หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 13

วิลล่าในสวนวั่งเจียง

เฉินเซิ่งหยวนยืนอยู่ตรงหน้าหลินมั่วอย่างสุภาพ “คุณหลิน คุณวางใจเถอะ ผมจะจัดการให้คุณเอง!”

หลินมั่วผงกหัวพลางโบกมือ จากนั้นเฉินเซิ่งหยวนก็รีบออกไป

ที่เขาเรียกเฉินเซิ่งหยวนมาในครั้งนี้ เพราะหลินมั่วต้องการให้เขาไปตรวจสอบเรื่องของสวี่ปั้นซย่า

เขาไม่อยากฉีกหน้าสวี่ปั้นซย่าและก็ไม่อยากฟังคำอธิบายของสวี่ปั้นซย่าด้วย

ดังนั้น เขาจึงให้เฉินเวิ่งหยวนไปตรวจสอบเรื่องทุกอย่างให้ชัดเจน เมื่อได้หลักฐานที่แน่ชัดแล้ว จึงค่อยจบเรื่องทั้งหมดอย่างมีเหตุผล

เฉินเซิ่งหยวนออกไปไม่นาน ฟังฮุ่ยก็โทรมา

“หลินมั่ว เย็นวันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดครบเจ็ดสิบปีของคุณปู่ รถมายบัคที่แกเคยยืมมาขับเมื่อก่อนหน้านี้ แกต้องขับไปส่งพวกฉันด้วย!”

เมื่อพูดจบ ฟังฮุ่ยก็วางสายไป โดยไม่ให้โอกาสหลินมั่วได้พูดเลย

หลินมั่วถือโทรศัพท์ไว้พลางยิ้มอย่างข่มขื่น

คนในครอบครัวนี้ เห็นเขาเป็นอะไรกันแน่นะ

เดี๋ยวก็พยายามบังคับให้เขาหย่ากับสวี่ปั้นซย่า เดี๋ยวฟุ้งเพ้อกับความรุ่งโรจน์ เพื่อที่จะได้เป็นจุดสนใจในงานเลี้ยงของวงศ์ตระกูล จึงสั่งให้หลินมั่วไปยืมรถมาอย่างนั้นเหรอ

เมื่อพูดถึงวันพรุ่งนี้แล้ว จู่ๆ หลินมั่วก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของสวี่ปั้นซย่าไม่ใช่เหรอ

สวี่ปั้นซย่ากับคุณปู่ฉลองวันเกิดในวันเดียวกัน แต่วันเกิดของคุณปู่ได้บดบังสวี่ปั้นซย่าอย่างสมบรูณ์ ดังนั้นวันเกิดของสวี่ปั้นซย่าในทุกๆ ปี จึงแทบไม่มีใครมาเฉลิมฉลองให้กับเธอเลย

สามปีมานี้ มีเพียงหลินมั่วเท่านั้นที่จำวันเกิดของเธอได้

เพราะว่าหลินมั่วไม่มีเงิน เขาจึงพยายามทำของขวัญที่ไร้ค่าให้เธอล่วงหน้าหนึ่งเดือน ถึงแม้ว่าทุกครั้งเธอจะไม่ใส่ใจ แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่หลินมั่วตั้งใจทำ

แม้แต่สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ย ก็ยังให้ความสนใจกับคุณปู่แต่เพียงผู้เดียว

ตอนนี้มาคิดๆ ดูแล้ว สิ่งที่เขาทุ่มเทมาตลอดสามปีนี้ ก็เหมือนกับคนโง่ มันคุ้มค่าหรือเปล่านะ

ถึงอย่างไรมันก็ไม่สำคัญแล้ว เพราะทุกอย่างควรจบลงได้แล้ว!

...

ค่ำคืนที่นอนไม่หลับผ่านพ้นไป เจ็ดโมงเช้าของวันถัดมา เฉินเซิ่งหยวนรีบมาหาหลินมั่วที่วิลล่าอย่างเร่งด่วน

“คุณหลิน ทั้งหมดถูกตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้วครับ!” สีหน้าของเฉินเซิ่งหยวนดูแปลกใจ เขาดูอ้ำๆ อึ้งๆ เล็กน้อย

“เป็นอะไรไปครับ” หลินมั่วเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

“คุณหลิน ผม...ผมคิดว่าคุณคงเข้าใจคุณสวี่ผิดไปครับ!” เฉินเซิ่งหยวนกล่าวเบาๆ

“เข้าใจผิด?” หลินมั่วเบิกตากว้าง อะไรคือความเข้าใจผิด เขาเห็นมันกับตา ได้ยินเองกับหู แบบนี้เรียยกว่าเข้าใจผิดงั้นเหรอ

“คุณหลิน ผมรู้ว่าคุณสงสัย แต่คุณลองดูสิ่งนี้ก่อนนะครับ” เฉินเซิ่งหยวนนำแฟลชไดรฟ์ออกมาและเสียบเข้ากับคอมพิวเตอร์ จากนั้นก็กดเล่นวิดีโอหนึ่งในนั้น

