หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 241

ในเมื่อลู่จือสิงพูดออกมาแบบนี้แล้ว ก็หมายความว่าฉันจะไปวันไหนก็ได้

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ฉันจึงมาคิดๆ ดู จากนั้นก็ตัดสินใจไปเดือนมีนาคม

อย่างไรเสียฉันก็เป็นผู้รับผิดชอบหลักของโครงการนี้ จึงควรไปดูภาพรวมของงานด้วยตัวเองน่าจะดีกว่า

“คุณจะทำอะไรคะ?”

ฉันกำลังคิดถึงเรื่องงานอยู่ อยู่ดีๆ ลู่จือสิงก็มากัดฉัน

ฉันเงยขึ้นมาก็เห็นเขากำลังมองฉันด้วยสีหน้าคับแค้นใจ: “คุณยังแบ่งใจไปคิดเรื่องอื่นอีก?”

พูดจบเขาก็เอามือที่ล้วงเข้าไปในชุดของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้หยิกฉันอย่างแรงไปทีหนึ่ง

ฉันตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้องออกมา: “คุณ——อุ๊บ!”

พูดยังไม่ทันจบดี ลู่จือสิงก็ก้มลงมาจูบปากฉันแล้ว

น่าจะเป็นเพราะก่อนหน้านี้ฉันแบ่งใจไปคิดเรื่องอื่น คืนนี้ลู่จือสิงจึงเล่นงานฉันซะอ่วม

เช้าวันต่อมาพอฉันตื่นขึ้นมาก็รู้สึกไม่สบาย เดิมทีนึกว่าเป็นเพราะลู่จือสิงลงมือไม่รู้หนักเบา แต่พอเข้าไปอาบน้ำถึงรู้ว่าที่แท้เป็นเพราะประจำเดือนมานี่เอง ฉันก็ลืมไปเลยประจำเดือนของฉันจะมาช่วงนี้

“ทำไมสีหน้าคุณดูแย่แบบนี้ครับ?”

ฉันเดินออกมา ลู่จือสิงก็ถามฉันทันที

ฉันมองเขา พูดอย่างอ่อนแรงไปว่า: “ประจำเดือนมานะค่ะ”

จริงๆ แล้วก่อนคลอดเป้ยเปยออกมา เวลามีประจำเดือนฉันก็มักจะไม่สบายอยู่แล้ว แต่พอหลังคลอดอาการก็ดีขึ้นมาหน่อย ไม่หนักเหมือนก่อนหน้าที่เดือนหนึ่งจะมีประจำเดือนมา

สองครั้ง และจะมีครั้งหนึ่งที่จะปวดหนักมากจนแทบจะตายเสียให้ได้

แต่ช่วงนี้ก็มีบ้างเป็นบางเดือนที่จะไม่สบายเป็นพิเศษ เดาว่าตอนมาเมื่อเดือนที่แล้วฉันไม่ได้ไปสนใจอะไรมาก พอดีกับช่วงนั้นงานยุ่งอีก ครั้งนี้พอประจำเดือนมาจึงทำให้ฉันไม่สบายเป็นอย่างมาก

ลู่จือสิงรุกเข้ามาประคองฉันเอาไว้: “ไม่งั้นวันนี้คุณลางานดีกว่าครับ?”

ฉันเงยหน้าขึ้นมาจ้องตาเขา: “ไม่ได้เลยค่ะ โครงการที่อยู่ในมือของหลี่ฮุ้ยหรูนั่นเป็นฉันดูแลอยู่ ถ้าฉันไม่เข้าไป อาจจะเกิดอะไรขึ้นมาก็ได้!”

อาทิตย์นี้จะต้องส่งแผนโครงการแล้ว แต่ด้วยความบกพร่องทางศักยภาพของหลี่ฮุ้ยหรู จึงทำให้งานที่ควรจะเสร็จตั้งแต่เมื่อวาน ไม่อาจจะผ่านมือฉันไปได้ มิเช่นนั้นผู้อื่นจะตั้งคำถามด้วยความสงสัยในศักยภาพของบริษัทเราได้

วันนี้ฉันจะต้องเข้าไปดูเธอทำงานด้วยตัวเอง และจะต้องทำขึ้นมาใหม่อีกชุดหนึ่ง เผื่อแผนงานที่เธอทำไม่โอเค จะได้เอาของฉันมาใช้แทนได้

“หรือจะลางานครึ่งเช้า แล้วนอนพักซักครู่มั้ยครับ?”

ลู่จือสิงยังคงไม่วางใจ แต่ฉันส่ายศีรษะ ยืนยันที่จะไม่ลางาน: “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันยังทนไหว”

พอพูดจบ สีหน้าของลู่จือสิงก็เย็นชาขึ้นมา ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาพยายามส่งยิ้มไปให้: “คุณอย่าโกรธสิคะ ตอนนี้ฉันยังทนไหวอยู่ค่ะ คุณโกรธขึ้นมา ฉันกล่อมคุณไม่ไหวหรอกนะ”

“คุณก็ฝืนทำไปแล้วกัน ซูยุ่น!”

