หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 163

โดนสวี่เจี้ยนกงด่าไปเป็นชุด หลินมั่วก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว

เเต่ถึงกระนั้น ก็ยังต้องสะสางเรื่องที่ยังคั่งค้างไว้ให้จบอยู่ดี

ณ เวลาเที่ยงตรง เติ้งจวินเข้าพบเฉียวเฉียวเพื่อรายงานการทำงานต่างๆ เเละบอกกับเธอว่าบริษัทเพิ่งได้ออเดอร์มาหนึ่งรายการ ถ้าหากปิดจ็อบงานนี้ได้ น่าจะได้กำไรราวๆ 30 ล้านบาท

ทว่า ออเดอร์ยาตัวนี้วัตถุดิบที่ใช้ปรุงยาค่อนข้างขาดแคลน หาซื้อไม่ได้ง่ายๆ

ดังนั้น เขาเลยต้องมาปรึกษาเฉียวเฉียว เพื่อพิจารณาดูว่าจะรับออเดอร์นี้ดีหรือไม่

เฉียวเฉียวเองก็ใช่จะรู้เรื่องการดำเนินงานของบริษัทพวกนี้มากมายนัก แต่ก็รีบตัดสินใจให้รับออเดอร์การผลิตนี้ทันที

เติ้งจวินจึงนำสัญญาจ้างผลิตสินค้าให้กับเฉียวเฉียว ให้เธอเซ็นชื่อ

เฉียวเฉียวไม่พูดพร่ำทำเพลง จรดปากกาเซ็นชื่อในสัญญาเรียบร้อย เเถมยังดูกระหยิ่มยิ้มย่องกับตัวเองไม่น้อยถึงเเม้ว่าในตอนนี้ เธอจะยังไม่ได้เลื่อนตำเเหน่งขึ้นไปเป็นประธานบริษัทอย่างเต็มตัว เเต่อดีตประธานบริษัทอย่างเติ้งจวินมีงานอะไรก็ต้องมายื่นเสนอขอคำชี้เเนะจากเธอก่อนเสมอ ซึ่งก็เป็นการแสดงให้เห็นถึงบทบาทฐานะของเธอได้อย่างชัดเจน

ออร่าของเธอนับวันก็ยิ่งเฉิดฉายในกลุ่มเพื่อนนักเรียนสมัยก่อนๆ ของเธอ ที่ต่างพากันอิจฉาริษยาชีวิตของเฉียวเฉียว

พวกเธอจบปวส.มาด้วยกัน เเละส่วนใหญ่ก็ยังหางานทำกันไม่ได้จนถึงตอนนี้

ทว่าเฉียวเฉียวนั้น กลับได้เป็นถึงประธานบริษัทธุรกิจใหญ่ ดีลงานระดับหลายสิบล้าน เพื่อนเก่าของเธอต่างก็ยกยอปอปั้นไม่ขาดสาย

มีเพื่อนๆ ที่ไม่ค่อยได้ติดต่อพูดคุยกับเฉียวเฉียวจำนวนไม่น้อย ที่มาขอเป็นเพื่อนในวีแชทกับเธอ คอยพูดจาประจบประแจงสอพลอขอให้เธอช่วยหางานให้

เฉียวเฉียวกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ รู้สึกแอบภูมิใจในตัวเองอยู่ไม่น้อย เธอจึงตกปากรับคำอย่างไม่ต้องคิดอะไรมากเลย

จังหวะที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ว่าจะเเนะนำงานอะไรให้เพื่อนๆ อยู่นั้น เลขาก็เดินเข้ามาบอกว่ามีคนมาขอพบ

เฉียวเฉียวเพิ่งจะได้รับตำเเหน่งประธาบริษัทมาไม่นาน ก็นึกอยากจะลองเสพรสชาติการเป็นท่านประธานดูสักหน่อย จึงบอกให้เลขาพาแขกเข้ามาพบที่ออฟฟิตเธอได้เลย

ที่เดินเข้ามานั้น เป็นชายหนุ่มวัยราวๆ ยี่สิบปลายๆ เห็นจะได้ รูปร่างหน้าตาดูเรียบร้อย หล่อเหลา สะอาดสะอ้าน สวมแว่นตากรอบสีทอง

เฉียวเฉียวเหลือบไปมองที่เขา เเล้วก็ต้องใจเต้นตุ้บๆๆ

เหตุการณ์เมือคืน ทำให้เฉียวเฉียวรู้สึกผิดหวังในตัวเจ้าชายขี่ม้าขาวของเธอเป็นอย่างมาก ความรู้สึกของเธอในตอนนี้ เรียกได้ว่ากำลังอยู่ในสภาวะหัวเลี้ยวหัวต่อของความรัก กำลังจะจบการอ่านหนังสือเล่มเก่าและขึ้นเล่มใหม่ยังไงยังงั้น

แล้วทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มที่รูปงามกว่าเจ้าชายของเธอโผล่เข้ามา ซึ่งดึงดูดความสนใจของเธอได้ไม่น้อย

ชายหนุ่มยิ้มพลางพูดว่า " สวัสดีครับ ท่านประธานฟัง ขออนุญาตแนะนำตัวนะครับ "

" ผมชื่อโจวปิง ทำธุรกิจเกี่ยวกับการผลิตวัตถุดิบยาครับ "

เฉียวเฉียวลองดีดตัวเลขในใจ ถ้าราคาถูกกว่าท้องตลาดไป 10% แบบนั้นบริษัทก็จะมีกำไรเป็นหลายสิบล้านเลยมั้งเนี่ย

คุณพระ ดีลนี้มันช่างคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม !

คาดไม่ถึงเลยว่า การทำงานเป็นวันที่สองของตัวเอง จะสร้างกำไรเป็นกอบเป็นกำไรได้ขนาดนี้

จะว่าไปแล้ว การบริหารงานบริษัทมันก็ไม่เห็นจะยากเย็นอะไร

แล้วสวี่ปั้นซย่าบริหารบริษัทอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ มันจะซักเท่าไหร่กันเชียว ?

ความสามารถของฉันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอสักเท่าไหร่ ควรเป็นฉันต่างหากที่ได้บริหารบริษัทอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ !

เฉียวเฉียวหักห้ามความปีติยินดีในใจ รีบหันไปคุยกับโจวปิงเรื่องรายละเอียดการดีลธุรกิจ

เมื่อคุยจบ โจวปิงยังได้เชิญเฉียวเฉียวไปรับประทานค่ำในคืนนั้นด้วยกัน

เเน่นอนว่าเฉียวเฉียวได้ตกปากรับคำชายหนุ่มตามคำเชื้อเชิญ การได้ไปดินเนอร์กับชายหนุ่มรูปงามราวเทพบุตรแบบนั้น ถึงนอนหลับก็ยังต้องเก็บเอาไปฝันหวานเป็นแน่เเท้

ในคืนนั้น ภายใต้การต้อนรับอย่างกระตือรือร้นของโจวปิง เฉียวเฉียวก็ได้ทำการเซ็นสัญญาลงนามเป็นที่เรียบร้อย