“นี่คือกล้องวงจรปิดที่อยู่ตามโถงทางเดินของโรงแรม ผมส่งคนไปเอากล้องวงปิดของวันนั้นมา คุณลองดูก่อนนะครับ”

หลินมั่วจ้องที่หน้าจอ ในนั้นแสดงภาพโถงทางเดินบนชั้นยี่สิบของโรงแรมแมริออทอย่างชัดเจน จากมุมมองนี้ สามารถมองเห็นห้องหมายเลข 2018 ได้อย่างแจ่มชัด

เมื่อเวลาล่วงเลยไป ทางเดินก็ปรากฏภาพของชายหญิงคู่หนึ่ง พวกเขากอดกันและเดินเข้าไปในห้องหมายเลข 2018 ผู้ชายที่อยู่ในนั้น เป็นผู้ชายที่หลินมั่วเห็นในวันนั้น

หลินมั่วรู้สึกงุนงง ในวันนั้น ผู้ชายคนนั้นยังพาผู้หญิงอีกคนเข้าไปในห้องด้วยเหรอ

เมื่อดูต่อไปเรื่อยๆ ไม่นานนัก สวี่ปั้นซย่าก็เดินมาจากโถงทางเดิน

เมื่อเธอเดินมาถึงประตูห้อง เธอก็เคาะประตูห้องทันที ไม่นานผู้ชายคนนั้นก็เปิดประตูและเชิญเธอเข้าไปด้านใน

ในตอนจบ หลินมั่วก็ถูกถ่ายเอาไว้ด้วย มันเป็นภาพตอนที่หลินมั่วกำลังตามขึ้นไปในวันนั้น

หลินมั่วรู้สึกอึ้ง ในกระบวนการทั้งหมด ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ออกมาเลย หรือจะพูดอีกอย่างว่า ตอนนี้มีผู้ชายและผู้หญิงสองคนกำลังอยู่ด้วยกันในห้อง

ต่อจากนั้น หลินมั่วก็เดินออกไปจากโถงทางเดิน แต่หลังจากนั้นไม่นาน ประตูของห้องนั้นก็ถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน สวี่ปั้นซย่าเดินออกมาด้วยท่าทางโกรธเคือง เบ้าตาของเธอแดงก่ำ ดูเหมือนเธอจะโมโหมาก จากนั้นเธอก็เดินลงไปข้างล่างจากอีกฝั่ง

ทันใดนั้นหลินมั่วก็เบิกตากว้าง สวี่ปั้นซย่าเข้าไปไม่ถึงสองนาทีก็ออกมาแล้ว? ถ้า...ถ้าอย่างนั้นเสียงที่ตัวเองได้ยินในตอนนั้น ก็ไม่ใช่เสียงของสวี่ปั้นซย่านะสิ

วิดีโอยังคงดำเนินต่อไป ไม่นานนัก หลินมั่วก็เดินมาและเข้าไปในห้องที่อยู่ข้างๆ

หลินมั่วยืนอึ้งอยู่ที่เดิม หลังจากที่เขาเข้าไปในห้อง เขาก็ได้ยินเสียงของห้องข้างๆ

ตอนนั้นเขาคิดว่าสวี่ปั้นซย่าอยู่ข้างในนั้น แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ เขาจะเข้าใจสวี่ปั่นซย่าผิดไปจริงๆ เพราะความจริงแล้วผู้หญิงที่อยู่ในนั้น ไม่ใช่สวี่ปั้นซย่า!

เฉินเซิ่งหยวนเร่งความเร็ววิดีโอในตอนที่มีผู้คนสัญจรไปมา จนหนึ่งชั่วโมงต่อมา ประตูของห้อง 2018 ก็เปิดออก จากนั้นชายหญิงคู่นั้นก็เดินกอดกันออกมาจากข้างใน

เฉินเซิ่งหยวนกล่าวเบาๆ “เรื่องในโทรศัพท์ที่คุณพูดถึง ผมส่งคนไปตรวบสอบแล้ว พวกเราติดตามบันทึกการโทรของภรรยาคุณ แล้วพบว่าก่อนหน้านั้นสองสามวันบันทึกการโทรของเธอมีปัญหา คุณโทรออกไปเป็นร้อยสาย แต่ก็โทรไปไม่ถึงเธอเลยสักสายเดียว”

หลินมั่วงุนงง “มันเกิดอะไรขึ้น”

เฉินเซิ่งหยวน “ผมส่งคนไปตรวจสอบดู ก็พบว่าโทรศัพท์ของภรรยาคุณ ถูกใครบางคนใช้เทคนิคเปลี่ยนแปลงการโอนสาย”

สวี่ปั้นซย่าเป็นคนที่ดูเย็นชาแต่ใจร้อน มีบางคำพูดที่เธอไม่สามารถเอ่ยต่อหน้าของหลินมั่วได้

แต่เห็นได้อย่างชัดเจน ว่าในใจของเธอได้ยอมรับหลินมั่วแล้ว!