สีหน้าเขายังดูแย่มาก แต่ก็ดีกว่าเมื่อกี้เยอะแล้ว

พูดเสร็จ ลู่จือสิงก็ประคองฉันเดินไป

หลังทานอาหารเช้าเสร็จอาการปวดก็ดีขึ้นมามาก ตอนจะลงจากรถลู่จือสิงก็มาดึงฉันเอาไว้: “ตอนนี้คุณเป็นอย่างไรบ้างครับ?”

“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ คุณอย่ากังวลไปเลย ถ้าไม่ไหวจริงๆ ฉันจะลางานกลับบ้านค่ะ!”

ฉันพูดถึงขนาดนี้แล้ว แต่เขาก็ยังไม่วางใจ: “คุณต้องจำเอาไว้นะครับ อย่าอวดเก่ง ไม่ไหวก็คือไม่ไหว รู้มั้ยครับ? ไม่อย่างนั้นผมจะไปคุยกับเจ้านายคุณ ถึงตอนนั้นก็อย่ามาโทษผมแล้วกัน!”

มุมปากฉันกระตุก รู้ว่านี่เป็นสิ่งที่ลู่จือสิงทำออกมาได้จริงๆ จึงรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูก: “โอเคค่ะ ฉันรู้แล้ว ฉันไปก่อนนะคะ คุณเองก็รีบไปทำงานเถอะค่ะ”

“พี่ซูยุ่น พี่อย่าเกรงใจไปเลยค่า!”

ฉันยิ้มแล้วไม่พูดอะไรอีก

หลี่ฮุ้ยหรูไม่รู้คิดจะทำอะไร แต่ถึงอย่างไรรอทางติงหยวนกลับมาเมื่อไหร่ฉันก็จะคุยกับเขาอยู่ดี หลี่ฮุ้ยหรูคนนี้ฉันคงดูแลต่อไปไม่ได้แล้ว

ฉันซื้อซุปบำรุงมาจากในเว็บไซต์ ช่วงแรกๆ ฉันดื่มหนึ่งถึงสองซองเป็นครั้งคราว และมักจะลืมดื่มบ่อยๆ จึงไม่ค่อยสม่ำเสมอสักเท่าไหร่ มาวันนี้ฉันรู้สึกไม่สบาย พอได้หลี่ฮุ้ยหรูเตือนสติขึ้นมาจึงนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองเคยซื้อเอาไว้เป็นแพ็คแต่ยังไม่ได้ดื่มถูกเลย

ไม่รู้จะได้ผลหรือไม่ ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ฉันดื่มหนึ่งวันหรือสองวันแล้วก็หยุดไป หรือไม่ก็ดื่มยาวหนึ่งอาทิตย์ ภายหลังผ่านไปอีกหลายเดือนถึงนึกขึ้นมาได้ก็บอกตัวเองให้ดื่มต่อ

เคยได้ยินมาว่าจะต้องดื่มตามระยะเวลาการรักษา แต่ฉันก็ไม่เคยดื่มจนครบระยะเวลา จึงไม่รู้ผลจริงๆ มันเป็นอย่างไร

ฉันไม่ได้เรียกร้องสูงนัก หวังแค่ประจำเดือนมาในครั้งนี้จะไม่ต้องปวดจนทรมานแบบนั้นอีกก็พอ อีกอย่างซุปแบบซองช่วยปรับการทำงานของลำไส้และกระเพาะอาหาร ฉันไม่อยากจะปวดจนต้องลางานกลับไปจริงๆ ในยามเร่งด่วนนี้จึงได้แต่หวังพึ่งพระพุทธองค์

ฉันไม่รู้ว่าทำไมร่างกายตัวเองถึงผิดมนุษย์มนาขนาดนี้ ตอนมัธยมร่างกายก็แข็งแรงดีอยู่ พอหลังเข้ามหาวิทยาลัยอาจจะเพราะขาดการออกกำลังกาย ร่างกายจึงอ่อนแอลง จากนั้นก็ปัญหาต่างๆ ก็ตามมา

เดิมทีฉันเป็นคนธาตุเย็น ดังนั้นทุกครั้งที่มีประจำเดือนจึงปวดหนักมาก และเพราะม้ามกับกระเพาะอาหารอ่อนแอ จึงไม่อาจดื่มยาจีนได้ น้ำซุปตัวนี้จึงเสมือนหนทางสุดท้ายของฉันแล้ว

“พี่ซูยุ่น ฉันชงเสร็จแล้วค่ะ!”

ขณะที่ฉันกำลังเปิดไฟล์เตรียมจะเขียนแผนงาน หลี่ฮุ้ยหรูก็ถือแก้วน้ำของฉันกลับมา

ฉันรีบยื่นมือไปรับ เงยหน้ามองเธอแล้วยิ้มให้: “ขอบคุณเธอมากนะ”

เรื่องนี้ก็ส่วนเรื่องนี้ หลี่ฮุ้ยหรูช่วยฉัน อย่างน้อยก็ต้องมีคำขอบคุณกลับไป

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ซูยุ่นรีบดื่มเถอะค่ะ เดี๋ยวเย็นลงแล้วจะไม่ดีนะค่ะ!”

ฉันพยักหน้าด้วยรู้ว่าอากาศเย็น น้ำร้อนจะเย็นเร็ว จึงเป่าไปด้วยและดื่มลงไปด้วย