ทิชากับก้านแก้วก็เข้ามา...ซึ่งทิชามันบอกว่ามันผ่านโรงพยาบาลพอดี ก็เลยแวะรับอีก้านมาด้วย แต่ฉันดูหน้ากระเทยหมอแล้ว..มันไม่น่าจะใช่แบบนั้นนะ เพราะตอนทิชาพูด..ก้านแก้วมันกลอกตาเบะปากล้อเลียนไม่หยุด

"มึงเอ้ย!อย่าไปเชื่อ! มันไปส่องผู้ชายต่างหาก ทางพงทางผ่านอะไรล่ะ สตอเบอรี่"

อาการหนักแล้วทิชา-_-