หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 121

อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ

สวีปั้นเซี่ยเรียกหลินมั่วไปที่บริษัท และกำลังพูดถึงเรื่องที่ให้หลินมั่วไปเป็นเจ้าของของบริษัทเขา

หลินมั่วจริงๆ แล้วไม่ได้อยากไปบริษัทเครื่องยาสมุนไพร

เขายังอยากอยู่ที่แผนกฉุกเฉินของโรวพยาบาลต่ออีกสักพัก เพื่อพัฒนาฝีมือการรักษาของตน พร้อมทั้งช่วยเหลือผู้ป่วยคนอื่นๆ ด้วย

เวลานี้เอง จู่ๆ ประตูของห้องทำงานก็ถูกใครบางคนถีบออก

สวี่เจี้ยนกงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าโกรธเคือง

“พ่อคะ มีเรื่องอะไรกันแน่?” สวี่ปั้ซย่าถามอย่างตะลึง

สวี่เจี้ยนกงเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของหลินมั่วอย่างกริ้วโกรธ ยกฝ่ามือพร้อมฟาดไปที่เขา

หลินมั่วนั้นไหวพริบดีมาก เขาเอนตัวหลบ พร้อมถามอย่างร้อนรน “พ่อครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”

สวี่เจี้ยนกงตะคอกด้วยน้ำโห “เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ”

“ฉันจะกระทืบไอ้สารเลวเจ้าเล่ห์อย่างแกให้ตายเดี๋ยวนี้เลย!”

สวี่เจี้ยนกงพุ่งตัวขึ้นไปอีกครั้ง แต่โชคดีที่สวี่ปั้นซย่ารีบวิ่งขึ้นมาจับแขนของเขาเอาไว้

“พ่อ สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ พ่อพูดสิ!”

“ทำไมพ่อต้องลงมือกับคนอื่นด้วย”

สวี่เจี้ยนกงพูดราวกับคำราม “ปั้นซย่า แกยังจะเข้าข้างมันอีกเหรอ”

“แกรู้ไหม ว่าแกโดนไอ้สารเลวนี่หลอกเข้าแล้ว!”

“แกคิดว่ามันกำลังทำเพื่อบ้านของเรางั้นเหรอ”

“ทุกอย่างที่มันทำ ก็เพื่อมรดกของตระกูลสวี่ของพวกเราทั้งนั้น!”

หลินมั่วอึ้งด้วยความงุนงง “พ่อ ผมไปอยากได้มรดกของตระกูลสวี่ตอนไหนกัน”

สวี่เจี้ยนกงตอบอย่างโกรธแค้น “ถ้าแกไม่อยากได้มรดกของตระกูลสวี่ ทำไมแกต้องไล่ฉันออกจากบริษัทเครื่องยาสมุนไพร พร้อมทั้งแกยังไปเป็นเถ้าแก่ของที่นั่นเองอีก?”

หลินมั่วแทบจะกระอักเลือด เรื่องนี้มันโทษเขาได้ที่ไหนกัน?

สวี่ปั้นซย่า “พ่อ พ่อพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน”

“การที่พ่อถูกไล่ออกจากบริษัทเครื่องยาสมุนไหพร เป็นผลการโหวตจากเหล่าผู้ถือหุ้น!”

สวี่เจี้ยนฟังและฟังฮุ่ยจึงยอมผ่อนผันลง กลับกัน สวี่ปั้นวย่ากลับร้อนรนึ้นมา “หลินมั่ว ไม่ต้องไปฟังที่พวกท่านพูด”

“ผู้ถือหุ้นพวกนั้นต่างหากที่ต้องการให้คุณไปเป็นเถ้าแก่ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถห้ามเรื่องนี้ได้ทั้งนั้น!”

“ก็ได้ งั้นแกก็ให้มันไปเป็นเถ้าแก่ของบริษัทเครื่องยาสมุนไพรเลย ฉันเองก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้ว!”

“ยังไงฉันอยู่ไปก็รกตา ลูกสาวแท้ๆ กลับเห็นขี้ดีกว่าไส้ งั้นคนเป็นแม่อย่างฉันจะอยู่ไปเพื่ออะไรกัน?”

เมื่อเห็นว่าฟังฮุ่นเริ่มโวยวายอย่างไร้เหตุผล สวี่ปั้นซย่าหงอยลงในทันที

สุดท้าย เธอก็ต้องยอม

ไม่ให้หลินมั่วได้เป็นเถ้าของบริษัทเครื่องยาสมุนไพร

ทันใดนั้น สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็เดินไปอย่างหยิ่งเชิดราวกับว่าตนได้รับชัยชนะมา

ขอบตาของสวี่ปั้นซย่าแดงก่ำ เธอมองไปที่หลินมั่วที่ยืนอยู่ด้านข้าง “หลินมั่ว ฉันขอโทษ”

หลินมั่วส่ายหัว “บ๊องน่า คุณไม่ต้องขอโทษสักหน่อย”

“ผมเองก็ไม่ได้คิดจะเป็นเถ้าแก่นี่อยู่แล้ว”