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของหลินมั่วก็ดังขึ้น นึกไม่ถึงว่าคุณป้าเจ้าของบ้านจะโทรมา

“คุณป้ามีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ” หลินมั่วกล่าวด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง

“คุณ...คุณหลิน...” คุณป้าเจ้าของบ้านกล่าวด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก “ขอโทษนะ ฉัน...ฉัน...ฉันมีเงินจำนวนหนึ่งที่อยากจะคืนให้คุณ...”

“เงินอะไร” หลินมั่วขมวดคิ้ว

“คือ...สวี่ปั้นซย่าภรรยาคุณ ทุก...ทุกปีเธอจะ...จะให้เงินฉันจำนวนหนึ่ง เป็นเงินค่าเช่าของคุณ แต่เธอไม่ให้ฉันบอกคุณ”

“แต่ว่าก่อนหน้านี้ฉัน...ฉันเสียสติ ก็เลย...ฮุบเงินนี้ไว้...ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันจะคืนเงินให้คุณ คุณ...คุณอย่าฟ้องฉันเลยนะ...”

เมื่อฟังมาถึงตรงนี้ หลินมั่วก็รู้สึกสมองอื้ออึง จนเกือบจะระเบิดออกมาแล้ว

ตอนนี้เขาแค่อยากจะร้องไห้

สวี่ปั้นซย่าดูเหมือนจะเย็นชากับเขา แต่ความจริงแล้ว สามปีมานี้ สวี่ปั้นซย่ายังคงห่วงใยเขา ถึงขนาดแอบช่วยเหลือเขาอย่างเงียบๆ

เรื่องทั้งหมดนี้ เขาไม่เคยรู้เลย แถมเขายังเข้าใจสวี่ปั้นซย่าผิดไป

“คุณหลิน...” เฉินเซิ่งหยวนกล่าวเบาๆ “เรื่องที่ภรรยาของคุณไปเจอกับคนๆ นั้นที่โรงแรมแมริออทในเมื่อวาน ผมเราก็ตรวจสอบมาแล้ว”

“ความจริงแล้ว ภรรยาของคุณกับเขาติดต่อกันมาตั้งนานแล้ว ไข...ไขกระดูกของเขาเข้ากับไขกระดูกของน้องสาวคุณได้ ภรรยาคุณเก็บเงินไว้ก้อนหนึ่ง เธอ...เธออยากให้เขาบริจาคไขกระดูกให้น้องสาวคุณ เหตุผลที่เธอไปที่โรงแรมในเมื่อวาน ก็เพื่อจะคุยเรื่องนี้....”

“อะไรนะ!” หลินมั่วเบิกตาโพลง เขาเจ็บปวดใจมากยิ่งขึ้น

เฉินเซิ่งหยวนกล่าวเบาๆ “เพราะเรื่องนี้ คุณสวี่จึงอาจจะแอบใช้สอยเงินของบริษัท ดังนั้นตระกูลสวี่จึงเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบ พวกเขาไม่เพียงแต่ไล่เธอออกเท่านั้น แต่ยัง...ยังสั่งให้เธอชดใช้ค่าเสียหายอีกสามล้าน”

“ตอนนี้สถานการณ์ของคุณสวี่ค่อนข้างยากลำบาก เพื่อที่เธอจะได้เงินสามล้านนี้ เมื่อวานหลังจากที่เธอลงจากเครื่องมาแล้ว เธอจึงวิ่งไปตามธนาคารใหญ่ในทุกๆ ที่ แต่ก็ไม่มีใครเต็มใจให้เธอยืมเลย ต่อมาเธอยังไปกู้หนี้นอกระบบ ดูเหมือนว่าเธอจะอับจนหนทางแล้วจริงๆ...”

“หยุดพูดได้แล้ว!” หลินมั่วลุกขึ้นทันที เขากล่าวด้วยความโมโห “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน บอกผมมา ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน!”

หลินมั่วอยากจะทุบตีตัวเองมากจริงๆ ความเจ็บปวดทรมานในหัวใจ ทำให้เขาอยากจะไปหาสวี่ปั้นซย่า เขาอยากจะกอดเธอไว้ในอ้อมอกและจะไม่มีวันปล่อยมือไปจากเธอ

เฉินเซิ่งหยวนกล่าว “เธอไปที่ตระกลูสวี่แล้วครับ เย็นนี้มีงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ตระกูลสวี่ เธออาจจะไปขอร้องคุณปู่เพื่อให้เวลากับเธอสักหน่อย”

“เตรียมรถ ผมจะไปที่ตระกูลสวี่” หลินมั่วกำหมัดแน่น พลันกล่าวอย่างเกรี๊ยวกราด “แล้วก็ไปบอกกับหนานป้าเทียนด้วย ว่าผมมีบางเรื่องที่อยากจะมอบให้เขาทำ”